ฉันเกิดใหม่มาเป็นแม่ม่ายแซ่หวง

13. ข้าวราด

หลังตื่นนอนแล้วเป่ยลู่ก็อาบน้ำแต่งตัวใหม่วันนี้เธอสวมเสื้อแขนยาวสีฟ้า ใส่กระโปรงสีขาวมัดผมเป็นหางม้าสูง ช่วยขับให้ใบหน้าของเธอสวยเด่ขึ้นมาเล็กน้อย เพราะวันนี้เธอไม่แต่งหน้าเหมือนทุกวันที่ออกไปขายอาหาร สะพายกระเป๋าใบเล็กคู่ใจที่มีเงินไม่กี่หยวนในนั้นป้องกันถูกขโมย เธอติดกระเป๋าไว้แค่พอซื้ออาหารกินนิดๆหน่อยๆเท่านั้น ซึ่งเธอก็เย็บกระเป๋าสะพายให้กับเสี่ยวถิงอีกใบเช่นกัน

วันนี้เสี่ยวถิงใส่เสื้อแขนสั้น สวมกางเกงขายาว เป็นชุดที่เป่ยลู่ซื้อให้เมื่อวานนี้ หลังจากที่มาอยู่ช่วยงานเธอได้ครึ่งเดือนแล้ว มีความสนิทสนมกันพอสมควร แต่เรื่องที่เป็นความลับของเธอนั้น เธอก็ไม่คิดที่จะบอกเล่าให้เด็กสาวฟัง เพราะถึงยังไงมันก็เป็นเรื่องอันตรายสำหรับตัวเธอเองด้วย

ทั้งสองออกมาขึ้นรถไฟตั้งแต่ตีห้า รอไม่นานรถไฟก็แล่นออกจากสถานี ทั้งคู่มาถึงทะเลในตอนสายของวัน และต่างดีใจที่ได้มาเห็นทะเลที่สวยงามขนาดนี้ เป่ยลู่ไม่คิดว่าทะเลที่นี่จะสวยกว่าทะเลในชีวิตก่อนของเธอที่มีอยู่มากมายทั่วประเทศ แต่ที่นี่ไม่เหมือนกัน

“ อยากเล่นน้ำก็ไปเล่นได้นะแต่ระวังตัวเองด้วยล่ะ “ เธอเอ่ยบอกเสี่ยวถิงที่มองน้ำทะเลด้วยแววตาที่เป็นประกาย ส่วนตัวเธอเองนั้นเลือกที่จะเดินเล่นบนชายหาดไปเรื่อยๆ ซึ่งเด็กสาวอย่างเสี่ยวถิงก็เดินตามมาห่างๆ เพราะไม่กล้าลงเล่นน้ำ สาเหตุก็คือนี่เป็นการมาเที่ยวทะเลครั้งแรกในชีวิตของเด็กสาวนั้นเอง

ทั้งสองเดินเล่นริมชายหาดจนรู้สึกว่าแดดเริ่มร้อนจึงพากันไปหาที่นั่งใต้ต้นไม้ที่อยู่บริเวณนั้น เดินไม่ไกลก็มีร้านขายเกี๊ยวน้ำเล็กๆตั้งอยู่ โดยมีหญิงชราเป็นผู้ขาย

“ ขอเกี๊ยวสองชามค่ะ “

หลังกินอิ่มก็จ่ายเงินและออกไปเดินเล่นก่อนที่จะกลับไปรอขึ้นรถไฟเพื่อกลับบ้านกันต่อ กว่าจะมาถึงก็เย็นมากแล้ว ทั้งสองจึงหาอะไรกินง่ายๆและแยกย้ายกันอาบน้ำเข้านอน

รุ่งเช้าทั้งสองช่วยกันเตรียมอาหารไปขายที่สถานีกันต่อ ซึ่งวันนี้ทำอาหารเพิ่มขึ้นอีกอย่าง เพราะเช้านี้ไม่ได้ขายโจ๊กเช่นทุกวัน เป่ยลู่ตั้งใจว่าจะลองขายข้าวราดตั้งแต่เช้าไปจนถึงเย็น เพื่อดูกระแสตอบรับของลูกค้าว่าจะเป็นยังไง

เพราะจะได้ไม่เหนื่อยเกินไปกับการเตรียมอาหารหลายอย่าง เธอคิดว่าจะขายข้าวราดตั้งแต่เช้าไปจนถึงเย็นเลยจะดีกว่า จากเดิมที่ขายถึงช่วงบ่ายก็เปลี่ยนมาเป็นขายไปทั้งวัน จนเย็นหรือจนกว่าอาหารที่ขายจะหมด

“ น้องสาว วันนี้ไม่มีโจ๊กหรอ “

“ คะ ฉันตั้งใจจะายข้าวราดอย่างเดียวค่ะ ขายทั้งวันจนเย็นหรือจนกว่าของจะหมดค่ะ “

“ งั้นหรอ แต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะถึงยังไงร้านของเธอก็อร่อยและสะอาดอยู่แล้ว ขายอะไรพวกเราก็ซื้อทั้งนั้น “

