เมียราชสิงห์

ของขวัญชิ้นพิเศษ 1 “นายครับ ทางเสี่ยกำธรส่งของขวัญมาขอโทษนายครับ” “หึ ผู้หญิงอีกละสิ” ควันบุหรี่สีเทาลอยคลุ้งไปทั่วห้อง เจ้าของใบหน้าหล่อคมแสยะยิ้มมุมปาก พาดขายาวกับโต๊ะทำงานก่อนจะพ่นควันบุหรี่ออกมาอีกครั้ง “ครับนาย ให้ผมปฏิเสธไหมครับ” มือหนาโบกไปมาเป็นสัญญาณที่ลูกน้องต่างเข้าใจกันดีว่าไม่ต้อง และให้ออกไปจัดการมาให้เรียบร้อย “ครับนาย” ลูกน้องคนสนิทสองคนโค้งรับคำสั่งก่อนจะรีบพากันออกจากห้องพักผู้เป็นเจ้านาย ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง สองมือล้วงกระเป๋า สายตาคมมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความรู้สึกค่อนข้างเบื่อหน่าย วันนี้เขาใช้สมองและแรงมากกว่าปกติ การได้ผู้หญิงสักคนมาผ่อนคลายคงเป็นความคิดที่ดีไม่น้อย เพราะอย่างนี้ เขาถึงได้ยอมรับของขวัญจากเสี่ยกำธรซึ่งปกติเขาจะไม่รับอะไรแบบนี้ ก๊อก ก๊อก ไม่ทันที่เจ้าของห้องจะได้เอ่ยอนุญาต ประตูบานใหญ่ก็ถูกเปิดออก ราชสิงห์กำลังจะหันไปต่อว่าคนที่เข้ามาแต่ต้องชะงักเมื่อความสวยของเธอคนนั้นทำให้เขาหยุดหายใจไปชั่วขณะ เขาเจอผู้หญิงสวยมาเยอะแต่ไม่เคยเจอใครมีเสน่ห์ขนาดนี้มาก่อน “เอ่อ ขอโทษนะคะ พอเพียงนึกว่าไม่มีคนอยู่” เธอพูดออกมาด้วยรอยยิ้มสดใส ร่างบางก้าวเข้ามาด้วยความประหม่าเมื่อเห็นผู้ชายตรงหน้าเธอยังยืนนิ่ง “คุณคือ...?” “ฉันจะเข้าไปอาบน้ำ” “คะ?” พอเพียงเอียงศีรษะเล็กน้อย ดวงตาสีเฮเซลฉายแววความงงงวยผ่านกรอบแว่นสีทองรูปทรงสี่เหลี่ยมออกมา “หน้าที่เธอไม่ใช่รึไง” สายตาคมจ้องมองเธอนิ่ง รูปร่าง หน้าตาเธอดูดีค่อนไปทางดูดีมากเกินกว่าจะมาทำอาชีพแบบนี้ด้วยซ้ำ การแต่งกายด้วยชุดเดรสยาวผ้าชีฟองลายดอกไม้นั่นยิ่งขัดกับหน้าที่ที่เธอมาทำ แต่ต้องยอมรับว่ามันเหมาะกับเธอ “อ่า ถ้าอย่างนั้นคุณรอตรงนี้ได้เลยนะคะ เดี๋ยวพอเพียงขอตัวไปหยิบผ้ากับกะละมังเดี๋ยวเดียว” ร่างบางหันซ้ายขวาเหมือนกำลังหาอะไรบางอย่าง “หาอะไร?” คิ้วเข้มเลิกขึ้น ราชสิงห์ถามออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบเช่นเคย “กะละมังค่ะ” “เอามาทำไม” “เช็ดตัวค่ะ อยู่นั่นเอง ขอตัวไปหยิบนะคะ” จังหวะที่พอเพียงเดินผ่านหน้าเขา ความหอมละมุนที่เขาไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน ลอยปะทะหน้าเขาจนราชสิงห์เผลอยื่นมือไปคว้าแขนเธอไว้อย่างไม่รู้ตัว “โอ๊ย” มือหนารีบปล่อยออกจากข้อมือเล็ก แรงที่เขาใช้ไม่มากนักแต่สำหรับข้อมือเล็กแลดูบอบบางนั่นคงมากอยู่ ดูได้จากรอยแดงจางๆ บริเวณข้อมือ “อย่ามัวลีลา ไปอาบน้ำให้ฉัน” “แต่คุณควรจะ...” “เร็ว” สิ้นคำสั่งเฉียบขาดของราชสิงห์ พอเพียงเลยต้องจำยอมเดินตามเขาเข้าไปยังห้องน้ำอีกฝั่งและไม่วายบ่นพึมพำคนเดียว “พี่พิมทนดูแลคนแบบนี้ไปได้ยังไงกันนะ” สิง คือชื่อของชายหนุ่มเจ้าของฉายา ราชสิงห์ เจ้าของคาสิโนหลายแห่งทั่วโลก เขาเป็นผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อคมเรียกได้ว่ามีเสน่ห์ต่อทุกเพศ รูปร่างสูงกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรพร้อมทั้งรอยสักทั่วร่างยิ่งทำให้เขาโดดเด่นและน่าค้นหา “โอ้ว ตายแล้ว 0_0” พอเพียงอุทานเสียงหลง เมื่อเดินตามสิงเข้ามาในห้องน้ำและหันไปเห็นเขากำลังถอดเสื้อเชิ้ตออก “หึ” สิงแสยะยิ้มมุมปากทั้งที่ยังหันหลังให้อยู่ ก่อนจะเอี้ยวหน้ามองคนตัวเล็กกว่าที่เข้ามาลูบแผ่นหลังเขา “จะเอาเลยรึไง?” เขาถามออกไปนิ่งๆ ไม่แปลกใจนักที่เธอมีอาการแบบนี้ เขาไม่ได้ดูถูกผู้หญิงแต่ส่วนใหญ่ผู้หญิงที่เขาเจอมักจะมีอาการแบบนี้ทั้งนั้น บ้างแสร้งทำเป็นชื่นชมรอยสักเขา บ้างก็ชมหุ่นเขาแต่จุดประสงค์ก็คือต้องการยั่วเขาด้วยกันทั้งนั้น “ทำไมคุณถึงปล่อยให้ตัวเองเป็นแผลเป็นแบบนี้คะ” เสียงตำหนิจากสาวสวยที่เขาไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ ทำเอาคนอย่างราชสิงห์ถึงกับมึนตึ้บ สัมผัสนุ่มนวลบนรอยแผลเขาไม่ใช่การยั่วยวนอย่างที่เขาคิดแต่มันกลับเป็นความรู้สึกบางอย่างที่เขาเองก็ไม่เข้าใจ “คุณต้องหัดทายารักษารอยแผลเป็นรู้ไหมคะ” “ช่างมัน” ราชสิงห์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ ถึงเขาจะมีความรู้สึกแปลกๆ บางอย่างกับผู้หญิงคนนี้แต่เธอก็แค่ของขวัญที่ผู้ร่วมธุรกิจส่งมาให้เท่านั้น บางทีสิ่งที่เธอทำอยู่ตอนนี้อาจเป็นสิ่งที่อีกฝ่ายจัดฉากมาก็ได้ “ฉันสามารถแนะนำยารักษาแผลเป็นดีๆให้คุณได้นะคะ ถ้าคุณ...” นิ้วแกร่งกดลงบนริมฝีปากอ่อนนุ่ม สิงโน้มหน้าลงไปตรงหน้าเธอ กระซิบลงข้างหูขาวสะอาด “หุบปากแล้วทำหน้าที่ของเธอซะ” พูดเพียงเท่านั้น สิงก็เดินนำเข้าไปหย่อนตัวลงในอ่างน้ำ ทิ้งให้อีกคนยืนกุมหน้าอกตัวเองด้วยความรู้สึกเหมือนหัวใจจะระเบิดออกมา “นี่มันอะไรกัน” พอเพียงได้รับการเลี้ยงดูมาดุจดั่งไข่ในหิน เธอไม่เคยเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นนอกจากพี่ชายและพ่อของเธอ เธอเพิ่งออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองเพียงแค่หนึ่งสัปดาห์ ฉะนั้น เรียกได้ว่าทักษะการใช้ชีวิตโดยปราศจากคนดูแลของเธอนั้นเป็นศูนย์ “จะยืนอีกนานไหม!” “ค่ะ ไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” พอเพียงรีบวิ่งตามเข้าไปด้วยความร้อนรน เธอยอมรับว่าเธอตกใจน้ำเสียงดุดันของอีกคนแต่เธอจะหนีไปตอนนี้คงไม่ได้เพราะรับปากรุ่นพี่เธอไว้แล้วว่าจะช่วยทำงานแทน “วะ ว้าย หก หก” โครม! ด้วยความรีบร้อนและซุ่มซ่ามเป็นทุนเดิมทำให้พอเพียงสะดุดขาตัวเองล้มลงข้างอ่างอาบน้ำ “โอ๊ย” “เธอทำฉันเสียเวลา” พอเพียงตวัดสายตามองเจ้าของน้ำเสียงเย็นชาด้วยความขุ่นเคือง นอกจากจะไม่ช่วยกันแล้ว เขายังมีหน้ามาตำหนิเธออีก “ตาเธอ” ราชสิงห์เอ่ยทัก