12. เจอพ่อแม่
1100 คำ
เกือบ4โมงเย็นทั้งสองก็หยุดพักทำอาหารเย็นกินด้วยกัน จากนั้นเป่ยลู่จึงออกไปรดน้ำผักที่ปลูกเอาไว้หลังบ้าน ซึ่งเสี่ยวถิงก็ออกไปช่วยรดน้ำผักด้วย ซึ่งแปลงผักทั้งหมดมีอยู่ 5 แถวด้วยกัน สามารถตัดกินได้ทั้งหมดแล้ว เป่ยลู่จึงบอกให้เสี่ยวถิงตัดผักทั้งหมดเอาไว้ไปทำอาหารขายในวันพรุ่งนี้
“ เสี่ยวถิง ตัดผักไว้ทำอาหารพรุ่งนี้ได้เลย เดี๋ยวพี่จะไปเอาต้นออ่นชุดใหม่มาลงปลูกเอง “
“ ค่ะพี่สาว “
” ถ้าเสร็จเรียบร้อยก็ไปพักผ่อนได้เลยนะ “
“ แต่่ว่า ….”
“ ไปเถอะ “
“ ก็ได้ค่ะ มีอะไรพี่สาวเรียกฉันนะคะ “
“ จ้าๆ “
ทางบ้านหวงในตอนนี้พวกเขาต่างเงียบและไม่ค่อยได้พูดคุยกันเหมือนเดิมตั้งแต่ที่เป่ยลู่จากไป เป่ยหลงผู้เป็นพ่อก็เงียบครึมกว่าเดิมมากขึ้นรรยากาศภายในบ้านจึงค่อนข้างจะน่าอึดอัดไม่น้อย
วันนี้พวกเขาทั้งบ้านมาเยี่ยมลูกสาวคนรองของบ้านหวงที่ให้กำเนิดหลานชายคนแรกออกมาอย่างอ้วนท้วนสมบูรณ์ดี
“ เป็นไงบ้างลูก หลานชายกวนมากไหม “
“ ไม่ค่ะ เขาเป็นเด็กดีเลี้ยงง่าย จะร้องก็ตอนที่หิวค่ะ แม่กับพ่อละคะ สบายดีไหม “
“ พวกเราสบายดี ลูกไม่ต้องห่วง “
ทั้งสามอยู่เล่นกับหลานชายตัวน้อยไม่นานก็ขอตัวกลับหมู่บ้าน เพราะห่วงงานในนาที่ยังทำค้างเอาไว้ ลูกเขยจึงพามาซื้อตั๋วรถไฟเพื่อกลับบ้านของพวกเขา ใช้เวลานั่งรถไฟหนึ่งคืน
ในที่สุดคนบ้านหวงก็มาลงรถไฟที่สถานีแล้ว แต่ที่พวกเขาคาดไม่ถึงก็คือ การที่ได้เห็นลูกสาวคนโตของบ้านหวงยืนขายอาหารอยู่อีกมุมของสถานี เป่ยซานดีใจมากที่ได้เจอพี่สาวคนโตอีกครั้งเขาไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปทักทายพี่สาวันที
“ พี่ใหญ่ “
“ อาซาน “
“ ว๊าวอาหารของพี่หอมน่ากินจังเลยครับ ผมเริ่มจะหิวแล้วนะครับเนี่ย “
“ นั่งก่อนสิ พี่จะตักข้าวให้เธอกิน แล้วนี่มาคนเดียวหรอ ”
“ เปล่าครับ พวกเราไปเยี่ยมพี่รองมา หลานชายตัวอวบอ้วนน่ารักมากๆเลยครับ “
“ อืม “
เป่ยลู่ไม่เอ่ยถามอะไรต่อไป เธอเดินไปตักข้าวราดแกงมาสองอย่างแล้ววางตรงหน้าน้องชายเพื่อให้เขากิน แม้ในใจอยากจะถามถึงพ่อกับแม่ แต่ในความน้อยใจที่มีนั้นทำให้เธอเลือกที่จะไม่ถามและเดินกลับไปขายอาหารกับเสี่ยวถิงต่อไป
ทางด้านพ่อแม่ของเธอนั้นพวกเขาเพียงยืนมองลูกชายเดินเข้าไปที่รถเข็นอาหารของลูกสาวคนโตเท่านั้น และยืนรอจนลูกชายกินอิ่มจึงตัดสินใจเข้าไปทักทายลูกสาวเล็กน้อยก่อนจะกลับหมู่บ้าน
“ ขายดีไหมเสี่ยวลู่ “
“ ค่ะ แม่ หิวไหมคะ กินข้าวก่อนสิคะแล้วค่อยไป “
“ ไม่เป็นไร ลูกเก็บไว้ขายเถอะ แม่กับพ่อทิ้งบ้านมาวันหนึ่งแล้ว ต้องรีบกลับแล้วล่ะ “ เป่ยลู่จึงตักข้าวห่อให้พ่อกับแม่นำกลับไปกินที่บ้านด้วย
