“อ๊ะ…” เสียงร่างเล็กที่ถูกจับพาเข้าไปนั่งลงภายในรถสปอร์ตคันคุ้นเคยแสดงสีหน้างุนงงออกมาอย่างชัดเจน ก่อนจะหันมองรุ่นพี่ตัวสูงที่ล้มตัวนั่งลงยังด้านข้างฝั่งคนขับ
“นี่มันอะไรกันคะ”
“ทำไมเมื่อวานไม่รอฉัน”
“คะ?”
“หนีกลับก่อนทำไม” เจ้าของใบหน้าหล่อนิ่งถามคนที่นั่งอยู่เสียงเรียบ ร่างบางที่ได้ยินแบบนั้นจึงรีบตอบปฏิเสธ
“ลินไม่ได้หนีนะคะ”
“…”
“ก็…พี่โจชัวไม่ได้บอกให้ลินรอนี่คะ…” เรียวปากสีหวานบอกพลางเบือนสายตาหนี เพราะครั้งหนึ่งเธอเคยรอเขา แต่ในตอนนั้น…เขากลับเมินเฉยใส่เธอ
เธอจึงไม่อยากรู้สึกแบบนั้นอีก
ร่างสูงที่เห็นท่าทีของอีกคนก็นิ่ง
“ต่อไป รอฉัน” ชายหนุ่มบอก ซึ่งลลินที่ได้ยินแบบนั้นก็สลัดความรู้สึกภายในเมื่อครั้งก่อนออก
“ได้ค่ะ” คนตัวเล็กยิ้มหวานตาหยีให้กับคนตัวสูงไปด้วยท่าทีกลับมาสดใสว่าง่าย โดยท่าทีพวกนั้นทำเอาชายหนุ่มที่รู้สึกอารมณ์ขุ่นมัวในตอนแรกชะงัก
“แต่ว่า ลินคิดว่า เราควร
