Chapter 14
ทุกอย่างเหมือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว เสียงหัวเราะของภูติสาวที่เปล่งออกมาก่อนที่ชุนจะจ้วงแทงปาหนันก็พลันเงียบลง
“ชุน...ชุน...”
เจ้าของชื่อพยายามรวบรวมสติให้กลับคืนมาอีกครั้งหลังจากที่ได้ยินเสียงของใครคนหนึ่งเรียกชื่อเขาอยู่
แววตาตาคมกล้าเบิกโพลงเมื่อเห็นว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นใคร
“ต้นข้าว...”
ชายหนุ่มกระพริบตาถี่ ๆ เหมือนไม่เชื่อสายตาของตนเองที่เห็นหญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้า
“ใจเย็น ๆ ชุน นอนพักเสียก่อน”
เชนเอ่ยขึ้นพลางดันร่างน้องชายของตนให้นอนลงตามเดิม
“เกิดอะไรขึ้นครับ ผมงงไปหมดแล้ว”
ชุนเอ่ยขึ้นขณะปรายมองไปรอบ ๆ ก็พบว่าเขาไม่ได้อยู่บ้าน แต่เขาอยู่ในสถานที่คล้ายศาลาวัดแต่เล็กกว่ามาก รอบ ๆ ที่เขานอนมีเทียนที่ติดไฟถูกวางไว้เป็นจุด ๆ
เขาเหลือบตาไปเห็นหลวงตาที่ชราภาพนั่งยิ้มอยู่ ซึ่งเขายังจดจำใบหน้าของหลวงตาได้ดี
“เอาล่ะ โยมค่อย ๆ สูดหายใจเข้าลึก ๆ ช้า ๆ และก็ไม่ต้องถามอะไร เด
