เช้าวันต่อมา…
@บนรถ
ข้อความ
ลลิน : มิลาน
ลลิน : ตื่นแล้ว อย่าลืมล็อกห้องให้ฉันด้วยนะ
ลลิน : ฉันไปทำงานก่อน~
หลังจากพิมพ์ข้อความส่งให้เพื่อนสนิทเสร็จ คนตัวเล็กก็จัดการเก็บโทรศัพท์ของตัวเอง หันไปพูดคุยกับร่างสูงที่นั่งอยู่ด้านข้างเสียงแจ๋ว
“เมื่อคืนหลับสบายดีไหมคะ”
“ถามทำไม”
“ก็เผื่อพี่จะคิดถึงลินจนนอนไม่ได้ไงคะ” เรียวปากสีหวานเอ่ยหยอดใส่คนด้านข้างด้วยรอยยิ้มสดใสมีความสุข ก่อนจะนึกไปถึงคำพูดของเพื่อนสนิทเมื่อวาน
‘ถ้าชอบกัน แล้วทำไมถึงยังไม่เป็นแฟนกัน’
ร่างบางชะงักไปเล็กน้อยกับคำพูดที่ฉายเข้ามาในหัว โดยในตอนแรก ลลินไม่เคยนึกถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย เพราะคิดว่า เพียงแค่มีโจชัวอยู่กับเธอไปแบบนี้ และเธอเองก็อยู่กับเขาไปอย่างมีความสุขก็คงเพียงพอแล้ว แต่เมื่อได้นึกถึงสถานะของตัวเองกับรุ่นพี่ตัวสูง
มันก็คงจะดี หากได้มีสถานะที่ชัดเจนแบบนั้น
“พี่โจชัวคะ” เจ้าของใบหน้าเรียวใสหันเอ่ยเรียก
