วันต่อมา
“ท่านอัครเสนาบดี” เสียงแหบพร่าของฮุ่ยหลิงมารดาของฮุ่ยชิงดังขึ้นกลางห้องกินข้าวภายในจวนอัครเสนาบดี
นางพาร่างที่ป่วยด้วยโรคหอบหืดเข้ามาเพราะได้ยินว่าสามีของนางจะยกบุตรสาวให้กับขุนนางปลายแถวคนหนึ่ง อันที่จริงนางไม่ได้รังเกียจว่าคนที่จะมาเป็นลูกเขยเป็นแค่ขุนนางปลายแถวไร้อนาคต แต่ที่นางทนไม่ได้คือบุรุษผู้นั้นได้ชื่อว่าอัปลักษณ์ทั้งหน้าตาและสติปัญญา หลังค่อม เชื่อฟังแต่คำสั่งมารดาเท่านั้น แถมในเรือนก็เลี้ยงอนุไว้มากมาย การแต่งฮุ่ยชิงบุตรของนางที่เป็นถึงลูกสาวคนรองของท่านอัครเสนาบดีจึงเท่ากับบุญหล่นทับเขา
แต่ในทางตรงกันข้าม บุตรสาวของนางเหมือนเดินเข้าสู่ขุมนรกก็ไม่ปาน ฮุ่ยชิงจัดว่าเป็นหญิงงามซ้ำยังน่ารักสดใส ไหวพริบดี นางไม่คูควรมีสามีเป็นอันธพาล บ้าตัณหา คนเช่นนั้นจะเป็นสามีเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีได้อย่างไร นางยังนึกไม่ออก
“ท่านอัครเสนาบดีโปรดอย่าให้ฮุ่ยชิงแต่งกับขุนนางผู้นั้นเลยเจ
