“พี่ฟ้าครับ”
“หืม?” เสียงทุ้มขานเรียกจากคนฝั่งตรงข้ามโต๊ะอาหาร ทำให้ฟ้าลดาที่เพิ่งตักข้าวผัดหมูเข้าปากเงยหน้าขึ้นไปมองสบตา แล้วเค้นเสียงในลำคอถามพลางเคี้ยวอาหารในปากตุ่ย ๆ อย่างน่ารัก เรียกความเอ็นจากปืนกันได้ไม่ยาก ถึงกลับรอบยิ้มมุมปาก
“วันเสาร์นี้ว่างไหมครับ”
“ช่วงเช้าช่วยแม่ ตอนเย็นก็สอนพิเศษนายไง ทำไมเหรอ?”
“วันเสาร์นี้ผมขอหยุดนะ มีแข่งรถน่ะ เลยอยากชวนพี่ฟ้าไปด้วยกัน ไปเป็นกำลังใจให้ผม”
“ไม่กลัวคนที่รู้จักเราสงสัยเหรอ ถ้าเห็นเราสองคนอยู่ด้วยกัน”
“ชวนเพื่อนพี่ฟ้าไปด้วยกันสิ จะชวนกี่คนก็ได้ครับ ให้เหตุผลว่าพี่ฟ้าเป็นอาจารย์สอนผมและช่วยเหลือเรื่องงานต่าง ๆ ในห้องเรียน ผมเลยอยากตอบแทนโดยการให้ตั๋วเข้าชมฟรีไงครับ”
“จะดีเหรอ?”
“แต่ถ้าพี่ฟ้าไม่ไปผมคงไม่ชนะคู่แข่งแน่ครับ เพราะพี่ฟ้าเป็นกำลังใจสำคัญคนเดียวของผม คู่แข่งคนนี้เอาชนะยากซะด้วยสิ” ปืนกันแสร้งตีหน้าเศร้าชักแม่น้ำทั้งห้ามาพูดโ
