ตอนที่ 6.4
1675 คำ
[ ซายูริ ]
ฉันตรงมาที่ห้องทำงานคุณพ่อหลังอาบน้ำเสร็จ ผลักประตูไม้บานใหญ่เข้าไปด้านใน ไฟในห้องเปิดสว่างอยู่ก่อนแล้ว สงสัยเป็นแม่บ้าน เพราะฉันสั่งให้ยกนมขึ้นมาให้บนนี้
ทว่าร่างสูงที่กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่หลังโต๊ะทำงานกลับทำฉันคิ้วขมวด
“คาวะ!”
“ซายูริ” หมอนั่นเงยหน้าขึ้น เสียงเลื่อนลิ้นชักปิดต่อหน้าต่อตาฉันดังพลั่ก! ฉันรีบเดินอ้อมไปผลักเข้าออกห่างโต๊ะคุณพ่อทันที
“นายทำอะไร! เข้ามาทำอะไรในนี้”
ฉันถลึงตาใส่คาวะ ก่อนกวาดตามองรอบๆ โต๊ะทำงานเมื่อไม่เห็นอะไรผิดสังเกตก็เปิดลิ้นชักดูอย่างร้อนรน
ไม่มีอะไรหาย…
อีกอย่างของในลิ้นชักก็มีแค่ปากกา ตราปั๊ม กับพวกอุปกรณ์สำหรับทำงานทั่วไป ฉันชำเลืองสายตากลับมามองคาวะอย่างไม่ไว้ใจ
“ตอบมานะ! นายต้องการอะไร”
“สิ่งที่ผมต้องการจะมีอะไรนอกจาก…”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนมุมปากของคาวะ ไม่นานมือหนาก็เอี้ยวมาคว้าเอวฉันแล้วกระตุกเข้าไปกอด
“นี่ ปล่อยนะ!”
ฉันขัดขืนทันที หมอนั่นรั้งฉันลงไปบนเก้าอี้ วงแขนข้างหนึ่งรัดเอวฉันแน่น ส่วนอีกข้างกุมอยู่บนเต้าที่ไม่ได้ใส่บรา
“หือ โนบราซะด้วย คิดจะยั่วกันก็ไม่บอก”
“ไม่ใช่นะ! อือ… หยุด ขอร้อง เดี๋ยวมีใครเข้ามาเห็น”
หมอนั่นลูบคลำยอดอกฉันไปมา ปลายนิ้วบดคลึงเกลี่ยเร้นแผ่วเบาทำฉันวูบหวิว ลมหายใจติดขัด
“จะมีใครเข้ามา นอกจากเรา”
“เดี๋ยวแม่บ้านเอานมมาให้”
“ดื่มนมทุกวัน มิน่าถึงได้เต็มแน่นขนาดนี้”
“คาวะ อ๊ะ อย่า… ไม่เอา ปล่อยนะ”
เขาเพิ่มแรงนวดเฟ้น เสียววาบจนฉันต้องยืดตัวหนี พร้อมกันนั้นปลายลิ้นร้อนชื้นก็ลากไล้ผ่านต้นคอ ฉันสะดุ้งวาบ ร่างกายเริ่มรู้สึกปั่นป่วน
ความรู้สึกที่ไวต่อสัมผัสแล่นไปรวมกันที่จุดอ่อนไหว เรียวขาชาหวามไหวไปหมด แต่ฉันจะไม่บอกให้คาวะรู้เด็ดขาด
ยิ่งเขารุกหนักขึ้น หัวใจฉันก็ยิ่งตกอยู่ใต้ความหวาดหวั่น
ขอบตาฉันร้อนผ่าว วอนขอให้เขาหยุดเสียงสั่นพร่า คาวะขบฟันลงที่ติ่งหูฉันอย่างไม่ฟัง ทำไงดี ถ้าแม่บ้านเข้ามาเห็น ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่
“คะคาวะ… อย่า อื้อ ไม่เอา!”
