ตอนที่ 11 ช่วยเหลือ
1529 คำ
#ตกเย็น
“ฟ้าไปหาซื้อชุดที่จะใส่ไปงานเลี้ยงรุ่นวันอาทิตย์นี้ด้วยกันนะ อีกเดี๋ยวพี่เต้จะมารับ” สายธารกล่าวชวนขณะเดินออกจากลิฟต์ของตึก
“อือ ได้สิ” ฟ้าลดายิ้มน้อย ๆ ตอบรับ
“อาจารย์ฟ้าใสครับ” แต่ระหว่างที่กำลังจะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ไม้หน้าคณะอักษรศาสตร์เสียงของใครบางคนก็เอ่ยเรียก ทำให้สองสาวหันมองไปตามเสียงก็เจอกับภีม ที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมกับถุงพลาสติกใสข้างในมีกล่องขนม
“อาจารย์ภีม” ฟ้าลดาผุดตัวลุกขึ้นขานเรียกชื่อร่างสูงที่เดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงข้าม ก่อนที่สายธารจะกล่าวทักทายขึ้น
“สวัสดีค่ะอาจารย์ภีม”
“สวัสดีครับอาจารย์สายธาร” ภีมหันไปตอบรับสายธาร ก่อนจะหันไปมองใบหน้าหวานของฟ้าลดา ดวงตากลมโตคู่สวยภายใต้แว่นสายตา เขาไม่อาจเลื่อนมองไปทางอื่นได้เลย เธอทั้งสวยทั้งมีเสน่ห์และน่าค้นหา “คุกกี้ครับผมซื้อมาฝาก นักศึกษาเอามาขายที่ห้องเรียนน่ะครับ ผมเลยช่วยอุดหนุน”
“ขอบคุณค่ะ” ฟ้าลดายื่นมือไปรับไว้อย่างรักษาน้ำใจคนให้ ขณะที่สายธารยิ้มพลางหรี่ตามองภีมและฟ้าลดาสลับกันราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในหัว แต่ต้องหยุดคิดไว้เท่านั้นเมื่อภีมเอ่ยขึ้น
“ผมต้องขอโทษอาจารย์สายธารด้วยนะครับ เหลือกล่องสุดท้ายพอดีเลยครับ ไว้คราวหน้าผมซื้อมาฝากนะครับ”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะอาจารย์ภีม ธารไม่ได้คิดมากอะไรเลย”
“ขอบคุณครับ”
“งั้นผมไปก่อนนะครับ เจอกันวันจันทร์ครับ”
“ขับรถดี ๆ นะคะ” ฟ้าลดาเอ่ยออกไปตามมารยาทพลางส่งยิ้ม
“ครับ” ภีมตอบรับเพียงเท่านั้นก่อนหมุนตัวเดินไป
“อาจารย์ภีมดูชอบแกนะฟ้า หลายวันที่ผ่านมาเห็นแวะเวียนมาหาแกบ่อยเลย ไหนจะเมื่อวานที่ซื้อน้ำผลไม้มาให้แกถึงห้องพัก ฉันแอบเห็นนะ แล้วก็วันนี้อีก”
“ไม่ได้ชอบหรอกแก อาจารย์ภีมเฟรนลี่กับทุกคนแหละ” ฟ้าลดาพยายามแก้ต่างเพราะเธอไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง
“ฉันมั่นใจว่าอาจารย์ภีมชอบแกชัวร์!” สารธารยืนยันด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมั่นใจ ฟ้าลดาเพียงอมยิ้มแล้วส่ายหน้าเล็กน้อยโดยไม่ได้เอ่ยตอบออกไป
ห้างสรรพสินค้า
“แกตัวไหนสวย” สายธารชูเสื้อสายเดี่ยวสีชมพูมีเลเยอร์และเสื้อเกาะอกสีขาวลายตัวอักษรภาษาอังกฤษ ให้ฟ้าลดาช่วยเลือก
“อืม” ฟ้าลดาทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะตอบออกไป “ฉันว่าสายเดี่ยวสีชมพูเหมาะกับแก”
“ฉันก็ว่างั้นตัดกับกระเป๋าสีขาว น่ารักดี แกล่ะเลือกได้หรือยัง?”
