Chapter 8
1854 คำ
ตอนนี้ดีน่ามองหน้าจอโทรศัพท์อย่างลังเล พี่วีทั้งส่งข้อความมาแล้วก็โทรศัพท์มาหลายสายแต่เธอก็ไม่ยอมรับเพราะกำลังงอนที่เขาไม่ยอมทักเธอมา
"ทีอย่างงี้ล่ะทำมาเป็นทัก แล้วทั้งวันหายไปไหนมาล่ะ ชิ"
เธอเอ่ยออกมาก่อนจะเก็บโทรศัพท์ลงตามเดิม ไม่รับแล้วเพราะงอนอยู่ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ค่อยคุยแล้วกัน หญิงสาวลุกขึ้นไปชนแก้วกับเพื่อน ถึงเธอไม่ดื่มแต่ว่าเครื่องดื่มบางอย่างก็พอได้ อีกอย่างเธอแค่อยากมาผ่อนคลายเท่านั้น
"ขอชนแก้วหน่อยครับสาวๆ"
ดีน่าหันไปมองตามเสียง ผู้ชายโต๊ะข้างๆมองเธอตั้งแต่เดินเข้ามาล่ะ มองอย่างกับจะกลืนกินยังไงอย่างงั้นแหละ แต่บอกเลยนะว่าเธอไม่นิยมหาแฟนตามในผับในบาร์ เพราะโดยนิสัยเธอไม่ชอบเที่ยวอะไรแบบนี้เท่าไหร่ ถ้าต้องมีแฟนแล้วพากันมาบ่อยเธอคงไม่โอเคเท่าไหร่
"ค่ะ"
เธอชนแก้วตามมารยาทก่อนจะหันไปเต้นกับเพื่อนต่อไม่สนใจพวกนั้นอีก แต่เหมือนว่าจะถูกตื้อไม่เลิกเพราะเขายังเข้ามาใกล้แถมยังมาเต้นอยู่ข้างๆอีก เธอเหลือบสายตามองอย่างไม่ค่อยชอบใจก่อนจะขยับออกห่างไปอีกเล็กน้อย แต่พวกเขาก็ยังตามมาไม่เลิกชักเริ่มไม่สนุกแล้วสิ
"ขอไลน์ได้มั้ยครับ"
"เอ่อ ไม่สะดวกให้ค่ะขอโทษนะคะ"
ดีน่าเอ่ยออกมาอย่างตัดความสัมพันธ์ เธอบอกแล้วไงว่าไม่นิยมหาผู้ชายตามผับตามบาร์ แต่เหมือนว่าเขาจะไม่สนใจยังตื้อเธออีกเรื่อยๆ
"ผมอยากรู้จักคุณจริงๆนะครับคนสวย อย่าเพิ่งตัดความสัมพันธ์กันสิ"
"คือว่า..."
เธอหันไปมองเพื่อนอย่างขอความช่วยเหลือแต่ก็ต้องตกโตอย่างตกใจเมื่อผู้ชายที่โทรศัพท์มาหาเธอหลายสายบัดนี้มายืนมองหน้าเธออยู่ไม่ไกลมากนัก สายตาของเบาบ่งบอกเลยว่าไม่ชอบใจมากที่เธอมาทำอะไรแบบนี้
"พี่วี!"