ฉันเบือนหน้าหลบริมฝีปากที่ยื่นมาข้างแก้ม ความรู้สึกหวาดกลัวมีมากกว่าโกรธ เขาทำให้ฉันลืมเหตุผลที่ลอบเข้ามาในห้องทำงานคุณพ่อจนหมดสิ้น ในหัวฉันตอนนี้คิดแค่ว่าจะทำยังไงให้หลุดพ้นเงื้อมมือเขา
ริมฝีปากที่พลาดจากแก้มฉันก้มลงตะบมจูบซอกคอ ไหล่ ในขณะที่มือข้างหนึ่งล้วงเข้าใต้กระโปรงชุดนอน
ฉันสะดุ้งโหยงเมื่อปลายนิ้วแข็งสัมผัสแทรกเร้นกับเนื้ออ่อน เม้มริมฝีปากกลั้นเสียงครางหวิวเอาไว้แน่น
ถึงจะรู้สึกแปลกใจกับสัมผัสที่เบากว่าครั้งไหนๆ แต่มันก็ไม่ทำให้ฉันลืมความขมขื่นจากครั้งที่ผ่านมาได้
ก๊อกๆ
“ท่านซายูริคะ ป้านำนมมาให้แล้วค่ะ”
ฉันที่กำลังเหม่อเพราะนิ้วซุกซนของคาวะสะดุ้งโหยง มองประตูที่กำลังถูกเปิดเข้ามา ตะโกนห้ามเสียงกร้าว
“อย่าเข้ามา!”
“เอ๊ะ?”
ประตูแง้มเพียงน้อยนิดก็ชะงัก หัวใจฉันแทบกระดอนออกจากอก
“ไม่ต้องเข้ามา เอาไปที่ห้อง ฉัน… ฉันทำงานเสร็จเดี๋ยวไปดื่มที่ห้อง”
“เอ่อ ค่ะ… ได้ค่ะ”
แม่บ้านตอบรับด้วยน้ำเสียงงวยงง ประตูถูกดึงปิดสนิท เสียงฝีเท้าค่อยๆ ห่างออกไป ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนที่เสียงกระซิบจากปีศาจด้านหลังจะดังขึ้น
“ทำดีมากท่านซายูริ ผมจะให้รางวัล…”
“อ๊ะ”
รู้ตัวอีกทีร่างฉันก็ลอยขึ้นมานั่งขอบโต๊ะ คาวะลุกขึ้นมายืนประชิด เรียวขาฉันถูกแยกออก ชายกระโปรงชุดนอนถลกขึ้นเกือบถึงเอว ผิวหนังส่วนที่สัมผัสกับอากาศเย็นวาบ ยังไม่ทันจะตั้งสติได้ ฝ่ามือคาวะก็ลูบไล้โคนขาฉันอย่างวาบหวาม รูขุมขนทั่วทั้งร่างลุกเกรียว
ฉันดันไหล่กว้างให้ออกห่าง ตะเกียกตะกายถอยหลังออกมาแต่โคนขาก็ถูกมือเขาบีบแน่นแล้วรั้งกลับไปแทบจะทันที
“จะหนีไปไหนครับ หรือว่าเจอคู่หมั้นแล้วก็จะลืมผัวคนนี้”
ในอกฉันสะท้านไหว จ้องหน้าคาวะนัยน์ตาสั่น
“ทำไม... อุบ!”
ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมต้องพาดพิงพี่เคนมะ กำลังจะโวยวาย ริมฝีปากก็โดนประกบปิดซะก่อน คาวะกดจูบเข้ามาอย่างหนักหน่วง ดูดเม้มกลีบปากฉันจนบวมเจ่อ ฝ่ามือหนากดล็อกท้ายทอยไม่ให้ขยับหนี ยัดเยียดจุมพิตที่แสนดูดดื่มให้โดยที่ฉันไม่เต็มใจ
ปลายลิ้นร้อนฉ่ำสอดแทรกเข้ามาเกี่ยวพันลิ้นฉันอย่างมีชั้นเชิง หากแต่ความร้อนแรงของคาวะไม่อาจลบความรู้สึกที่ถูกย่ำยีในหัวใจฉันได้
ยิ่งโดนคุกคามมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งรู้สึกเหมือนคุณค่าของตัวเองถูกลดลอนลงเรื่อยๆ
น้ำตาฉันไหลออกมาอย่างสิ้นหวัง มือกำขยุ้มคอเสื้อเชิ้ตคาวะแน่นเมื่อเขาดึงรั้งเอวฉันเข้าไปแนบชิดกับลำตัวแกร่ง ผิวส่วนอ่อนไหวเปลือยเปล่าบดเบียดกับหัวเข็มขัดเย็นวาบ ความรู้สึกปั่นป่วนแล่นปราดไปทั่วร่าง เสียงครางหวาดหวั่นดังประท้วงหวิวออกมาจากลำคอทั้งที่ริมฝีปากถูกจูบซับไม่ห่าง
อุณหภูมิเย็นเฉียบจากหัวเข็มขัดทำหัวใจฉันเต้นแรง ระทึกไปกับความเจ็บที่แฝงเร้นมากับอารมณ์เสียวซ่านเร้าใจ
หลังอิ่มเอมกับจูบที่ริมฝีปาก คาวะซุกหน้าลงไซ้ซอกคอ มือหนาเลื่อนลงปลดเปลื้องกางเกงตัวเองอย่างรวดเร็ว คาวะจับแขนที่อ่อนระทวยของฉันขึ้นโอบรอบคอตัวเอง ก่อนจะช้อนข้อพับเข่าทั้งสองข้างฉันขึ้น จัดท่าทางจนถนัดแล้วยัดความแข็งแกร่งเข้ามาในตัวฉันรวดเดียว
“อ๊า!...”
ฉันสะท้านเฮือก ร่างกายเครียดเกร็งและรู้สึกจุก ก้มลงกัดไหล่คาวะอย่างต้องการจะคลายความเจ็บและอยากแก้แค้นเขาด้วย แต่ยิ่งฉันตอบโต้มากเท่าไหร่ก็เหมือนไปปลุกสัญชาตญาณสัตว์ป่าของเขาให้ตื่นขึ้นมากเท่านั้น
“คา... คาวะ อื้อ อ๊ะ เอาออก... อื้ออ”
ฉันพึมพำเสียงสั่นเมื่อรู้สึกเหมือนร่างกายจะปริแตกเพราะความใหญ่โตที่คับแน่นอยู่ในช่องทางสวาท ของคาวะร้อนจนข้างในฉันแทบหลอมละลาย เพียงแค่เขาอยู่นิ่งๆ ฉันก็สั่นเทิ้มไปทั้งตัว ฟุบหน้าหอบหายใจอยู่บนบ่ากว้าง
“ซายูริ...”
เสียงแหบห้าวกระซิบเรียก ก่อนที่เขาจะเริ่มขยับ
ฉันกรีดร้องออกมาเบาๆ เมื่อถูกรูดรั้ง ความรู้สึกเร่าร้อนแผดซ่านในทุกอณูขุมขน ร่างกายโยกไหวไปตามแรงถอดถอนและเติมเต็มที่เร่งจังหวะกระชั้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนหายใจไม่ทัน ร่างกายส่วนล่างบีบรัดแก่นกายที่กระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่างรุนแรง
“อ๊ะ... อ๊ะๆ อ๊ะอ๊า!!~”
เมื่ออารมณ์ปรารถนาที่อยากจะหยุดยั้งพุ่งสูงทะลุปรอท ฉันเกี่ยวกระหวัดเอวคาวะ หยัดสะโพกเข้าหาแก่นกายที่ฝังลึกอยู่ข้างในเพื่อไปให้ถึงจุดสูงสุดของความสุขสมก่อนจะซบหน้าลงตรงไหล่เขาอย่างหมดแรง
“อา...”
