ยั่วรักนักบิด

อยากคบหรือไง?

“โอ้ยย เป็นไงเป็นกันวะงานนี้ อาจฟลุคชนะอย่างที่จ๋าบอกจริงก็ได้” แก้วรวบรวมความกล้าก่อนจะเดินไปหาพี่แสบที่นั่งหน้ามุ่ย

“เป็นอะไรค่ะพี่แสบ เพื่อนไม่คบเหรอ ถึงได้มานั่งคนเดียว” แก้วเดินไปหยิบแก้วน้ำติดมือมาด้วย ไปตัวเปล่าแล้วมันเขินยังไงไม่รู้

“น้องแก้วอยากคบกับพี่หรือไงครับ ถึงได้มาสนใจพี่แบบนี้” แสบเงยหน้าจากโทรศัพท์ ก่อนจะกอดอกมองมาที่เธอนิ่งๆ

“ถะ ถ้าเป็นแบบนั้น พะพี่ จะคบด้วยไหมละ” แก้วพูดอย่างกระตุกกระตักทันที ที่เขาเปิดมาแบบนี้

“อยากเป็นแฟนหรือเป็นเมียละครับ” แสบยังคงนิ่ง อยากรู้ว่ายัยเด็กนี่คิดอะไรถึงได้อยากเข้าหาเขาแบบนี้

“เป็นอะไรถึงจะเอาชนะพี่ได้ละคะ” แก้วเอียงคอถาม เธอแค่อยากเอาชนะแสบ แต่ไม่รู้ว่าอยากเป็นอะไรกับเขากันแน่ ระหว่างแฟนกับเมีย คือเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันต่างกันตรงไหน

“ลองทำให้พี่พอใจดูสิครับ เผื่อพี่เอาเก็บไปคิดดูอีกที” แสบพูดนิ่งๆ ไหนจะสายตากดดันที่ส่งไปให้แก้วนั่นอีก

“ทำอะไรคะ” แก้วพูดอย่างตื่นตระหนก

“ก็ยั่วพี่แบบที่น้องวางแผนกันกับเพื่อนไงครับ” แสบโน้มหน้าไปใกล้แก้ว ที่นั่งอยู่ห่างออกไป

“เปล่านะคะ” แก้วแก้ตัวอย่างเร็วเขารู้ได้ไงว่าเธอกับเพื่อนวางแผนมายั่วเขา

“อย่าแก้ตัวพี่ไม่ชอบ ทำซะ แล้วพี่จะโกรธน้อยลง” แสบดึงตัวแก้วมานั่งข้างๆ ก่อนจะบีบไหล่เธอเบาๆ

“แก้วขอโทษค่ะ” เธอยกมือขอโทษเมื่อรู้ตัวว่าเธอทำพี่แสบโกรธ

“พี่ไม่ยกโทษให้ครับ” แสบพูดด้วยเสียงนิ่งๆ

“ทำยังไงพี่แสบถึงจะหายโกรธคะ” แก้วยกมือทาบไปบนอกของแสบ อยากให้แสบเป็นเหมือนปกติ มากกว่าแสบตอนนี้ เธอกำลังกลัวเขา

“ลองยั่วดูสิครับเผื่อพี่จะหาย” แสบพูดเสียงเบาข้างหูเธอ ก่อนจะเป่าลมไปตามคอที่มีผมสีเทาสั้นปกปิดคอขาวๆ ไว้

“ทำยังไงอะ” แก้วมีสีหน้างุนงง แฟนไม่เคยมีจะยั่วยังไงวะ ทำเป็นแต่ยั่วโมโหอะ

“เห้อออออ คิดจะเอาตัวมายั่วพี่ด้วยลีลาเด็กอนุบาลแบบนี้ ถามจริงเถอะ เคยเสียมันรึยังซิงอะ” แสบพูดเสียงเบาข้างหูเธอ แก้วได้ยินแบบนั้นได้แต่กำหมัดแน่น

“ขอโทษนะ คนจะเป็นเมียพี่ได้ ลีลาต้องเด็ด เซ็กส์ต้องจัด เพราะพี่ไม่ถนัดสอนใคร” แสบยังคงพูดต่อ

“พี่ว่าน้องเอาเวลาที่มายั่วยวนพี่ ไปขยันซ้อมดีกว่านะ เผื่อมันจะทำให้น้องเอาชนะพี่ได้บ้าง” แสบพูดจบก็ปล่อยแขนเธอทันที

