เช้าวันต่อมา อารดาที่กำลังจะเดินจะเข้าไปในตัวตึกถูกพาทิศที่โผล่มาจากไหนไม่รู้คว้าแขน และลากเข้าไปในซอกที่ลับตาคน
“คุณพาทิศ...”
หญิงสาวตกใจกับท่าทางคุกคามของพาทิศไม่น้อย
“ทำไมเมื่อคืนต้องไปรบกวนคุณหญิงย่าด้วย”
ที่แท้เขาก็แค่อยากรู้เรื่องนี้นี่เอง
“ดา... ไปอ่านหนังสือให้คุณหญิงย่าฟังน่ะค่ะ”
พาทิศโน้มศีรษะต่ำลงมาหา แววตาของเขาที่จ้องมองมานั้นไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย
“ทำไม? แค่นี้คุณหญิงย่ายังหลงเธอไม่พอหรือไง ถึงต้องไปออดอ้อนเอาดีเข้าตัวอีกน่ะ”
“ปะ เปล่านะคะ ดาไม่ได้ทำแบบนั้นเลย”
หล่อนส่ายหน้าปฏิเสธ แต่พาทิศยิ้มหยัน นิ้วแกร่งของเขาจับที่คางเล็กและบีบตรึงเอาไว้
“อย่าคิดว่าฉันจะตามมารยาของเธอไม่ทัน
อารดา”
หล่อนก็ยอมเขาทุกอย่างแล้ว ไม่ว่าเขาจะต้องการอะไร แม้แต่การช่วยโกหกเรื่องของแววดาวคนรักของเขา แล้วทำไมเขายังไม่พอใจอีกล่ะ
นี่เขาจะเกลียดชังหล่อนไปถึงไหนกัน...
อารดาเจ็บปวดเหลือเกิ
