แววดาวแสร้งบีบน้ำตาให้ไหลออกมาอาบสองแก้ม เมื่อได้ยินเสียงประตูห้องเปิดออก
“แวว คุณเป็นยังไงบ้างครับ” พาทิศเข้ามานั่งบนเตียงใกล้ๆ กับร่างของแววดาว และก็โอบกอดหญิงสาวเอาไว้
“แววกลัวค่ะ คุณหญิงย่าของเอก ให้คนมาจับตัวแวว... ฮือออ”
เห็นแววดาวร่ำไห้ด้วยความหวาดกลัว พาทิศก็ยิ่งสงสาร
“ผมขอโทษนะแวว ที่ผมปกป้องคุณไม่ได้เลย แต่ผมสัญญาว่าต่อจากนี้ไป ผมจะไม่ให้คุณหญิงย่าทำแบบนี้กับคุณได้อีก” พาทิศเช็ดน้ำตาให้กับแววดาวอย่างอ่อนโยน
“แววเชื่อคุณค่ะเอก”
พาทิศระบายยิ้มและก็จูบหน้าผากของแววดาวเบาๆ
“คุณน่ารักเสมอเลยนะแวว”
“ตอนนี้ก็ว่าแววน่ารัก แต่อีกหน่อยคุณก็คงหลงเมียใหม่จนลืมแววแล้วล่ะค่ะ”
“ผมรักคุณ ผมไม่ได้รักอารดาสักหน่อย อีกแค่ปีเดียว เราสองคนก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้วนะแวว”
แต่หล่อนรอไม่ไหวหรอก อนาคตมันเป็นสิ่งไม่แน่นอน แถมยังมีคุณหญิงย่าของพาทิศเป็นศัตรูอีกด้วย
“แวว... มีเรื่องสำคัญจะบอกคุณค่ะเ
