แม่ใหญ่เปรียบดั่งสถานที่สกปรก การเข้าไปเฉียดหรือนั่งในที่สกปรก คนนั้นย่อมเปรอะเปื้อนไปด้วย
“ท่านแม่เลิกร้องเถอะเจ้าค่ะ ฮุ่ยชิงเอาตัวรอดได้ ท่านไม่ต้องห่วง”
ฮุ่ยชิงบอกกับมารดาอยู่หลังประตู นางยังไม่ได้รับอนุญาตให้ออกมาจากห้อง แต่นางก็ยินดีมากแล้วที่รู้ว่ามารดาอาการดีขึ้น นางไม่อยากให้มารดาเป็นห่วงจนอาการทรุดหนักลงไปอีก บิดาไม่ยอมให้ใครรักษามารดายกเว้นหมอที่ท่านจัดเตรียมไว้ให้
ฮุ่ยชิงรู้ว่ามารดาอยู่ที่หน้าประตู แต่ไม่มีใครห้ามนางให้ท่านแม่แอบไปพบกับนางที่ข้างหน้าต่าง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นเล็กน้อย “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านเดินไปที่หน้าต่างเรือนข้าสักเดี๋ยว ข้ามีอะไรจะมอบให้ท่าน”
เฉินฮุ่ยหลิงมองซ้ายมองขวาไม่เห็นคนของฮูหยินใหญ่เดินผ่านมาแถวนี้จึงรีบทำตามที่ลูกรักของนางบอก
“แม่มาที่หน้าต่างตามที่เจ้าบอกแล้วฮุ่ยชิง”
ฮุ่ยชิงรีบเดินไปที่หน้าต่างไม้สองบานแล้วเปิดออกยื่นห่อผ้าไปให้ “หม่าฮัวทีท่านแ