เพี๊ยะะะะะะะ

“พี่คิดว่าตัวเองเป็นใคร คิดเหรอว่าแก้วอยากได้พี่ขนาดนั้น ถ้าต้องเสียตัวให้คนแบบพี่ แก้วยอมบวชชีตลอดชีวิตดีกว่า” แก้วใช้มือข้างที่เจ็บตบไปที่แก้มของแสบอย่างแรง ก่อนจะเช็ดน้ำตาออกอย่างลวกๆ ผู้ชายอะไรดูถูกเธอตั้งแต่ครั้งแรกจนตอนนี้

หมับบบบบ

“ปล่อยสิเจ็บนะ” แสบจับมือข้างที่เธอเจ็บไว้แน่น แสบไม่ได้ออกแรงมือที่บวมอยู่แล้วของเธอก็เจ็บอยู่ดี

“คิดว่าตบแล้วจะจบง่ายๆ เหรอครับ” แสบบีบมือเธอเบาๆ ก่อนจะดึงหน้าเธอมาใกล้ๆ แล้วกดจูบลงไป

จูบที่มีแต่ความรุนแรงตามอารมณ์ของแสบ แสบกำลังโกรธเธอ โกรธมากๆ ด้วย

“อื้อออ อืมห์~” แก้วครางอื้ออึงในลำคอปิดปากตัวเองแน่นขึ้นเมื่อแสบไล้ลิ้นไปตามเรียวปากเพื่อเปิดปากเธอ ก่อนแก้วจะเปิดปากเพราะแสบบีบข้อมือเธอแรงขึ้น

“อืมมมมมม ยังอ่อนแบบนี้ กลับไปซ้อมมาใหม่นะครับ” แสบพูดหลังจากที่จูบแก้วเสร็จ

“จำสิ่งที่พี่ทำกับแก้ววันนี้ไว้เลยนะ แก้วจะกลับมาเอาคืนอย่างสาสม” แก้วพูดจบก็สะบัดมือออกแรงๆ ไม่สนสักนิดว่ามันจะเจ็บแค่ไหน อยากหนีไปจากตรงนี้ ไปจากผู้ชายชื่อแสบ

แสบมองแผ่นหลังนั่นด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะปาถุงยานวดทิ้งลงถังขยะเล็กๆ ใต้โต๊ะ

แก้วที่เดินจากมา เดินตามหาจ๋าทันทีทั่วทั้งงาน ก่อนจะเห็นจ๋านั่งร้องไห้เงียบๆ อยู่ในมุมมืด

“จ๋าเป็นอะไร” แก้วถามเพื่อนตัวเองอย่างตกใจ

“จ๋าว่าเราไม่ควรมางานแบบนี้เลย มีแต่คนดูถูกเด็กแบบเรา” จ๋าร้องไห้เบาๆ

“เกิดอะไรขึ้น” แก้วถามเสียงดัง เพื่อนเธอที่ปกติจะเข็มแข็งทำไมมานั่งร้องไห้เป็นเด็กแบบนี้

“จ๋าแค่จะไปขอบคุณผู้ชายคนนั้น แต่โดนผู้หญิงของเขาด่ากราดต่อหน้าคนทั้งงาน ว่าเป็นเด็กแรดจ้องจะแย่งแฟนคนอื่น จนคนในงานเอาแต่มองด้วยสายตาดูถูก” จ๋าพูดอย่างเจ็บใจ

เธอเดินไปยกมือไหว้ขอบคุณเขา ที่ทำให้เธอได้เข้ามาในงานนี้กับแก้ว แม้จะถูกใจหน้าตาเขาแต่เธอก็ไม่กล้าทำอะไรอย่างที่พูดหรอก แต่ทันทีที่เธอลดมือลง แฟนเขาก็เข้ามาด่าเธอ จนเธอถูกคนในงานหัวเราะเยาะ เธอจึงหนีมาร้องไห้เจ็บใจคำพูดคนพวกนั้น

“ไปกันเถอะจ๋า ที่ตรงนี้เราไม่ควรมาตั้งแต่แรก แก้วขอโทษนะที่ปกป้องจ๋าไม่ได้ แต่เราจะกลับมานะจ๋า กลับมาทำให้คนที่มันเคยดูถูกเรา ไม่กล้าทำแบบนั้นกับเราอีก” แก้วพูดอย่างเจ็บใจ

“อืม ฉันจะกลับมาแน่ คุณหิน” จ๋าพูดเสียงเบา ก่อนทั้งคู่จะพากันออกไปจากงาน แล้วหายไปจากสังคมแบบนี้ ทั้งที่เพิ่งจะเคยมาครั้งแรก