ดีน่าเบี่ยงตัวหลบผู้ชายข้างๆก่อนจะวิ่งไปกอดแขนชายหนุ่มทันที เขาเอาเสื้อแขนยาวของตัวเองสวมให้หญิงสาวก่อนจะดึงเธอมากอดไว้หลวมๆ
"ใครอนุญาตให้มา"
"ก็ดีน่าโทรหาพี่วีแล้วแต่ว่าพี่ปิดเครื่องเอง แล้ววันนี้ทั้งวันก็หายไปเลยจะให้ดีน่าทำยังไง ไม่ต้องมาทำหน้าบึ้งเหมือนโกรธกันเลยค่ะ เพราะดีน่าก็งอนพี่อยู่"
หญิงสาวเอ่ยออกมาอย่างไม่ปิดบัง เธองอนเขามากที่อยู่ๆก็หายไปเลยแถมไม่ติดต่อมาอีก
"พี่ประชุมทั้งวันค่ะแบตโทรศัพท์ก็หมด พอเสร็จทุกอย่างก็รีบชาร์จแบตแล้วโทรมาหา แต่เด็กบางคนปิดโทรศัพท์ พอโทรติดก็ไม่รับอีก นี่ถ้าไม่เห็นในโซเชียลพี่คงไม่รู้อะไรเลยสินะ"
เขามองหญิงสาวอย่างไม่พอใจมาก ดูแต่งตัวเข้าสิใครจะชอบบ้างล่ะ ผู้หญิงที่ตัวเองรักและหวงมากกลับมาแต่งตัวโป๊โชว์คนอื่น ใครชอบก็บ้าแล้ว
"ไม่รู้แหละดีน่างอนพี่วีแล้ว กลับไปเลยนะดีน่าจะไปสนุกกับเพื่อน"
เขาถอนหายใจออกมาเล็กน้อยเมื่อหญิงสาวไม่ยอมฟังเขาแถมยังเดินหนีไปเต้นกับเพื่อนต่ออีก เขาเดินไปนั่งลงโต๊ะข้างๆหญิงสาว สั่งเครื่องดื่มมาดื่มแล้วมองหญิงสาวอยู่ไม่ห่าง อย่างน้อยตอนนี้เธอใส่เสื้อของเขาอยู่ซึ่งมันคลุมผิวพรรณเธอได้เป็นอย่างดี เขาจะปล่อยให้เธอสนุกกับเพื่อนไปก่อนอย่างน้อยให้อารมณ์ดีขึ้นกว่านี้อีกนิด เดี๋ยวค่อยพาออกไปเคลียร์
"ใครมาหาแกอ่ะ แฟนเหรอไอ้ดีน่าหล่อเวอร์"
เพื่อนของดีน่าเห็นผู้ชายเอาเสื้อมาสวมให้เพื่อนแถมยังแสดงออกว่าหวงมากอีกด้วยก็เลยเอ่ยถามอย่างสงสัย มาแบบผู้ชายคนอื่นเตลิดหนีออกไปหมด ท่าทางจะไม่ใช่คนรู้จักธรรมดาซะแล้ว
"พี่น่ะไม่ได้เป็นอะไรกัน"
"จริงเหรอ...แต่เขาดูหวงแกนะเว้ย"
ดีน่าเหลือบสายตามองชายหนุ่มก่อนจะสะบัดหน้าใส่อย่างงอนๆ เพื่อนของเธอแอบกระซิบใกล้ใบหู
"ช่างสิใครสนกัน"
"งอนกันเหรอ พี่เขาอุตส่าห์มาง้อแล้วไม่คุยหน่อยเหรอ แกดูหน้าเขาสิจ้องตาไม่กระพริบเลยอ่ะ"
"ช่างเถอะจ้องไปสิ"
ดีน่าทำเป็นไม่สนใจก่อนจะทำการถอดชุดของเขาออก และนั้นทำให้วีระพัฒน์หงุดหงิดเพิ่มขึ้นไปอีก เขาลุกขึ้นเดินมาหาหญิงสาวก่อนจะสวมเสื้อให้ตามเดิม
"ใครให้ถอด ถ้ายังอยากสนุกก็ใส่ถ้าจะถอดงั้นก็กลับ"
เขายื่นคำขาดให้เธอ เพื่อนๆเริ่มหันไปมองหน้ากันก่อนจะพยายามห้ามไม่ให้ทั้งสองคนทะเลาะกันรุนแรง
"ใจเย็นๆก่อนนะคะ มีอะไรค่อยๆคุยกันค่ะ"
"พี่ขอพาเพื่อนเรากลับนะ ไม่ว่าอะไรใช่มั้ย"
ทุกคนหันมามองดีน่าก่อนจะกระพริบตาปริบๆ พวกหล่อนคงช่วยอะไรไม่ได้แล้ว ลักษณะแบบนี้ผัวมาตามแน่นอน เรื่องของคนสองคนอย่าไปยุ่งดีกว่า
