“เอ่อ... คุณพาทิศ...”
หล่อนอึกอัก สีหน้าซีดขาวแสดงความหวาดกลัว แต่พาทิศไม่มีความเมตตาให้อีกแล้ว
“ฉันอุตส่าห์สงสารเธอ ที่ทำเธอเจ็บ...”
มือใหญ่ยกขึ้นจับคางเล็กเบาๆ ในวินาทีแรก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นบีบแรงๆ
“อ๊ะ... เจ็บค่ะ”
น้ำตาที่ซึมไหลออกมาจากดวงตาของอารดาไม่ได้ทำให้พาทิศใจอ่อนลงอีกแล้ว
“หน้าซื่อๆ ใสๆ แบบเธอ มันเชื่อใจไว้ใจไม่ได้เลยนะอารดา”
“คุณพาทิศ... กำลังพูดอะไรคะ ดาไม่เข้าใจ...”
ตอนที่เดินทางกลับมา เขายังดูใจดีกับหล่อนอยู่เลยนี่นา แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ
ทำไมท่าทางของพาทิศเปลี่ยนไปรวดเร็วแบบนี้ แววตาของเขาน่ากลัวเหลือเกิน
“เธอรู้อยู่เต็มอก อารดา รู้ว่าเธอกับคุณหญิงย่าทำอะไรลงไป ผู้หญิงอย่างเธอนี่ มารยาร้อยเล่มเกวียนจริงๆ เลยนะ”
“ดา... ดาไม่รู้ว่าคุณพาทิศพูดอะไร ว๊ายยยย...”
หล่อนยังพูดไม่ทันจบเลย ร่างสาวก็ถูกจับเหวี่ยงทีเดียวหล่นตุบลงไปบนเตียงอย่างแม่นยำ ก่อนที่เขาจะก้าวต