“มันแพงไปอะแก ฉันใส่ชุดที่มีอยู่นั่นแหละ”
“ไม่ได้สิ แกมีแต่ชุดเชย ๆ ทั้งนั้นเลย เดี๋ยวฉันเลือกให้แกเอง” ว่าจบสายธารก็หมุนตัวไปเลือกชุดทันที ไม่ถึงนาทีสายธารหมุนตัวกลับมาพร้อมกับชุดเดรสรัดรูปสีแดงเลือดนกสายเดี่ยวผูกโบว์ ทั้งน่ารักทั้งเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน
“ชุดนี้แหละเหมาะกับแก”
“มันโป๊ไปน่ะแก ฉันไม่กล้าใส่หรอก”
“เอาน่าฟ้าลองเปลี่ยนแนวดูบ้าง”
“แต่...”
“ไม่มีแต่แล้วเอาชุดนี้แหละ ฉันซื้อให้แกเองแล้วก็ห้ามปฏิเสธ” สายธารพูดดักคอสีหน้าดื้อดึงมองมาอย่างจริงจัง ทำเอาฟ้าลดาไม่กล้าปฏิเสธ ขณะเดียวกันแฟนหนุ่มของสายธารก็เดินเข้ามา หลังจากขอตัวออกไปคุยโทรศัพท์
“ได้ชุดกันแล้วใช่ไหมครับ”
“ได้แล้วค่ะพี่เต้”
“มาเดี๋ยวพี่ไปจ่ายให้ครับ”
“ไม่เป็นไรธารจ่ายเองค่ะ”
“เอางั้น?”
“คร่า~” สายธารทำสีหน้าน่ารักก่อนที่มือหนาของแฟนหนุ่มจะยกขึ้นวางบนศีรษะทุยเล็กแล้วขยี้เบา ๆ อย่างเอ็นดู
ครืนนน ครืนนน
ฟ้าลดาล้วงหยิบเครื่องสี่เหลี่ยมในกระเป๋าสะพายข้างเมื่อสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนจากสายเรียกเข้า บนหน้าจอสี่เหลี่ยมปรากฏรายชื่อของนักศึกษาหนุ่ม
“ฟ้าแกรออยู่นี่นะ ฉันไปจ่ายเงินก่อน”
“จ้ะ” เธอตอบรับเพื่อนสาวแล้วหลุบตามองหน้าจอสี่เหลี่ยมพลางกัดริมฝีปากล่างเบา ๆ โดยที่สายเรียกเข้ายังคงสั่นแรง เธอชั่งใจครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจกดรับสาย
“สวัสดีครับอาจารย์” เมื่อแนบเครื่องสี่เหลี่ยมกับใบหูเสียงที่คุ้นเคยกรอกเข้ามาทันที
“มีอะไรหรือเปล่า?”
“อาจารย์หันหน้าออกมาหน้าร้านหน่อยสิครับ”
ฟ้าลดาขมวดคิ้วงุนงงแล้วหันมองไปตามที่ปลายสายบอก ก็เจอกับร่างสูงของนักศึกษาหนุ่มที่กำลังโบกมือทักทายเธออยู่หน้าร้าน จากนั้นนักศึกษาหนุ่มก็กดวางสายแล้วสาวเท้าเดินตรงเข้ามาหาเธอ
“อาจารย์มากับใครเหรอครับ?”
“เพื่อนน่ะ แล้วเราล่ะ?”
“ผมมาซื้อของขวัญให้เพื่อนครับ” ปืนกันตอบพลางชูถุงกระดาษในมือขึ้น “ผมกะจะเข้ามาหาอาจารย์ตั้งแต่แรกเห็นแล้วแหละครับ แต่ไม่มั่นใจเลยลองโทรหาอาจารย์ดู”
“อ๋อ..อือ”
“อาจารย์ครับ?”
“หืม?”
“เย็นนี้ผมไปกินข้าวที่บ้านอาจารย์ได้ไหมครับ ผมคิดถึงฝีมือการทำอาหารแม่ของอาจารย์น่ะ นะครับนะ” ปืนกันส่งสายตาอ้อนวอนสุดกำลัง ทำเอาฟ้าลดาไปต่อแทบไม่เป็น แต่ขณะนั้นเสียงของเพื่อนสาวก็ดึงความสนใจซะก่อน
“ฟ้า”
“สวัสดีครับอาจารย์”
“สวัสดีจ้ะ”
“อาจารย์มากับอาจารย์ฟ้าใสสินะครับ”
“ใช่จ้ะ”
“จะกลับกันหรือยังครับเนี่ย”
“จะกลับพอดีจ้ะ”
“งั้นผมไปส่งอาจารย์ฟ้าใสที่บ้านเองครับ”
“เอาอย่างนั้นเหรอฟ้า?” สายธารหันไปถามความเห็นจากเพื่อนสาวอีกทีอย่างไม่ได้คิดมากอะไร ฟ้าลดาชั่งใจอยู่สักพักก่อนตอบออกไป “อื้ม!”
