บทที่ 1 เข้าผิดห้องชีวิตเปลี่ยน!!!
2037 คำ
บทที่ 1 เข้าผิดห้องชีวิตเปลี่ยน!!!
ย้อนไปหนึ่งปีก่อน
ตอนนั้นฉันอายุเพียง 21 กำลังศึกษาปริญญาตรีปีที่สาม ด้วยความที่ตัวเองเป็นคนห้าวๆ ปีนป่ายต้นไม้ แก่นแก้ว จึงชอบเล่นกับพวกผู้ชายซะส่วนใหญ่ จึงไปสมัครทหารพรานหญิงที่สามจังหวัดชายแดนใต้แบบแอบแม่ไป เพราะแม่ไม่สนับสนุน
แต่ก่อนหน้านั้นฉันไปสอบไว้แล้วแต่ผลยังไม่ออกต้องรอก่อน แต่ดันเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดเสียก่อน เรื่องในคืนนั้นด้วยความที่มึนและเมาก็เลยเข้าห้องผิด
เรื่องมีอยู่ว่า เป็นงานวันเกิดของพี่สาวคนโต จัดขึ้นที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ค่าของทุกอย่างที่ต้องจ่ายพี่สาวจะเป็นคนออกให้หมด ถึงจะบอกเพื่อนสนิทมาเยอะ นางก็จ่ายไหวเพราะมีสามีเป็นเศรษฐี
ห้องฉันกับห้องพี่ฉัตรมันติดกัน แล้ววันนั้นแบบเมาด้วยเลยเข้าห้องผิด พี่เขาก็ไม่ล็อกประตูนะ จำเรื่องบนเตียงไม่ได้เลย แต่พอตื่นมา ก็คิดว่าสภาพตัวเอวแบะพี่เขาน่าจะมีซัมติงกัน เพราะตามคอฉันมีแต่รอยคริสลงมาจนถึงทรวงอกอวบ แล้วมันคือครั้งแรกที่ฉันจำอะไรไม่ได้ แต่มันเจ็บจี๊ดที่ช่วงล่วงมากๆ บนเตียงก็มีคราบเลือดเปรอะเปื้อนไปหมด
ตื่นมาพร้อมกันก็ตกใจ มองหน้าแบบเลิ่กลั่ก จะว่ารู้จักก็ได้ เพราะสนิทกันระดับหนึ่ง พี่เขาเป็นเพื่อนสนิทพี่สาวตั้งแต่อนุบาลยันมัธยม แล้วช่วงงานต่างๆ งานเลี้ยงรุ่นอะไรงี้ก็เจอบ่อย เพราะเรียนที่เดียวกัน
“ พี่ฉัตร! ” ฉันเรียกชื่อพี่เขาเสียงดัง พร้อมดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดส่วนบนเพราะมันเปล่าเปลือย
“ มุก! ” พี่ฉัตรเรียกชื่อฉันอย่างตกใจเช่นกัน เขามองหน้าฉันอยู่นานด้วยใบหน้าที่เหว่อ สักพักก็กุมขมับ
“ คะ…คือว่า มุก มุกไม่รู้ว่าเข้ามาห้องพี่หรือพี่เข้ามาห้องมุกกันแน่ ” พี่ฉัตรหากางเกงมาสวมใส่แล้วเดินไปที่ใกล้ประตู มันจะมีที่เสียบคีย์การ์ดอยู่ พี่เขาฉวยออกมาเพื่อมองเลขห้อง แต่ภายห้องจากไฟที่ส่องแสงสว่าง เสียงแอร์ที่กำลังทำงานก็หยุดไปตามๆ กัน
“ ห้องนี้มดให้พี่ 406 ”
ตะ…ตายแล้ว ฉันได้พักห้อง 405 หนิ มาโผล่ห้องพี่เขาได้ไง!
