เอี๊ยด!
“ขอบคุณที่ให้ลินมาด้วยนะคะ” เสียงหวานของร่างบางยิ้มบอกยังรุ่นพี่ตัวสูงด้วยท่าทีกลับมาสดใสเหมือนเคยพลางเดินลงจากรถคันหรูตรงเข้าไปด้านในตึกบริษัทใหญ่ โดยมีสายตาคมของร่างสูงที่นั่งอยู่มองตามแผ่นหลังบางไปนิ่ง ก่อนที่เขาเองจะเดินลงจากรถไปเช่นกัน ทว่า…
“ไง” ทันทีที่สองเท้าหนักแตะลงที่พื้น เสียงทักทายของใครบางคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลดังขึ้น ทำให้ดวงตาคมหันมองด้วยสีหน้าราบเรียบ แล้วก็ต้องพบเข้ากับร่างสูงของ ‘เจเลอร์’ ชายที่เป็นลูกนอกสมรสที่อายุน้อยกว่าเขาสองปีของเจสัน พ่อของเขา
“…” โจชัวก็นิ่งมองคนตรงหน้าด้วยแววตานิ่งเฉยราวกับไม่ได้สนใจท่าทางทักทายกวนประสาทพวกนั้น
“ไม่เจอกันหลายปี เดี๋ยวนี้มีตุ๊กตาหน้ารถแล้วเหรอ”
ตึก
ตึก
“เฮ้ ไม่เอาสิพี่ชาย ฉันกำลังทักทายนายอยู่นะ”
“หุบปาก แล้วจะไปไหนก็ไป” เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาบอกกับน้องชายต่างมารดาน้ำเสียงเรียบเข้ม พลางทำท่าจะเดินตรงเข้าไปภายในตึกบริษ