“โอเค อ่าชุดแกวันอาทิตย์ต้องใส่นะ”
ฟ้าลดายิ้มน้อย ๆ พลางพยักหน้า จากนั้นสายธารก็เดินจูงมือแฟนหนุ่มออกจากร้าน
“เรื่องทานข้าวอาจารย์ตกลงให้ผมไปแล้วเนอะ”
“เราพูดมาขนาดนี้ คงปฏิเสธไม่ได้แล้วแหละ จริงไหม?” ฟ้าลดาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยอย่างยิ้ม ๆ ปืนกันเพียงส่งเสียงในลำคอปนเสียงหัวเราะโดยไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป
บ้านฟ้าลดา
โคล้ม! เพล้ง!
ฟ้าลดาก้าวขาลงจากรถเสียงข้าวของตกแตกรวมถึงเสียงห้ามปราบของคนในบ้านดังออกมาให้ได้ยิน ทำเอาหัวใจเธอตกไปถึงตาตุ่มทันที
“พ่อแม่!” ด้วยความเป็นห่วงพ่อแม่เธอรีบวิ่งเข้าบ้านไปอย่างไม่รีรอโดยที่ปืนกันก็รีบตามเข้าไป
ภายในบ้านชายฉกรรจ์หน้าโหดจำนวนสามคนกำลังพังทลายข้าวของเครื่องใช้จนระเนระนาดไม่มีชิ้นดี
“พ่อคะแม่คะ มันเกิดอะไรขึ้น?” เธอเอ่ยถามออกไปอย่างตื่นตระหนกตกใจกับเหตุการณ์ที่เจอ ขณะผู้เป็นแม่ยืนร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของผู้เป็นพ่อตรงนอกบ้าน
“พวกมันมาเก็บดอกแต่พ่อกับแม่ไม่มีเงินพอที่จะให้มัน มันเลยพังข้าวของอย่างที่เห็น จากเงินแค่สามหมื่นตอนนี้กลายเป็นแสน จะหาจากที่ไหนมาให้ทัน”
“โกงกันเห็น ๆ “ฟ้าลดามีสีหน้าหนักใจและวิตกกังวลอย่างหนัก ดวงตากลมโตภายใต้แว่นสายตาคลอหน่วยด้วยหยาดน้ำตาอย่างไม่รู้จะแก้ไขสถานการณ์ยังไงตอนนี้
ปืนกันหันมองฟ้าลดาสลับกับชายฉกรรจ์หน้าโหดภายในบ้าน ก่อนสาวเท้าเดินไปแต่ท่อนแขนก็ถูกรั้งไว้
“จะไปไหน?”
“อยู่ตรงนี้นะครับ ผมจะเข้าไปเคลียร์เอง”
“มันอันตราย เรารีบกลับไปก่อนเถอะ”
ปืนกันไม่ได้เอ่ยอะไรกลับไปเพียงแค่ระบายยิ้มบาง ๆ เชิงให้หญิงสาวตรงหน้าที่ตอนนี้ตื่นกลัวอย่างหนักเชื่อมั่น ก่อนจะแกะมือบางออกจากท่อนแขนแล้วเดินไปหยุดตรงทางเข้าบ้าน
“พอได้แล้วครับ ผมจ่ายหนี้ทั้งหมดให้เอง” ชายฉกรรจ์หน้าโหดทั้งสามหยุดยั้งมือทันที แล้วเดินมาหยุดยืนตรงหน้าชายหนุ่ม “ทั้งหมดหนึ่งแสนบาท”
ขณะเดียวกันฟ้าลดาก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับผู้เป็นพ่อและผู้เป็นแม่ “เงินดอกเหลือแค่สามหมื่นไม่ใช่เหรอคะ ทำไมถึงกลายเป็นแสนได้ล่ะ”
“ไปถามเฮียเอง พวกกูไม่มีหน้าที่มาตอบคำถาม”
“ถ้าจะจ่ายก็เอาเงินมา”
“ผมไม่มีเงินสด เอาเลขบัญชีมาแล้วกัน” ปืนกันเอ่ยว่าพลางล้วงหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาเตรียมพร้อม
“พ่อหนุ่มไม่ต้องลำบากหรอก” ศักดิ์เอ่ยขึ้นอย่างเกร็งใจ
“ไม่เป็นไรครับผมเต็มใจ”
ฟ้าลดาน้ำตานองเธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นอย่างอึดอัดใจ ตอนนี้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับการช่วยเหลือจากนักศึกษาหนุ่ม
- ผู้เขียน