“ ขอบคุณค่ะ “

ผลสรุปแล้วกระแสตอบรับในการขายข้าวราดของเธอก็ผ่านไปได้ด้วยดี ลูกค้ายังคงมาอุดหนุนกันอย่างเนืองแน่นเช่นเดิม ทำให้เธอสบายใจขึ้นมากที่จะขายข้าวราดเพียงอย่างเดียวแล้ว

ส่วนผักที่ปลูกเอาไว้นั้นก็โตเร็วเช่นเดิม เพียงสัปดาห์เดียวเท่านั้นก็สามารถตัดมาทำอาหารได้แล้ว หน้าที่ตัดผักมาทำอาหารก็ไม่ใช่ใครอื่น เสี่ยวถิงคนเก่งนั่นเอง

“ พี่สาว ผักพวกนี้สวยจนฉันไม่อยากจะตัดเลยค่ะ “

“ ตัดไปเถอะจ้ะ พี่ยังปลูกให้เธอได้ชมเรื่อยๆ “

“ แต่ผักพวกนี้ก็โตเร็วจริงๆนะคะ “

“ เพราะว่าพี่ต้องใช้ผักทุกวันยังไงล่ะ ไม่ดีหรือไงที่มันโตทันใช้ “

“ ดีสิคะ ดีมากด้วย พี่สาวจะได้ไม่ต้องเสียเงินซื้อผักมาทำอาหารขาย แต่ผักพวกนี้รสชาติอร่อยจริงๆค่ะ ให้กินเปล่าๆยังได้เลย “

“ ขนาดนั้นเลยหรอ “

“ พี่คะ ถ้าฉันจะขออนุญาตตัดผักสดๆนี้ไปขายที่ร้านเราด้วย พี่จะว่าไหมคะ ฉันเสียดายถ้าต้องทิ้ง “

“ ตัดไปได้เลย ถ้าเธอคิดว่าขายได้นะ “

“ จริงหรอคะ งั้นฉันจัดการละนะ “ เสี่ยวถิงตัดผักที่เหลือมากองรวมกันเอาไว้โดยแยกชนิดเอาไว้ด้วย จากนั้นก็นำกระดาษมาห่อเอาไว้ วางไว้ที่โต๊ะในครัวตั้งใจว่าพรุ่งนี้เช้าจะนำออกไปวางขายด้วย

และก็เป็นไปดังที่คิดเอาไว้ ผักสดๆวางขายไม่นานก็หมดเกลี้ยงแล้ว เสี่ยวถิงขายผักในราคากำละ 10 เหมา ซึ่งปริมาณที่ได้นั้นสามารถทำอาหารได้ถึงสองมื้อเลยทีเดียว เงินที่ขายผักได้นั้นเป่ยลู่ยกให้เด็กสาวเก็บไว้ใช้จ่ายส่วนตัวเพื่อเป็นกำลังใจในการทำงานให้เสี่ยวถิงตัวน้อยด้วย

ยิ่งนานวันความสวยน่ารักที่มากขึ้นทุกวันของแม่ค้าขายอาหารสองคนที่สถานีทำให้ผู้คนที่พบเห็นต่างชื่นชมในความขยันขันแข็งและความสวยน่ารักของพวกเธอ มีชายหนุ่มไม่น้อยที่เข้ามาพูดคุย แต่ก็มีบางส่วนที่รู้ว่า เป่ยลู่เคยผ่านการแต่งงานมีสามีมาแล้วก็พากันหันหน้าหนี แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอสักนิด เพราะเธอไม่ได้สนใจใครทั้งสิ้น เวลานี้คิดเพียงแค่สร้างฐานะให้ร่ำรวยเท่านั้น

" เสี่ยวถิง จะคบใครต้องดูให้ดี ว่าเขาคนนั้นเป็นคนดีจริงหรือเปล่า เข้าใจไหม " เป่ยลู่เอ่ยเตือนเพราะเห็นว่ามีชายหนุ่มเข้ามาวนเวียนกับเด็กน้อยที่ไร้เดียงสาคนนี้ จึงอดห่วงไม่ได้

แต่ถ้าหากทั้งสองฝ่ายมีใจตรงกัน เธอก็ไม่ขัด เรื่องแบบนี้คงต้องพบเจอกับตนเองเท่านั้นจึงจะได้เรียนรู้ชีวิตที่เลือก

" ค่ะพี่สาว " เสี่ยวถงรับคำอย่างว่าง่าย ก่อนจะกลับมาสนใจขายอาหารตามเดิม

วันนี้อาหารที่เตรียมมานั้นหมดเกลี้ยงแล้ว ทั้งสองจึงช่วยกันเก็บโต๊ะและร้านก่อนจะพากันกลับบ้าน แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าระหว่างทางกลับจะเกิดเรื่องขึ้น