“มันก็แน่ล่ะ ในเมื่อแกสัญญากับฉันเอาไว้แล้วว่าจะไม่นอนกับแม่แววดาวจนกว่าจะถึงเวลาหย่ากับหนูดา”
“แล้วสรุปคุณหญิงหย่าจะอนุญาตให้แววเข้ามาอยู่ในบ้านเราด้วยอีกคนได้ไหมล่ะครับ”
“แล้วถ้าฉันไม่อนุญาตล่ะ แกจะทำยังไงเจ้าเอก”
“ผมก็คงต้องคอยแวะไปดูแววที่คอนโดน่ะครับ เผื่อแววจะแพ้ท้องหนัก แล้วไม่มีคนดูแล”
“แม่นั่นน่ะรอบจัดกว่าที่แกรู้เยอะ ผู้ชายโง่ๆ อย่างแกตามไม่ทันหรอก เจ้าเอก”
พาทิศลุกขึ้นยืน เพราะเขาคิดว่าคุณหญิงย่าคงไม่ยอมให้แววดาวเข้ามาอยู่ด้วยแน่นอน
“ตกลง ฉันอนุญาตให้แกพาแม่แววดาวเข้ามาอยู่ที่นี่”
“อะไรนะครับคุณหญิงย่า นี่ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหมครับ”
“แกได้ยินไม่ผิดหรอก ฉันอนุญาต”
พาทิศยิ้มออกมาอย่างโล่งอก เขากล่าวขอบคุณคุณหญิงย่าของตัวเองก่อนจะเดินออกไปจากห้องโถงทันที
คุณหญิงสุปรานีมองตามร่างสูงใหญ่ของหลานชายไปจนลับตา
“อีกไม่นาน ทั้งหู ทั้งตาของแกจะต้องสว่าง เจ้าเอก”
ในขณะที่คุณหญิงสุ