หมอนั่นดึงความเป็นชายออกไปแล้วปลดปล่อยออกมาที่ท้องน้อยของฉันแทน
ฉันไม่สนใจว่าเขาจะจัดการตัวเองยังไง รู้เพียงแต่ว่าความละอายแล่นเข้ามาทักทายหัวใจทันทีที่พายุอารมณ์ผ่านพ้น
ฉันเกือบได้สติ ถ้าเพียงแต่คาวะไม่ผลักฉันลงนอนบนโต๊ะ แผ่นหลังที่กดทับแฟ้มเอกสารทำฉันสะดุ้ง เบิกตามองคนตรงหน้าที่โน้มตัวตามลงมาหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ
“คาวะ ...อ๊ะ อื้อ!~”
เขาไล้เลียซอกคอฉันด้วยปลายลิ้นร้อนชื้น มือกอบกุมลงบนเต้าเต่งตึงที่ตั้งชูชันข้างหนึ่ง หัวนิ้วโป้งกดคลึงยอดอดทั้งที่มีชุดนอนเนื้อบางขวางกั้น ทว่าความเสียวที่ถูกส่งผ่านกลับไม่ลดลงแม้แต่เสี้ยวเดียว มืออีกข้างลูบผ่านเรียวขาขึ้นมาสอดใต้สะโพก จับยกขึ้นเพื่อรองรับแก่นกายแข็งหนึบอีกระลอก
“อื้อ...” ฉันกัดปากล่างแน่น รู้สึกได้ถึงการสอดแทรกในทุกอณู นอนหอบหายใจพะงาบๆ ดวงตาเหม่อมองเพดานด้วยความรู้สึกสับสน
คาวะมองฉันที่กำลังใจลอย ฝ่ามือหนาเลื่อนขึ้นมาทาบแก้ม เอ่ยถามเสียงทุ้มต่ำ
“คิดอะไรอยู่”
ฉันไม่ตอบ เพียงมองสบตาเขาเท่านั้น เรียวปากร้อนกรุ่นก็ประทับลงมาปิด บดเบียดกลีบปากฉันอย่างเนิบนาบ ละเมียดละไมแต่หนักแน่นในทุกปลายลิ้นสัมผัส
คาวะทำให้ฉันกลับมามีสมาธิกับเซ็กส์ของเขาอีกครั้ง
“อึก... อ๊ะ อื้อ”
ความร้อนกรุ่นที่สอดค้างอยู่ข้างในเต้นตุ้บๆ ฉันอ้าขาออกกว้างอย่างไม่รู้ตัว ช่วงล่างที่เชื่อมต่อกันร้อนระอุและเปียกชื้นจนไม่รู้สึกเจ็บตรงข้ามร่างกายที่กำลังสั่นเทิ้มกลับกำลังเรียกร้องบางสิ่ง
ฉันซุกตัวไปมาอยู่ใต้ร่างแกร่งอย่างรู้สึกเร่าร้อน ทันทีที่ริมฝีปากถูกปล่อยเป็นอิสระ เสียงครวญครางไม่เป็นส่ำก็หลุดลอยออกจากปาก เรียกชื่อคนด้านบนเสียงอ่อนเสียงหวาน
“คาวะ อื้อ อ๊ะ... ไม่ไหวแล้ว อื้อ”
“ซายูริชอบแบบนี้สินะ”
“ไม่... อ๊ะ”
ทันทีที่ฉันรู้สึกเหมือนโดนเหน็บปากก็รีบปฏิเสธ แต่คาวะกลับเคลื่อนสะโพกออกห่าง ความรู้สึกวูบโหวงทำให้ฉันมองเขาด้วยสายตาลนลานแกมสับสน แล้วรอยยิ้มร้ายก็ผุดขึ้นตรงมุมปากของคาวะ
“พูดสิว่าอยากได้”
ฉันกลืนก้อนเหนียวๆ ลงคอ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่แล้วแต่ทำไมคาวะถึงทำกับฉันแบบนี้ เขารังแกฉันแม้กระทั่งเวลาที่ฉันยินยอม น้ำตาฉันเอ่อคลอเบ้า มองตอบสายตาบีบคั้นของคนตรงหน้าอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ
“คนใจร้าย”
- ผู้เขียน
