Chapter 9
1653 คำ
วีมาส่งดีน่าที่บ้านในเวลาต่อมา เขาจะพยายามไม่ทำอะไรให้หญิงสาวเสียหายอย่างที่คุณแม่เตือนไว้ เขาอยากจะให้เกียรติหญิงสาวให้มากที่สุดตอนนี้สถานะของเราสองคนยังคลุมเครืออยู่ แฟนก็ไม่ใช่รักกันหรือยังก็ไม่รู้ แต่จากการกระทำของหญิงสาวเขาควรจะคิดเข้าข้างตัวเองได้แล้วไปหกสิบเปอร์เซ็นต์ เพราะเธองอนเรื่องที่เขาไม่ติดต่อมาหายไปเลย แสดงว่าเธอคงรอคุยกับเขาอยู่เหมือนกันถือว่ายังมีลุ้นอยู่
"ถึงแล้วค่ะ อาบน้ำพักผ่อนนะ"
เขายื่นมือไปลูบผมหญิงสาว ดีน่ากระพริบตาปริบๆมองชายหนุ่มอย่างเขินอาย วีขยับใบหน้าเข้าไปใกล้เธอก่อนจะจูบหน้าผากหญิงสาวครั้งหนึ่ง
"ฝันดีนะคะ พรุ่งนี้พี่จะรีบมารับแต่เช้าเลย"
"ค่ะ ถึงแล้วทักมาหาด้วยดีน่าจะรอ"
"โอเค พี่ถึงแล้วจะส่งข้อความมาบอก ไม่เกินยี่สิบนาทีค่ะหนูอาบน้ำรอไปก่อน"
"ค่ะ งั้นลงไปแล้วนะคะ"
เขาพยักหน้ายิ้มก่อนจะส่งกระเป๋าไปให้หญิงสาวถือไว้ ดีน่าโบกมือบ๊ายบายชายหนุ่มก่อนจะเดินลงไปจากรถด้วยรอยยิ้มกว้าง เมื่อหญิงสาวเข้าบ้านไปแล้วเขาก็รีบขับรถออกไปทันที เดี๋ยวเพื่อนมาเห็นจะโวยวายอีก แค่ที่เขาโทรไปแบบนั้นก็คงสงสัยบ้างแล้ว จะช่างก็ไม่ได้ถ้ามันขัดขวางไม่ให้เจอกันขึ้นมาจะแย่เอา
หลังจากที่เขามาถึงที่บ้านก็รีบส่งข้อความไปหาหญิงสาวทันทีเพื่อรายงานว่าถึงอย่างปลอดภัยแล้ว ดีน่าเห็นข้อความก็ยิ้มออกมาก่อนจะกดส่งข้อความกลับไป
'อาบน้ำนอนพักเถอะค่ะ พรุ่งนี้เจอกัน'
'รับทราบครับ ฝันดีนะ'
'ฝันดีเช่นกันค่ะ'
ดีน่ายิ้มอย่างอารมณ์ดีก่อนจะวางโทรศัพท์ลงแล้วมองกล่องของขวัญที่ตั้งอยู่บนโต๊ะของเธอ หญิงสาวหยิบกล่องล่าสุดมาดูก่อนจะระบายยิ้มออกมา
"เราสองคนคงเป็นได้แค่คนที่คอยให้กำลังใจ หวังว่าวันหนึ่งดีน่าจะมีโอกาสซักครั้งที่จะได้เจอและขอบคุณสำหรับมิตรภาพดีๆที่ผ่านมา ตอนนี้ดีน่าคิดว่าได้เจอคนที่สามารถดูแลตัวเองได้แล้ว การรอคอยห้าปีที่ผ่านมามันนานมากไปแล้วค่ะ มันถึงเวลาแล้วที่ดีน่าควรจะเปิดใจให้คนอื่นซักที"
เธอวางกล่องลงที่โต๊ะและตัดสินใจแล้วว่าจะลองคบหากับพี่วีดู อย่างน้อยเขาคือผู้ชายที่มีตัวตนในโลกแห่งความเป็นจริง และคอยให้คำปรึกษาเป็นห่วงเป็นใยและรู้ใจเธอมากไม่น้อยไปกว่าชายปริศนา ถึงแม้ว่าแรกๆเราจะไม่ได้สนิทกันมาก แต่ตอนนี้เราสองคนได้เริ่มรู้จักตัวตนของกันและกันมากขึ้น และคิดว่าเราน่าจะไปกันได้ดี
"หวังว่าพี่วีจะไม่ทำให้ดีน่าเสียใจนะคะ"
เช้าวันต่อมา...
