คำบอกเล่าที่คล้ายเสียงกระซิบแผ่วเบาทว่าตราตรึงทำเอาศศิลัลน์ทั้งเขินอายและลำบากใจ หญิงสาวหันกลับมามองใบหน้าคมเข้ม สบกับตาคู่นั้นที่แสนจะมุ่งมั่นทั้งที่คำพูดคล้ายขี้เล่น
คำพูดของเขาคล้ายสื่อความหมายว่าจะเฝ้ารอจนกว่าเธอจะเปลี่ยนใจอย่างไรอย่างนั้น...มันไม่ควรเป็นอย่างนั้น
ศศิลัลน์ทำราวกับไม่ใส่ใจกับคำพูดนั้น เมื่อรถรางมาถึงจุดหมายหญิงสาวก็เดินลงไปหายัยหนูในทันที
ลภณดนัยไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับท่าทีเขินอายและโอนอ่อนอยู่แล้วจึงไม่ได้รู้สึกว่าผิดหวัง
ไม่เป็นไร...
วันนี้หญิงสาวไม่พร้อมจะเป็นมากกว่าพ่อกับแม่ของลูก เขาก็จะไม่บังคับ ในวันนึงเมื่อเขาแทรกซึมอยู่ในครอบครัวนี้จนเป็นเหมือนคนหนึ่งในครอบครัวจริง ๆ วันนั้นเธอก็คงจะมีความรู้สึกให้เขาบ้าง
ตอนนี้เป็นแค่พ่อและแม่ไปก่อนก็ไม่เป็นไร...
ยึดหลานสาวมานานในที่สุดศศิลดาก็ยอมปล่อยคืนให้กับพ่อแม่และก็พาผู้เป็นแม่และสามีแยกไปอีกฝั่งเพื่อปล่อยให้ทั
