ฮุ่ยชิงเม้มปาก นางอุตส่าห์หวังดีกับเขาแท้ๆ แต่เขากลับทำเหมือนรำคาญนาง “ข้าไปสักครู่เดียวก็กลับแล้ว ท่านพี่กลับห้องไปก่อนเถอะ”
“พ่อบ้านเฉิงหลับแล้ว ไว้ถ้าเจ้าอยากได้กล่องเข็มกับด้าย ข้าจะให้คนเอามาให้แต่เช้า”
ฮุ่ยชิงจำต้องตัดใจ พยักหน้าแล้วเดินตามหยางต้าหลงกลับห้องนอน เขาเปิดประตูแล้วเดินนำเข้าไป นางเดินตามหลังจึงเป็นฝ่ายปิดประตู พอหันหน้ามาอีกทีก็เห็นว่าเขายืนผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว นางตกใจรีบยกมือปิดตาหันหลังหนี ครั้นนึกได้ว่านางกับเขาเป็นสามีฮูหยินกันแล้ว นางจึงทำใจกล้าเดินไปช่วยเขาเปลี่ยนเสื้อผ้า
หยางต้าหลงลอบยิ้มในท่าทางประหลาดของนาง แล้วปล่อยให้นางถอดชุดให้ มือเล็กๆของนางทำงานคล่องแคล่ว แต่ลมหายใจของนางคล้ายจะติดขัด ขณะถอดชุดเขาจนหมดเหลือแต่กางเกงซับใน
“ข้าว่าข้าไปดูน้ำในถังว่ามีเต็มหรือยังดีกว่าเจ้าค่ะ”
“ช้าก่อน น้ำในถังมีบ่าวเติมไว้เต็มแล้วตั้งแต่เย็น เจ้าก็อาบน้ำไปแล้ว ดังนั้น
