การประชุมดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง แต่ทุกคนในห้องต่างหันมาให้ความสนใจกับเขาแทน ลุคส์นั่งฟังเรื่องการจัดงานวันพ่อไม่นานนักการประชุมก็จบลง
“ผมจะขอความกรุณาจากผู้ปกครองทางโรงเรียน ขอรับบริจาคเงินในการจัดงานครั้งนี้นะครับ”ผู้อำนายการประกาศ
“ต้องใช้เท่าไหร่ครับ?”ชายหนุ่มถามแล้วสบตาผู้อำนวยการเพื่อรอคำตอบ
ทุกคนในห้องชะงักพร้อมกับหันมามองเขา ลุคส์นิ่งไม่ยินดียินร้ายกับสายตา
“คือ... เราต้องดูงบก่อนครับ แล้วเราถึงจะเริ่มจัดงานได้”
“แล้วต้องการเท่าไหร่?”
“เอ่อ...”ผู้อำนวยการพูดไม่ออก
“งั้นเอาแบบนี้ก็แล้วกัน สั่งของที่ต้องการใช้ในงานแล้วนำบิลมาเบิกกับผม ผมจะออกให้ทั้งหมดจะใช้งบเท่าไหร่ก็ได้ตามใจคุณก็แล้วกัน”
ปรางค์ปรียารีบจับท่อนแขนเขาไว้ เธอไม่อยากให้เขามาเสียเงินกับเรื่องนี้เลยมันมากเกินไป ไทม์ยิ้มกว้างด้วยความดีใจที่เห็นทุกคนให้ความสนใจพ่อของตนเอง
“จะดีเหรอคะ” หญิงสาวถามด้วยความเป็นห่วง
“ทำ
