“ข้าจะไปพบท่านแม่ได้หรือไม่เจ้าคะ”
“พบหรือไม่พบก็ไม่มีอะไรแตกต่าง แม่ของเจ้าเป็นคนของจวนอัครเสนาบดีไปไหนไม่ได้ ส่วนเจ้าจะแต่งงานอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้แล้ว เจ้าไปเตรียมตัวที่จะแต่งงานดีกว่า” กุ้ยไป๋เทียนบอกแล้วเบือนหน้าหนีไม่พูดอะไรอีก
เงียบกันไปกว่าครู่ กุ้ยไป๋เทียนก็ลุกขึ้นกลับออกไป
‘จะชนะใจผู้หนึ่งต้องใช้เวลาถึงหลายปี’
นางอยากให้วันหนึ่งท่านพ่อได้เห็นว่าท่านแม่เปรียบประดุจนางนกกระเรียนที่อยู่ท่ามกลางฝูงไก่ ท่านแม่ใจดี มีเมตตา และอ่อนโยนยิ่งนักผิดกับแม่ใหญ่ที่เป็นหัวหน้าฝูงไก่ในจวนสกุลกุ้ย
“เจ้าจะออกเรือนไปแล้ว มีอะไรที่เจ้าอยากได้จากข้าหรือไม่ข้าจะมอบให้หนึ่งอย่าง”
แน่ล่ะหากนางขอเรื่องที่เกี่ยวกับมารดาบิดาคงไม่พอใจแล้วสะบัดชายเสื้อลุกไปทันที
“ข้าอยากให้แม่ใหญ่ที่เลี้ยงข้ามาตั้งแต่เล็ก ทำอาหารให้ข้ากิน ก่อนข้าจะแต่งออกไปได้หรือไม่เจ้าคะ นางมีบุญคุณกับข้า หากข้าได้กินอาหารที่นางปร
