อารดารีบถดถอยหนี แต่พอจะกระโจนลงจากเตียง ข้อเท้าก็ถูกคว้าเอาไว้ และกระชากให้กลับเข้ามาหาคนใจร้าย
“ฮือ... ปล่อยดา...”
พาทิศใช้มือข้างที่ว่างอยู่ปลดกระดุมเสื้อของตัวเองด้วยช่ำชอง ไม่นานก็สามารถสลัดเสื้อออกไปจากตัวได้สำเร็จ
เขาทาบทับลงมาหา คร่อมทับร่างอรชรที่ดิ้นรนเอาไว้ทุกทิศทาง
มือใหญ่สอดเข้าไปรองใต้ศีรษะเล็ก และจับตรึงหล่อนไม่ให้หันหน้าหนี
“อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ คุณแววดาวเธอจะเสียใจ อุ๊บบบ...”
หล่อนพูดได้แค่นั้น ปากอิ่มที่เผยอวิงวอนก็ถูกปากกระด้างประกบลงมาหาอย่างแม่นยำ และเขาก็ขยับปากด้วยลีลาที่ทำให้หล่อนไม่สามารถต่อต้านได้อีก
สติของหล่อนค่อยๆ ถูกกลืนหาย มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่ถูกพาทิศสัมผัส
แม้เขาจะไม่ได้อ่อนโยน แต่สัมผัสของเขาก็ทำให้หล่อนร้อนวูบวาบ เสียวซ่านจนไม่สามารถปฏิเสธได้
ปากของหล่อนถูกจูบจนเห่อบวม ลิ้นเล็กถูกกลืนกินด้วยความตะกละตะกลาม เขาจูบจนหล่อนแทบขาดอากาศหายใจ จูบจนหล่อ
