เสียงหวานอ่อนโยนช่างไพเราะเสียจริง เขาไม่เคยเข้าใจความรักของแม่เท่าไหร่นัก เพราะต้องกระเสือกกระสนเอาชีวิตรอดให้ได้จากการถูกฆ่า สุดท้ายแล้วเขาก็เสียแม่ไป ใจเจ็บแค้นจนยากจะเกินทน หากแม่ไม่รักกับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้ทรงอิทธิพลและมีอำนาจล้นฟ้าเช่นผู้สืบสกุลอัลเบอร์ทีนแล้ว แม่ก็คงไม่ต้องมาจบชีวิตแบบนี้
หัวใจเขาถูกแช่แข็งตั้งแต่วันที่เห็นแม่นอนจมกองเลือด มือของเขาเปราะเปื้อนไปด้วยสีแดงฉาน ร่างกายของเขาสั่นสะท้านสมองอื้ออึงไปหมด หลังจากวันนั้นเขาตะเกียกตะกายโดยมีการแก้แค้นเพื่อแม่เป็นเป้าหมาย ใช่! พวกมันที่ทำกับแม่เขาไว้ได้รับความวิบัติด้วยน้ำมือเขาจนหมดสิ้น แม้กระทั่งพ่อเขาก็ไม่เว้น!
“พ่อครับ”เด็กชายเรียกบิดา
เสียงเล็กๆ กำลังเรียกเขาทำให้เขาตื่นจากภวังค์อันแสนโหดร้าย รอยยิ้มดูสดใสบริสุทธิ์ยิ่งทำให้ใจเขาชุ่มชื่น นี่เป็นความสุขครั้งแรกที่เขาได้รับมาในชีวิต เขาอยากให้ความสุขแบบนี้อยู่กับเขา
