เย่วหยางเซียวโยนร่างแม่ทัพ ไปที่หมอหลวงที่กำลังเดินทางมาเข้าเฝ้าเพื่อทูลของบประมาณเบิกจ่ายยา ยามยังมิทันถึงดีนัก ร่างของแม่ทัพก็ล่องลอยมาปะทะ ต้องเร่งรับไว้โดยพลัน ร่างหนาทะยานหายไปกับเหล่าองครักษ์ และมีเสียงเป่าเรียกกองกำลังทหารลับออกมา ทหารลับกระโดดออกมารวมกันจนเต็มลานกว้างของพระราชวังอย่างมืดฟ้ามัวดิน องค์ชายรองกระโดดออกมายืนหาวเบาๆ ยืนบิดกายไปมาและไต่ถามขึ้นมาในคราหนึ่ง
"เร่งด่วนอันใดกันหรือพะยะค่ะ...กระหม่อมง่วงงุนนัก ยังมิได้พักเลยพะยะค่ะ"
เสียงเรียบๆตอบกลับมาในทันใด
"ไปช่วยทหารของเรากันเถิดฉางเซียว ทหารของเรามีภัยล้วนแลกมาด้วยชีวิต"
องค์ชายรอง ตื่นเต็มตาขึ้นมาในทันใด ตะโกนลั่นขึ้นมา
"รวมพลเดี๋ยวนี้ ให้ผู้ใดก็ได้ไปนำราชโองการมาตามหลัง และถือป้ายหยกของเปิ่นหวางออกไปแจ้งกองหนุนหนึ่งหมื่นนาย ออกติดตามไปอย่างเร่งด่วน ไปนำดาบที่ได้มาจากปู้อู่นั่นล่ะ ตามไปด้วย!!!! "
ทหารลับเคลื