เมื่อดวงตาสีฮาเซลของเธอปราศจากแว่นกรอบสี่เหลี่ยมบดบังไว้ ตอนที่เธอใส่แว่นว่าสวยแล้ว พอเธอถอดแว่น ยิ่งสวยกว่าเดิมอีกหลายเท่า “ทำไมคะ?” มือเรียวรีบยกขึ้นจับหน้าตัวเอง เมื่อไม่เจอแว่นที่เคยใส่ เธอถึงกับร้องเสียงหลง “ตายจริง แว่นฉัน” สงสัยแว่นจะกระเด็นหลุดไปตอนเธอล้มแน่ สายตาเธอสั้นสี่ร้อยกว่า ถึงจะยังพอมองเห็นแต่มันก็ไม่ชัดเจนเท่าใส่แว่นอยู่ดี “คุณช่วยฉันหาหน่อยสิคะ” “เธอใช้ฉัน?” ราชสิงห์ชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง ทั้งชีวิตไม่เคยมีใครใช้เขาเลยแต่ผู้หญิงคนนี้กลับทำมัน “เปล่าค่ะ แค่ขอให้ช่วย” พอเพียงเงยหน้าขึ้นสบตากับสิงพอดิบพอดี ทั้งคู่จ้องตากันราวกับต้องมนต์สะกด สิงค่อยๆ ประคองดวงหน้าเล็กเข้ามาประกบจูบแผ่วเบาลงบนริมฝีปากอ่อนนุ่ม “อื้ม” เขาครางในลำคอด้วยความพึงพอใจ ปกติเขาไม่จูบกับผู้หญิงที่ใช้บริการแต่สำหรับคนนี้...เป็นกรณียกเว้นแล้วกัน “คะ...คุณ” “ไม่ต้องพูด” ริมฝีปากทั้งคู่ประกบเข้าหากันครั้งแล้วครั้งเล่า กว่าพอเพียงจะได้สติจากความมัวเมานั่น ร่างเธอก็ถูกอุ้มมาอยู่บนตักราชสิงห์แล้ว “ดะ...เดี๋ยวค่ะ อ๊ะ” มือหนาเลื่อนไปปลดซิปด้านหลังชุดเดรสตัวยาว ก่อนจะสอดมือเข้าไปลูบไล้แผ่นหลังเนียน “หยุดก่อนค่ะ หยุด อื้อ” เสียงร้องห้ามถูกกลืนหายไปโดยริมฝีปากร้อนของราชสิงห์ ตั้งแต่เขาเจอผู้หญิงมา ไม่เคยมีใครทำให้เขาร้อนรุ่มได้ขนาดนี้เลย “คุณคะ ไม่เอาแบบนี้ อ๊า” แรงผลักลงบนอกจากมือเล็กน้อยนิดเสียจนสิงคิดว่าเธอแค่เล่นตัวตามประสา “อย่าเล่นตัว” สิงจูบซับความหวานหอมจากซอกคอขาว ไล่ลงมาเรื่อยๆ ถึงเนินอกอวบอิ่มสีขาวเนียน “หึ ซ่อนรูปนะ” “อื้อ ไม่เอา” เสียงหวานร้องห้ามสลับกับเสียงครางนั่นยังทำให้สิงคิดว่าเป็นการแสดง เขาเลยยังคงเชยชิมร่างกายของเธอไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงยอดประทุมสีแดงสด “ฉันไม่เคยชมใคร แต่เธอสวยทั้งตัวจริงๆ” ลิ้นร้อนตวัดดูดดึงยอดปทุมสีสวยแรง มืออีกข้างก็บีบขยำเต้างามแรงไม่แพ้กัน “ซี้ด ฉันขอร้อง อ๊า” ใบหน้าสวยสะบัดไปมา ผมยาวสลวยสีเดียวกับดวงตาพลิ้วไหวไปตามแรงสะบัด ตอนนี้ความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้ามาหาเธอ เธอพยายามจะขัดขืนแต่ร่างกายเจ้ากรรมดันไม่ให้ความร่วมมือเลย “Shit ฉันไม่ไหวแล้ว” ท่าทางที่แสดงออกมาโดยไม่ตั้งใจของพอเพียงทำเอาสิงถึงกับขบกรามแน่น เขาจัดการกระชากชุดเธอออกจากตัว ยกตัวเธอขึ้นเล็กน้อย “บอกก่อนนะว่าฉันรุนแรง” “ปล่อยฉัน กรี๊ด อ๊า” พอเพียงกรีดร้องด้วยความเสียวและเจ็บเมื่อช่วงล่างของเธอโดนสอดใส่โดยอะไรบางอย่างที่ใหญ่เกินกว่าจะบรรยาย “อืม ทำไมครั้งแรก อ๊า Fuck” “ฮือ ไอ้คนใจร้าย ซี้ด” ร้องไห้ไปก็ครางไป สิงเองก็มองเธอด้วยความสับสน เริ่มไม่มั่นใจว่าสิ่งที่เธอแสดงออกมาเป็นการแสดงหรือความรู้สึกจริงๆ กันแน่