วีโทรศัพท์มาหาดีน่าตั้งแต่เช้าตรู่ เธอรีบตื่นนอนแล้วรีบวิ่งลงมาหาชายหนุ่มทันที เขาทักทายคุณแม่ก่อนจะรีบพาหญิงสาวออกไปก่อน ไม่อย่างนั้นถ้าธีตื่นมาเจอจะวุ่นวายอีก
"หลับสบายมั้ยคะเมื่อคืน"
เขาเอ่ยถามหญิงสาวอย่างอ่อนโยน เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะรับแก้วน้ำมาจากชายหนุ่ม
"ค่ะ อะไรเหรอคะ"
"น้ำสมุนไพรค่ะจะได้สดชื่น"
หญิงสาวเปิดฝายกขึ้นจิบก่อนจะยิ้มออกมาทันทีกลิ่นหอมและรสชาติดีมากเลยแหละ สดชื่นอย่างที่เขาบอกจริงด้วย
"ฮ้า สดชื่นจริงด้วยค่ะ"
"กินเยอะๆค่ะจะได้อารมณ์ดี"
เขาหยีผมหญิงสาวเล่นก่อนจะอมยิ้มแล้วขับรถไปจนถึงที่บริษัท เมื่อมาถึงเขาก็พาหญิงสาวขึ้นไปที่ห้องทำงาน เขาจับหญิงสาวไปนั่งลงบนโต๊ะทำงานแล้วส่งโครงการเปิดช็อปแบรนด์เนมให้หญิงสาวลองดู
"อะไรเหรอคะ"
"ที่เราคุยกันไงคะ นี่เป็นโครงการฯทั้งหมดที่ทำเสร็จแล้ว เดี๋ยวพี่ให้ผู้ช่วยส่งไปให้พี่ชายเราอีกที อันนี้พี่ให้หนูดูว่าแบบนี้โอเคมั้ย แบบสวยรึเปล่า อยากแก้ตรงไหนก็บอกได้เลยค่ะพี่เอาที่หนูชอบเลย"
เขาเปิดแฟ้มเอกสารทั้งหมดให้หญิงสาวลองนั่งเปิดดู ดีน่าตื่นเต้นเป็นอย่างมากเพราะมันเป็นสิ่งที่เธอชอบและอยากทำมากกว่าพวกโรงแรมอีก เธอลองดูคร่าวๆแล้ว มีการจองแต่ละแบรนด์ช็อปเรียบร้อย แต่ว่าแบรนด์ที่เธอใช้ไม่มีในลิสต์ด้วย
"ไม่มีแบรนด์BLของฝรั่งเศสเหรอคะ ดีน่าชอบใช้นะราคาไม่แพงมากนักเข้าถึงได้ทั่วไปดีไซน์หรูที่สุด แปลกที่ไม่มีใครนำเข้ามา"
เธอเงยหน้าถามชายหนุ่มอย่างสงสัย ผู้ช่วยของวีอยู่ตรงนั้นพอดีเขาก็เลยตอบคำถามแทนเจ้านาย
"ยังไม่มีใครมาจองเลยครับแบรนด์นี้ แบรนด์หลักที่มีขายในไทยมาจองไว้แทบทุกแบรนด์แล้ว แต่ว่าแบรนด์นี้น่าจะนำเข้ามายากครับที่ไทยผมยังไม่เห็นมีแบรนด์ช็อปเลย"
"ไม่มีหรอกค่ะ ดีน่าอยากได้ต้องสั่งร้านประจำจองให้พวกเขาจะขายผ่านออนไลน์มากกว่า จริงๆแบรนด์นี้ขายดีมากนะคะ พี่วีคะถ้าดีน่าจะนำเข้ามาขายบ้างต้องทำยังไงเหรอ"
หญิงสาวหันไปถามชายหนุ่มอย่างสงสัย เขาเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจไม่คิดว่าเธอจะมีความคิดอยากนำเข้าสินค้าพวกนี้ด้วย
"หนูอยากเปิดแบรนด์ช็อปเหรอคะ"
"ค่ะ น่าสนใจดีออก"
ดีน่ายิ้มออกมาอย่างสนใจ ถ้าเธอนำเข้ามาเองคงจะเป็นรายแรกของประเทศเลยที่มีแบรนด์ช็อป เอาง่ายๆมีคนใช้เยอะมากพอสมควรแต่ว่าไม่มีใครเปิดหน้าร้าน เพราะทุกร้านจะมีเปิดพรีออเดอร์อยู่แล้ว
"งั้นเอาซักร้านมั้ยล่ะ ตรงกลางยังว่างนะคะไม่มีใครสู้ราคาเพราะมันแพงกว่าโดยรอบมากอยู่"
"งั้นดีน่าเอาตรงนี้เลย ดีน่าจะนำเข้ามาเอง"