“ เป็นมุก…ที่เข้าห้องผิดสินะ ” น้ำเสียงเบาหวิว ก้มหน้าลงทันที ทำหน้าไม่ถูกในตอนนั้น
“ แล้วเอาไง ” น้ำเสียงห้วนดังมาจากปากพี่เขาทันที
“ งั้นมุกจะรีบออกจากห้องพี่ไปก็ได้ คงจะไม่มีใครเห็นหรอก ” พูดเร็วๆ รัวๆ มือก็คว้านหาชุด สายตาก็สอดส่องไปด้วย
“ กลับไปกินยาคุมด้วย พี่ไม่แน่ใจว่าตัวเองได้ป้องกันหรือเปล่า? ” ฉันเงยหน้ามองพี่เขา แล้วเลิกคิ้วสูงจ้องตากลับไป
“ เอ่อ…พี่คิดว่า เราสองคน เอ่อ…แบบ …นั้นกันเหรอ? ” ถามออกไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก แต่จริงๆ ก็รู้แล้ว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจอะแหละ
“ สภาพที่เห็นคิดดีไม่ได้เลย มุกว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ เมื่อคืนพี่เมามากสติสตังก็ไม่ค่อยมีด้วย จำอะไรไม่ได้หรอก แต่ป้องกันไว้ก็ดีนะ ”
“ อ๋อ… เอ่อ..พี่ช่วยหยิบ เอ่อ..ไอ้นั้นให้หน่อยได้ไหม ” นิ้วเรียวชี้ไปยังบราสีสดกับแพตตี้สีพิ้งค์วางระเนระนาดบนพื้น ใบหน้าก็เห่อร้อนขึ้นมาทันที คงเพราะความอาย
“ อะ ” พี่เขาไม่อิดออด รีบก้มเก็บอย่างเต็มมือไม่นึกสกปรกยื่นมาให้ฉันทันที
“ พี่ช่วยเข้าห้องน้ำไปก่อนนะ มุกขอใส่เสื้อผ้าแป๊บ ”
“ อือ ” พี่เขารับคำ กำลังจะก้าวขาเข้าห้องน้ำ แต่ดันมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ด้วยความว่องไวฉันนั้นรีบเอาผ้าห่มคลุมโปงทันที
‘ แอ๊ดด ’ เสียงเปิดประตูดัง ภายในใจสั่นอย่างตื่นตะหนกกลัวมีคนจับได้ถึงการกระทำของเราสองคน
“ ฉัตรเห็นมุกไหม พวกเราหากันให้ทั่วก็ไม่เจออะ ไม่รู้มุกไปไหน? ” เสียงนี้มันเสียงพี่มดพี่สาวคนโตของฉันหนิ
“ เอ่อ… ” พี่ฉัตรอ้ำๆ อึ้งๆ อยู่นาน จนมีเสียงแทรกเข้ามา
“ พี่มด แม่โทรมาบอกว่าดูจากกล้องวงจรปิด ยัยมุกเข้าห้อง 405 ค่ะ ” เสียงของพี่เมย์พี่สาวคนกลางดังขึ้น
อะ…โอ๊ย ซะ…ซวยแล้ว ตู!!! ตายแน่ งามหน้าไหมล่ะ ทำไง ทำไงดี มีหวังได้แต่งงานแน่ ยิ่งแม่อยากให้มีแฟนเป็นผู้ชายอยู่ด้วย เพราะกลัวฉันจะเป็นทอม ชอบผู้หญิงด้วยกัน ในบรรดาพี่น้อง มีฉันคนเดียวที่ไม่เหมือนใคร ฉันชอบทำอะไรเหมือนผู้ชาย ห้าวมาตั้งแต่เด็ก ตอนเรียนประถมมีเรื่องชกต่อยกับผู้ชาย ประจำ ชอบทำอะไรที่ผู้หญิงไม่ทำกันนั้นแหละ
“ ห้ะ…งั้นหมายความว่ามุกอยู่กับฉัตรเหรอ? อย่างนั้นก็....เอ่อ...ทั้งสองคนนอนด้วยกันอะดิ! ” เสียงพี่มดพูดอย่างตกใจ
“ เฮ้ย!... ” จำได้ว่านี่เสียงพี่ฉัตร เขาอุทานดัง ไม่แน่ใจว่าทำไม
พรึ่บ! จู่ๆ ผ้าห่มก็โดนกระชาก เผยให้เห็นคนที่นอนแอบอยู่ใต้ผ้าห่ม นั้นก็คือฉันนี่แหละ
“ ยัยมุก พี่มด ยัยมุกจริงๆ ด้วย ” เสียงพี่เมย์ดังขึ้น สายตาดูจะตกใจ มองสำรวจตัวฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ดวงตากลมโตเบิกกว้างทันทีเมื่อเห็นสภาพน้องสาวตัวเอง
“ … ” ใบหน้าฉันแสดงออกมาด้วยความตึงเครียด ลุกขึ้นนั่งคว้าผ้าห่มในมือพี่สาวคนรองมาปกปิดกาย มองไปยังพี่สาวคนโตที่ยืนอยู่หน้าประตูกับเจ้าของห้องนี้
“ ตายแล้ว สภาพดูไม่ได้เลย เอากันหนักเลยเหรอ? ” โอ๊ยดูพูดเข้า
“ พี่มดอย่าเอะอะโวยวายไป เข้ามาในห้องก่อนสิ ” ฉันหวังว่าจะคุยกับพี่สาวสองคนในเงียบปาก และเหยียบเรื่องนี้ให้มิด แต่…
“ มด ลูกเจอน้องไหม ” งื้อๆ จังหวะนรกเลยนะ แม่มา...