"ขอไม่ยุ่งแล้วกันนะ พากลับไปเลยค่ะ"
"เห้ย! ช่วยฉันก่อนฉันไม่กลับไง"
"กลับบ้าน"
"ไม่กลับ พี่วีปล่อยดีน่านะ"
หญิงสาวดีดดิ้นไปมาอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม เขาหยิบเงินแบงค์พันขึ้นมาสองใบก่อนจะส่งไปให้เพื่อนของเธอที่ยืนอยู่ตรงหน้า
"ฝากจ่ายของพี่กับดีน่าด้วยนะ"
"ได้ค่ะ โชคดีนะคะคุยกันแบบใจเย็นๆนะคะ"
"พี่ไม่ทำอะไรเพื่อนเราหรอก"
เขาอุ้มดีน่าขึ้นพาดไว้บนบ่าก่อนจะพาออกไปทันที เพื่อนของเธอวิ่งเอากระเป๋าถือมาส่ง เขารับไว้ก่อนจะอุ้มเธอไปยังลานจอดรถ เขาพาหญิงสาวขึ้นรถไปก่อนจะเดินอ้อมไปฝั่งคนขับแล้วรีบล็อครถทันทีก่อนที่เธอจะหนีลงไปก่อน
"ไม่ต้องลงมาคุยกันให้เข้าใจก่อน งอนอะไรพี่ บอกแล้วใช่มั้ยว่าทำงานแล้วแบตมันหมดไงคะ พี่ขอโทษที่ไม่ได้บอกพี่ผิดเอง"
เขาพยายามคุยกับหญิงสาวอย่างใจเย็น คุยกับเด็กจะต้องใจเย็นกว่าปกติเป็นเท่าตัวไม่อย่างนั้นได้พังกันไปข้างแน่
"เรื่องของพี่สิ ดีน่าไม่ได้สนใจซะหน่อย"
เธอทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เหมือนไม่ได้สนใจว่าเขาจะโทรมาหรือไม่ แต่ใจก็รู้สึกดีที่อย่างน้อยเขายังตามมาง้อมาอธิบายให้ฟัง วีดึงเธอเข้ามาใกล้ก่อนจะโอบเอวเล็กไว้หลวมๆ ดีน่าตกใจที่อยู่ๆเขาก็มากอดเธอแต่ก็ไม่ได้ปฎิเสธแถมยังปล่อยให้เขากอดอย่างเต็มใจด้วย
"มากอดทำไมเล่า"
"พี่ขอโทษค่ะ คราวหลังพี่จะให้เบอร์บริษัท ผู้ช่วย เลขา เบอร์ที่บ้านด้วย เวลาหนูติดต่อพี่ไม่ได้จะได้ตามหาถูก แบบนี้ดีมั้ย"
เขาเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มหวาน ดีน่ามองชายหนุ่มก่อนจะอมยิ้มออกมาอย่างพอใจเป็นอย่างมากกับวิธีการง้อของเขา
"ยิ้มแล้ว แสดงว่าหายงอนพี่แล้วใช่มั้ยคะ"
ดีน่าเงียบไปซักพักก่อนจะพยักหน้าเบาๆ ให้อภัยก็ได้ถือว่าครั้งแรกนะ ถ้าครั้งหน้าหายไปอีกจะโกรธนานๆเลย
"ก็ได้ให้อภัยก็ได้"
"โอเค ถือว่าเรื่องนี้จบไป แต่ว่าเรื่องที่เราแต่งตัวโป๊มาเที่ยวพี่ไม่โอเคมากๆ มาถึงมีผู้ชายมาตามจีบแถมยังใกล้ชิดอีก อันนี้พี่โกรธมากและหนูต้องโดนลงโทษ"
เขาพูดจบก็หอมแก้มหญิงสาวทันที ดีน่าตาโตอย่างตกใจก่อนจะเอามือปิดแก้มตัวเองที่มันแดงก่ำด้วยความเขิน
"มาหอมแก้มดีน่าทำไมพี่วี"
"ก็ลงโทษเด็กดื้อไง อย่าให้เห็นอีกนะว่าแต่งตัวแบบนี้ออกไปข้างนอก ไม่งั้นพี่เอาจริงแน่"
พูดจบเขาก็หอมแก้มเธออีกหลายที หญิงสาวเบี่ยงตัวหลบไปมาก่อนจะบิดตัวไปมาอย่างเขินสุด เกิดมาไม่เคยถูกผู้ชายหอมแก้มนอกจากพ่อกับพี่ชายก็มีพี่วีเนี่ยแหละ... คนบ้าเอ้ย!
