ปึก! ปึก! ปึก!
เสียงมือหนาจัดการรับร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้าขึ้นลงยังแท่งร้อนขนาดใหญ่ของตัวเองไม่ยั้งด้วยความหนักหน่วง ท่ามกลางเสียงครางไม่เป็นภาษากับสีหน้าเสียวซ่านสลับกับความจุกเสียดที่มีของร่างบางวัยยี่สิบ
“อ อื้อ!…” คนตัวเล็กครางเสียงสั่นพลางมองหน้ารุ่นพี่หนุ่มตัวสูงที่ตอนนี้ทั้งสองกำลังหันหน้าเข้าหากันอย่างยังคงรู้สึกเขินอายอยู่ แต่ในความเขินอายนั้นก็เริ่มรู้สึกคุ้นชินกับอะไรแบบนี้ขึ้นมาบ้าง
“ตั้งใจใส่เสื้อสีเดียวกับฉันเหรอ” โจชัวถามทั้งที่มือแกร่งนั้นล็อกสะโพกเล็กให้ขึ้นลงอยู่บนตัวตนของตัวเองไม่หยุด ลลินก็เงียบไม่ตอบ ซึ่งนั่นคือคำตอบจากร่างเล็ก
ในตอนที่เลือกเสื้อในตู้เสื้อผ้าของรุ่นพี่หนุ่ม ลลินจงใจที่จะเลือกโทนสีเดียวกับที่อีกคนสวมใส่อยู่จริง ๆ
“…” แววตาพอใจฉายขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเหลา ก่อนที่เขาจะจับร่างนุ่มนิ่มตรงหน้าให้เคลื่อนไหวเข้าออกอยู่บนร่างกายตัวเองซ้ำ ๆ ด้วยความรู้สึกเสีย
