ศศิลัลน์เป็นผู้หญิงขี้ขลาด!
เธอยอมรับกับตัวเองได้เลยว่าขี้ขลาด หลังจากที่สามารถหลุดออกมาจากการกักขังและลงโทษได้เธอก็พุ่งไปนอนคลุมโปงอยู่ข้างลูกสาวตัวน้อยไม่ยอมโผล่หน้าออกมาหายใจ ไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน
แต่เช้ามา...ก็มาอยู่ในอ้อมกอดชายหนุ่มเหมือนกับทุก ๆ วัน
ทำไมเธอถึงมาอยู่ในอ้อมกอดเขาได้ทุกวันแบบนี้!
นัยน์ตาคู่หวานจ้องมองเสื้อยืดสีเทาที่ปกปิดแผงอกอุดมไปด้วยกล้ามเนื้อเอาไว้ทั้งที่ในหัวแทบไม่ได้สนใจเลยสักนิด เธอเพียงหาที่วางสายตาของตัวเองไม่ให้มองไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มก็เท่านั้น
ทำไมน่ะเหรอ?
ก็เพราะว่าเขากำลังจ้องมองเธออยู่ยังไงล่ะ
“หึ”
เสียงหัวเราะในลำคอที่บ่งบอกว่าขบขันทั้งยังอารมณ์ดีที่ดังมาเรียกให้ศศิลัลน์ต้องเงยหน้ามองอย่างลืมตัว ทว่าราวกับรอโอกาสอยู่แล้วพอเธอเงยหน้าขึ้นคนยังทดโทษเธอเอาไว้ในใจก็ทาบทับริมฝีปากลงบนเรียวปากนุ่มนิ่มไม่ปล่อยให้เธอได้ตั้งตัว
“...”
“บอกความลับให้ข้อนึ
