ฟุบ~
แผ่นหลังเนียนแนบชิดไปกับโซฟาตัวยาว ตามด้วยคนอุ้มคร่อมตัวลงมาจ้องตา รอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์แต่มีเสน่ห์ทำเธอเขินอาย จนต้องหลบหลีกเบนสายตามองไปทางอื่น
“เวลาพี่ฟ้าเขินน่ารักมากเลยนะครับรู้ตัวไหม?” ปืนกันเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นอย่างเย้าแหย่หลังจากตกอยู่ในความเงียบมานานตั้งแต่ปลดปล่อยความใคร่บนเคาน์เตอร์ครัวกับเหยื่อสาว นิ้วแกร่งเกลี่ยไรผมบนแก้มแดงไปทัดใบหูเล็ก แล้วลูบไล้นิ้วไปตามกรอบหน้าเรียวอย่างช้า ๆ
“หนึ่งทุ่มแล้วหนิ! ฉันต้องกลับบ้านไปช่วยแม่เตรียมขนมให้ลูกค้าพรุ่งนี้เช้า” เมื่อเหลือบไปเห็นนาฬิกาแขวนผนังเป็นต้องตกใจ
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมส่งแม่บ้านผมไปช่วยคุณแม่แล้วล่ะครับ”
“ฮะ?”
“ผมส่งแม่บ้านไปช่วยแล้วครับ”
“ไม่เห็นบอกกันก่อนเลย”
“ถ้าผมบอกก่อน พี่ฟ้าคงไม่อนุญาตง่าย ๆ หรอกครับ”
“ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลย” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเป็นปม สีหน้ามีแววเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด เขาช่วยเหลือเธอแ