"พี่วีคนฉวยโอกาส"
"มาให้พี่ลงโทษจนกว่าจะพอใจเลย ถ้าหายแล้วพี่จะพาไปส่งที่บ้านเอง"
เขาดึงเธอมานั่งลงบนตักก่อนจะจุ๊บแก้มหญิงสาวอย่างแกล้งหยอก ดีน่ายิ้มเขินก่อนจะปล่อยให้เขาหอมแก้มจนช้ำ หนีไปก็ไม่รอดหรอกค่อยเอาคืนแล้วกันคอยดูเถอะเธอจะไม่ยอมโดนหอมฟรีหรอก
"ไม่หลบแล้วเหรอ"
เขาอมยิ้มถามหญิงสาว ดีน่าทุบหน้าอกเขาหลายทีอย่างหมั่นไส้ก่อนจะสะบัดหน้าใส่อย่างงอนๆ
"หลบแล้วไงรอดที่ไหน พรุ่งนี้พาดีน่าไปกินของอร่อยเลยนะไม่งั้นไม่ยอมจริงด้วย"
"โอเคค่ะ แต่พรุ่งนี้พี่ต้องไปรับตอนเช้าเลยนะ มาทำงานที่ออฟฟิศก่อนเพราะต้องเคลียร์งานแล้วเที่ยงค่อยไปหาอะไรกินกัน ตกลงมั้ยคะ"
เขากอดเอวหญิงสาวไว้หลวมๆก่อนจะเอ่ยถามเสียงอ่อนโยน ดีน่าทำหน้าคิดซักพักก่อนจะพยักหน้าทันที
"ก็ได้ค่ะ"
"น่ารักที่สุด จุ๊บ!"
"งื้อ มาจุ๊บปากดีน่าทำไม คนกะล่อน!"
เธอทุบหน้าอกชายหนุ่มหลายที นี่เขาจะถึงเนื้อถึงตัวเธอมากเกินไปแล้วนะ ผู้ชายคนนี้ไวใจไม่ได้เลยกะล่อนมาก
"เอ้าพี่ขอโทษ นึกว่าแก้มนะ"
เขาตีมึนก่อนจะทำหน้าไม่มีความสำนึกผิดใดๆเลยด้วยซ้ำ หญิงสาวใช้ข้อศอกกระทุ้งหน้าท้องเขาอย่างหมั่นไส้ก่อนจะขยับตัวไปนั่งลงที่เบาะข้างๆคนขับตามเดิม
"ไปส่งที่บ้านเลยค่ะ ง่วงแล้ว"
"ไม่ต้องมาง่วงเลย คืนนี้ต้องคุยกับพี่ก่อนสิ"
"ไม่คุยแล้ว วันนี้พี่ได้กำไรไปเยอะล่ะ ผู้ชายกะล่อนจอมฉวยโอกาส"
ดีน่าบ่นออกมาเสียงติดงอน เขายื่นมือไปกุมมือหญิงสาวไว้ก่อนจะดึงมาจุ๊บหลังมืออย่างอ่อนโยน
"นิดเดียวเองให้พอชุ่มชื่นหัวใจไง"
"อี้ น้ำเน่า!"
ทั้งสองคนหันไปมองสบตากันก่อนจะยิ้มออกมา ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเริ่มพัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆแล้ว และในอนาคตหวังว่าเธอคงจะยอมรับรักเขาเมื่อถึงเวลา...
- ผู้เขียน