เธอตัดสินใจแล้วว่าจะเปิดแบรนด์ช็อปของแบรนด์เนมดีกว่า เนื่องจากชอบโดยส่วนตัวและจะได้มีอะไรทำด้วย เอาจริงๆอยู่เฉยๆก็มีปันผลจากโรงแรมอยู่แล้ว เพราะคุณพ่อให้หุ้นเธอมาสามสิบเปอร์เซ็นต์ แต่ของพี่ธีมีหกสิบเปอร์เซ็นต์เพราะเขาไปซื้อคืนมาจากหุ้นส่วนคนอื่นจึงมีเยอะกว่าเธอเท่าหนึ่ง อีกสิบเปอร์เซ็นต์ก็กระจายเป็นหยิบย่อยเธอไม่ได้สนใจรายละเอียดมากนัก แต่เธออยากทำงานที่ชอบเงินลงทุนมีเยอะอยู่แล้ว เจียดมาทำพอสนุกก็น่าสนใจดี
"เอาสิคะ พี่ยกให้เลย"
"ไม่เอา ดีน่าจะจ่ายเงินเหมือนคนอื่นนั้นแหละไม่ต้องมายกให้ฟรีหรอกค่ะ"
หญิงสาวไม่อยากให้เขามาให้สิทธิพิเศษใดๆกับเธอ ไม่อย่างนั้นจะเรียกว่าลงทุนทำธุรกิจเหรอ... ถ้าต้องมีคนมาคอยให้ความช่วยเหลือทุกอย่างแบบนี้เธอจะโตเมื่อไหร่
"แต่ว่า..."
"ตามนี้แหละค่ะ คุณผู้ช่วยจองให้ดีน่าเลยนะคะ เอาตรงกลางเลย"
"ได้ครับคุณดีน่า อ่อ ผมขอพาสปอร์ตหน่อยครับพอดีว่าจะจองตั๋วเครื่องบินกับโรมแรมให้"
"หนูเอามาด้วยใช่มั้ย ยังไม่หมดอายุใช่รึเปล่า"
วีเอ่ยถามเสียงเบา หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะส่งไปให้ผู้ช่วยของเขาทันที
"นี่ค่ะ ยังไม่หมดอายุหรอกค่ะทำไว้แต่ไม่ได้ไปไหน ไม่มีคนพาไป"
เธอเอ่ยออกมาอย่างน้อยใจ พี่ชายตัวดีเอาแต่ทำงานชวนไปเที่ยวต่างประเทศก็ไม่ยอมไปบอกว่างานยุ่งมากให้รอไปก่อน นี่ถ้าไม่มีพี่วีชวนไปญี่ปุ่นเธอคงไม่ได้ไปไหนอ่ะ เขาได้ยินแบบนั้นก็กุมมือหญิงสาวไว้ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงอ่อนโยน
"เป็นแฟนกับพี่สิเดี๋ยวพาไปเที่ยวทุกเดือนเลย"
เขาจุ๊บมือหญิงสาวอย่างหยอกล้อ ดีน่าอมยิ้มก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ
"ไม่เป็นแฟนพาไปเที่ยวไม่ได้เหรอคะ"
"ก็ไปได้ แต่ไปทุกเดือนไม่ได้น่ะสิ ไม่งั้นคนอื่นจะมองไม่ดีอีก รีบรับรักพี่สิคะอยากไปไหนพี่ตามใจหมดแหละ"
ทั้งสองคนมองสบตากัน ดีน่าเบือนหน้าหนีไปอีกทางด้วยความเขินที่ถูกเขาพูดตรงๆแบบนั้น
"เขินพี่เหรอ..."
"พี่วี! พูดอะไรเล่าใครเขินกัน มาช่วยดีน่าคิดก่อนว่าจะนำเข้ามาขายยังไง สั่งด้วยวิธีแบบไหน ดิวยังไงให้ได้ส่วนลดมากที่สุด"
"เปลี่ยนเรื่องเก่ง... อ่ะๆครั้งนี้ยอมไปก่อน ครั้งหน้าถามอีกรอบต้องให้คำตอบพี่แล้วนะ"
เขาโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาวก่อนจะหอมแก้มเธออย่างหมั่นเขี้ยว หญิงสาวนั่งหน้าแดงมือเล็กสะกิดชายหนุ่มให้มาช่วยคิดงานจะได้เลิกแกล้งเธอซักที
"ห้ามพูดแล้ว มาช่วยกันก่อน"
"โอเคๆ ว่าแต่หนูจะเอาแบรนด์ไหนนะพี่ขอดูรายละเอียดก่อน"
ทั้งสองคนหันมาสนใจงานตรงหน้าแทน ครั้งนี้เธอจริงจังมากกับธุรกิจครั้งนี้ และมันจะต้องได้รับผลตอบรับที่ดีแน่นอน... เธอเชื่ออย่างนั้นนะ
- ผู้เขียน