หลังจากที่ทั้งสามกลับไปแล้วเป่ยลู่ก็ได้แต่มองด้านหลังของพวกเขาทั้งสามคนที่เดินห่างออกไปไกล ด้วยความคิดถึงและห่วงหาปนความน้อยใจ
เมื่อกลับถึงหมู่บ้านแล้วเป่ยซานได้เอ่ยถาม่อของเขาอย่างที่ตั้งใจ เพราะเขาไม่อยากให้ครอบครัวต้องผิดใจกันแบบนี้
“พ่อครับ ยังโกรธพี่ใหญ่อยู่อีกหรอ นี่มันผ่านมาเป็นเดือนๆแล้วนะครับ “
” พ่อ พ่อไม่ได้โกรธพี่แก พ่อเพียงไม่รู้ว่าจะเริ่มคุยกับพี่แกตรงไหน แล้วก็ไม่รู้ว่าพี่แก… “
“ ผมคิดว่าพี่ใหญ่คงไม่ได้คิดอะไรหรอกครับ อาจจะน้อยใจที่พ่อเมินเฉยและอาจจะคิดไปว่าพวกเราไม่ต้องการเธอแล้วมากกว่า ดูสิครับพี่ใหญ่ยังห่อข้าวให้พวกเรากลับบ้านไปกินด้วย ถ้าเธอโกรธคงไม่ใช่แบบนี้แน่นอนครับ “
“ เอาไว้ครั้งหน้าเราค่อยแวะไปหาพี่สาวของแกกัน ”
“ ครับ “
ทางด้านเป่ยลู่นั้นกำลังเก็บข้าวของเตรียมกลับบ้าน เพราะวันนี้เธอขายอาหารหมดเร็วกว่าทุกวัน และคิดเอาไว้ว่าวันพรุ่งนี้จะหยุดพักสักวัน เพราะนับตั้งแต่ที่เธอขายอาหารมาเกือบสองเดือนนั้นไม่เคยหยุดพักเลยสักวัน และพรุ่งนี้เธอตั้งใจว่าจะไปเที่ยวผ่อนคลายความเหนื่อยล้ากับเสี่ยวถิงด้วย
เธอตั้งใจว่าจะไปทะเล ซึ่งเธอเองก็ได้ถามกับเจ้าหน้าที่ขายตั๋วแล้ว รู้แค่ว่าต้องนั่งรถไฟประมาณ 5 ชั่วโมงก็ถึง เธอกับเสี่ยวถิงเลยตั้งใจว่าจะออกไปขึ้นรถไฟตอนตี 5 ด้วยกันสองคน ส่วนอาหารของอี้เหมินนั้นก็ทำวางเอาไว้เช่นเดิม
ส่วนอี้เหมินนั้นเขาไม่ได้เจอหน้าคนทำอาหารมานานนับเดือนแล้ว จึงรู้สึกหงุดหงิดใจไม่น้อย วันนี้เขาตั้งใจว่าจะแวะไปหาและพูดคุยกับเธอสักเล็กน้อย ให้คลายความคิดถึง
“ สวัสดีค่ะพี่อี้เหมิน สบายดีนะคะ “
“ ครับ สบายดี คุณล่ะ “
“ ฉันสบายดีมากเลยค่ะ เพราะมีผู้ช่วย จริงสิพี่คงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะที่ฉันมีคนมาเพิ่ม พี่จะขึ้นค่าเช่าหรือเปล่าคะ “
“ ไม่ต้องหรอกครับ ดีเหมือนกันที่มีคนมาอยู่เป็นเพื่อน จริงสิวันนี้พี่แวะนำเงินมาจ่ายค่าอาหาร “
“ ไม่ต้องรีบก็ได้ค่ะ “
“ พอดีพี่ผ่านมาทางนี้ก็เลยคิดว่าแวะมาจ่ายก่อนดีกว่า “
“ ค่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะคะ อ่อ พรุ่งนี้ฉันไม่อยู่นะคะ ส่วนอาหารจะวางไว้ให้เหมืนเดิมค่ะ “
“ พี่ขอถามได้ไหมครับ ว่าจะคุณไปไหน “
” ฉันอยากไปพักผ่อนนะค่ะ ไม่มีเรื่องอะไรหรอกค่ะพี่อี้เหมิน “
“ ก้ดีครับได้พักผ่อนบ้าง ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆนะครับ “
“ ค่ะ ขอบคุณนะคะ “
หลังจากที่ชายหนุ่มกลับไปแล้วเป่ยลู่ก็ทำความสะอาดบ้าน โดยมีเสี่ยวถิงช่วยเหลือไม่นานนักบ้านก็สะอาดเอี่ยมทั้งหลังแล้ว จากนั้นทั้งสองก็เตรียมตัวที่จะไปเที่ยวในวันพรุ่งนี้
- ผู้เขียน
