ใบหน้าด่างดำ
ตัวเตี้ย
ผิวคล้ำ
หมิงจงซีเพ่งมอง ยิ่งมองก็ยิ่งเห็นความงดงามที่แผ่ออกมารอบตัวของสตรีที่ควรจะได้มาเป็นเมีย เขาก็ยิ่งโมโห หยางต้าหลงแย่งชิงนางไป ทำให้เขาต้องอับอายผู้คน เขาเจ็บใจ กล้ำกลืนความโกรธลงท้องมาหลายวัน ตอนนี้ถึงเวลาที่เขาจะได้เอาคืน เห็นทีสวรรค์คงเห็นใจเขากระมัง
ฮุ่ยชิงกำลังจ่ายเงินให้เถ้าแก่ร้านยาแต่ถุงเงินของนางกลับถูกคนมาแย่งชิงแล้ววิ่งหนีไป
“ช่วยด้วยโจรขโมยถุงเงินข้า”
“ฮูหยินน้อยข้าจะตามไปเองขอรับ”
คนคุ้มภัยของนางวิ่งตามโจรไป เหลือแต่เจียวมี่ที่ขยับเข้ามาประคองฮุ่ยชิง พลางถามเสียงสั่น
“ฮูหยินน้อยเป็นอะไรหรือเปล่าเจ้าะคะ”
“ข้าไม่เป็นอะไร” นางบอกเจียวมี่ “เถ้าแก่ข้าคืนยาให้ท่านก่อน ถุงเงินถูกขโมยไปแล้ว วันพรุ่งนี้จะมาใหม่”
“ฮูหยินนำของไปก่อนขอรับ พรุ่งนี้ค่อยให้คนนำเงินมาให้ข้าก็ได้”
ฮุ่ยชิงยังไม่ทันพูดก็มีเสียงบุรุษคนหนึ่งชิงพูดขึ้น
“ได้ยินว่าเจ้าไม่มีเงิน
