หยางต้าหลงยิ้มเย็น “เจ้าขอข้าจะจัดการให้ เจ้าหลบไปก่อน” ประโยคหลังเขาบอกฮุ่ยชิง
แม้นางจะไม่ได้เชี่ยวชาญวรยุทธ์แต่แยกแยะได้ เหตุใดเพลงกระบี่ที่หยางต้าหลงใช้ไม่เหมือนของสำนักคุ้มภัย
ฟากหยางต้าหลงหันไปมองด้านหลัง เห็นลูกน้องของหมิงจงซีกำลังไล่ต้อนกัวจื่อหลาน เขาส่ายหน้าพึมพำเบาๆ
“เจ้านี่ช่วงนี้คงขี้เกียจฝึกฝน ช่างขายหน้านัก เห็นทีข้าต้องรีบแก้หน้าให้”
หยางต้าหลงเหินตัวตรงไปหาสมุนของหมิงจงซี เขามองแล้วรู้สึกว่าคนๆนี้ไม่ใช่แค่องครักษ์ทั่วไป แต่ดูมีแววตาของนักสังหารรวมปะปนอยู่ รวมทั้งวิทยายุทธ์ที่ใช้สู้กับกัวจื่อหลานก็ไม่ธรรมดา
หมิงจงซีวิ่งตามมา แล้วสั่งเสียงดัง
“เจ้าอยากฆ่ามันไม่ใช่หรือนี่อย่างไรเล่า ประมุขหยางต้าหลง แห่งสำนักคุ้มภัย นี่เป็นโอกาสของเจ้าแล้ว รีบจัดการมันซะสิ”
หยางต้าหลงหรี่ดวงตาเฉียบคมเพ่งมอง คนตรงหน้าไม่ใช่องครักษ์ธรรมดาจริงๆด้วยแต่เป็นนักสังหารมืออาชีพ
เขามองดวงตาของมั
