"อร้า อรื้อ “
ร่างบางดิ้นเร่าในวงแขนแกร่งตัวสั่นระริก ยามที่นางถูกมังกรชำแรกกาย ทิ่มดันพรวด ๆจนสุดแรง จิวอิงถูกรัดไว้ในวงแขนแกร่งจนแน่นดิ้นรนมิได้อีก ร่างหนาส่งกระซิบเสียงแหบพร่า
"เปิ่นไท่จื่อนั้นหรือ หวังจะกลับมากกกอดกายนุ่มๆให้ชื่นใจ ยามกลับมาเหนื่อยๆ ข้าวซักเม็ดก็ยังมิลงท้อง หิวโหยท้องกิ่วนั้นยังมิพอเพียง กลับต้องมาพบว่าเตียงหนาวร้างชายารอคอยเคียง เช่นนี้แล้วเจ้าต้องถูกลงทัณฑ์ให้สาสม มิเช่นนั้น จะเหิมเกริมได้อีกในภายหลัง หึ หึ "
หลิวจิวอิงพยายามขืนกายหนี แต่ทว่าท่อนแขนแกร่งนั้น ดึงรั้งต้นขาของนางอย่างแน่นหนา และบดอัดเรือนกาย สอดแทรกลึกในกายนางอย่างรุนแรงนัก จิวอิงสั่นสะท้านเจ็บแปลบในเรือนกาย แต่ก็คล้ายสุขสมอย่างรุนแรง ร่างหนายกยิ้มขึ้นมาแวบหนึ่ง หลบซ่อนจากสายตาของชายาตน และกอดรัดร่างนุ่มในอกแกร่ง จุมพิตเรือนผมของนางยกยิ้มเริงรื่น กลั่นแกล้งรุกรานสตรีที่ยังมิประสานัก ให้ตื่นตกใจใน