พรึ่บ! พยายามยกผ้าห่มจะคลุมโปง แต่โดนยื้อด้วยมือพี่สาวคนรอง ไม่คิดจะช่วยน้องสาวที่น่าสงสารบ้างเลยเหรอ?
“ จะต้องกลัวอะไรอีก มาถึงขนาดนี้แล้ว ” พี่เมย์พูด
“ พี่เมย์ ช่วยมุกด้วยนะ มุกไม่อยากให้แม่เห็นอะ นะๆๆ ขอร้องล่ะ ”
“ ว้ายย ตายแล้ว ลูกสาวฉัน! ” มุแง~ ไม่ทันแล้ว แม่มาเห็นจนได้ โอ๊ยจะเป็นลม~
ผ่านไปสิบนาที
ฉันกับพี่ฉัตรถูกเรียกให้มาคุยในห้องของแม่ ในห้องประกอบไปด้วย พี่สาวสองคน และมีพ่อแม่ ฉัน พี่ฉัตรเป็นคนนอกเพียงคนเดียว
“ คบกันนานแล้วเหรอ? ” เเม่เปิดประเด็นก่อนใคร ทำลายความเงียบ
“ เราสองคนไม่ได้คบกันครับคุณน้า ” พี่ฉัตรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงขรึม
“ อะ…อ้าว เหรอ? แล้วนี่ทำไมถึงอยู่ห้องเดียวกันแล้ว…. ” แม่พูดแล้วมองสภาพลูกสาวตัวเอง
“ หนูผิดเอง เมื่อคืนดันเข้าผิด ” เข้าห้องผิดชีวิตเปลี่ยนทันที!
“ ตายแล้ว! แม่ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว ” แม่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“ แล้วตกลงกันจะเอายังไง! ” พ่อพูดขึ้นทันทีหลังจากที่แม่เงียบไปพร้อมกับใบหน้าที่ดูกังวล
สิ้นเสียงพ่อ ฉันกับพี่ฉัตรมองหน้ากันทันที บอกไม่ได้หรอกว่าพี่เขาจะรู้สึกยังไง ใบหน้าเรียบนิ่งไม่แสดงอะไรออกมาเลย
“ พ่อคงจะหมายถึงว่าหลังจากวันนี้ทั้งสองคนจะเอายังไง จะคบกันไหม? ” พี่มดพูดขึ้นเสริมคงเห็นว่าเราทั้งคู่พากันนั่งเงียบ
“ จะคบกันไหมอะไรอีก! ยังไงก็ต้องแต่งงาน? มาถึงขนาดนี้แล้ว ”
“ แม่! ไม่ๆ ไม่นะ นะ…หนูเป็นฝ่ายผิดเอง จะ...บังคับพี่เขามาแต่งงานกับหนูได้ไง ” ฉันเอ่ยขึ้นทักท้วงทันที พอแม่พูดจบ
“ พูดแบบนี้ได้ไง ยังไงมุกก็เสียหายนะลูก ” พ่อพูดเสริม
“ แต่หนู… ”
“ ยังไงก็ต้องแต่ง ยัยมดโทรไปบอกพ่อแม่ของตาฉัตรด้วยนะลูก ” แม่พูดเหมือนมัดมือชกมาก ไม่รอฟังเหตุผลอะไรเลย
“ ไม่แต่ง! ” ฉันกับพี่ฉัตรพูดพร้อมกันอย่างไม่ได้เตรียมกันมาก่อน พูดจบก็ต้องหันมองหน้ากันอีกครั้ง
“ ฉัตรทำไมถึงพูดแบบนี้ น้องเราเสียหายนะ ” พี่มดพูดขึ้น
“ ผมจะบอกว่ายังไม่ต้องรีบแต่งก่อนก็ได้ อยากศึกษาดูใจกันก่อนได้ไหมครับ! ” พี่ฉัตรเลือกที่จะหันไปตอบแม่กับพ่อที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับ
“ ถ้าเกิดว่ามุกท้องล่ะ ไม่งั้นครอบครัวน้าไม่ยิ่งเป็นขี้ปากชาวบ้านเหรอ? ” แม่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ครอบครัวไหนๆ ก็ไม่ต้องการแบบนี้หรอก ยิ่งเป็นครอบครัวที่มีแต่ลูกสาว
“ ถ้าเกิดท้องก็คงต้องแต่งครับ ” พี่เขาพูดขึ้นทันที
“ ใช่ๆ หนูก็เห็นด้วยแบบพี่เขา หมั้นก่อนก็ได้ หนูยังไม่อยากแต่งตอนนี้ เรียนก็ยังไม่จบด้วยอะ ”
“ แต่งไปเรียนไปได้นะ ” พี่เมย์พูดขึ้นหลังจากเป็นผู้ฟังมานาน
“ ไม่เอาอะ หนูยังใช้ชีวิตไม่คุ้มเลยอะ ถ้าแต่งไปจะมีอิสระเหรอ? ” พูดจบแล้วต้องหันไปมองพี่เขาอย่างเกร็งๆ อีกด้วยเพราะคำตอบฉันมันฟังดูทะแมงๆ
“ จะเอายังไง แม่ขอปรึกษาผู้ใหญ่ด้วยกันก่อน ” แม่พูดขึ้น
“ ค่ะ ”
“ ครับ ”
หลังจากนั้นก็พากันออกจากห้องพักของแม่ พี่มดเดินเคียงข้างพี่ฉัตร ส่วนฉันเดินเคียงคู่พี่เมย์ ภายในใจก็มีเรื่องให้กังวลมากมาย
“ ว่าแต่จำอะไรได้ไหมเรื่องเมื่อคืน ” พี่มดถามพี่ฉัตรเสียงดังในระหว่างเดิน
“ ไม่เลย ”
“ ใช่ๆ หนู…หนูลืมกินยาคุม ยาคุมฉุกเฉิน ยังพอมีเวลา ไปก่อนนะพี่ๆ ” นึกอะไรได้ก็โพล่งออกไปทันที ทำให้ทุกคนหยุดชะงักมองหน้าทันที
“ เคยกินเหรอ กินเป็นหรือไง? ” พี่เมย์เลิกคิ้วสูง มองหน้าฉัน
“ ไม่อะ ไม่เคยกิน แล้วนี่มันครั้งแรกของ…หนูด้วยอะ ” ท้ายประโยคพูดน้ำเสียงเบาพร้อมก้มงุดหน้าลงพื้น
“ โอ๊ย หัวจะปวด งั้นมุกไปรอในห้องนะ พี่สองคนจะไปซื้อยาคุมมาให้ ” พี่มดพูดขึ้น
“ ค่ะ ” ฉันพยักหน้าตอบรับไปด้วย
“ ฉัตรฝากดูแลน้องเราด้วยนะ ท่าจะอาการหนัก คนไม่เคยก็งี้แหละ ” ดูพี่มดพูดเข้าสิ อยากจะเอาหน้าแทรกดินให้ได้ แง่~
ฉันรีบเดินตรงไปยังห้องที่คิดว่าของตัวเอง กำลังจะจับลูกบิดประตูแล้วเชียว แต่โดนกระชากแขนให้เซกลับหลังเสียก่อน
“ พะ…พี่ฉัตรมีอะไรเหรอ? ” คิดว่าคนที่ทำแบบนี้ก็คงมีแต่พี่เขา เพราะยืนกันสองคน ฉันเลยแหงนหน้าขึ้นมองหน้า พี่เขาสูงกว่าฉัน
“ จะทำอะไร ” น้ำเสียงห้วนมาเชียว อยากจะพูดออกไปว่า ตาแตกหรือไง คนจะเข้าห้องอะ! แต่ในความเป็นจริง…
“ เอ่อ…เข้าห้องไง ” ฉันยังคงจ้องหน้าเขา นิ้วก็ชี้ไปยังประตูหน้าห้อง
“ นี่แหละที่ทำให้เธอต้องรับผลกรรมที่ตามมาแทบไม่ทันตั้งตัวก็เพราะว่าตาไม่มอง นี่มันห้อง 409 นะ อยากมีประวัติซ้ำรอยหรือไง ” สิ้นเสียงพี่เขา ฉันหันขวับไปมองเลขหน้าห้อง ใช่จริงด้วย! แล้วรีบมองหาเลขหน้าห้องตัวเองที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเยื้องๆ ไปอีก ใบหน้าก็เห่อร้อนด้วยความอายทันที
“ แหะๆ ” เอามือเกาท้ายทอยแก้เก้อ พลางส่งยิ้มแห้งๆ ให้พี่เขา
“ หึ หึ ” พี่เขายังจับแขนฉันอยู่ ไม่พอยังจะลากเดินไปฝั่งตรงข้าม แทนที่จะให้เข้าห้องฉัน ดันเข้าห้องตัวเองเสียอีก
❤️_________❤️
นามปากกาผกายมาส
- ผู้เขียน
