ยั่วรักนักบิด

ชัยชนะ

2 ปีต่อมา

บรื้นนนนนนนนน

“กรี๊ดดดดดด น้องแก้ว ชนะ”

“กรี๊ดดแก้วเพื่อนชั้นชนะแล้ว”

ทันทีที่รถของแก้วเข้าเส้นชัย ทุกคนในสนามก็โห่ร้องยินดีกับเธอทันที

“และแล้วเราก็ได้นักแข่งหญิงระดับประเทศคนใหม่แล้วนะครับ นั่นคือน้องกวินตรา กับแชมป์ที่อายุน้อยที่สุดตอนนี้ครับ” เสียงพิธีกรประกาศถึงชัยชนะ ยิ่งทำให้แก้วยิ้มมากขึ้น ระยะเวลาสองปีที่เธออดทนฝึกซ้อมอย่างหนัก เห็นผลแล้วในวันนี้ กับแชมป์นักบิดระดับประเทศ

“น้องแก้วรู้สึกยังไงครับกับความสำเร็จวันนี้” พิธีกรรายการแข่งยืนไมค์มาที่แก้ว

“แก้วรู้สึกว่ามาไกลเกินกว่าที่แก้วคิดไว้ค่ะ ขอบคุณค่ะ” แก้วพูดแค่นั้นก่อนจะยกมือไหว้ แล้วเดินขึ้นไปรับรางวัล

กว่าพิธีการต่างๆ ในงานแข่งจะจบลง ก็กินเวลานานโข แต่แก้วไม่บ่นเลยสักนิด เธอได้แต่ยิ้มนิดๆ ให้กับทุกๆ คนที่มาแสดงความยินดีไม่ขาดสาย

“แก้ววววว จ๋าดีใจที่สุดเลย รู้รึเปล่าว่าตอนแก้วแข่งอะ จ๋ากลั้นหายใจจนหน้าเขียวหมดแล้วเนี้ย” จ๋าวิ่งเข้ามาหาแก้วตอนพีธีการทุกอย่างจบลงแล้ว

“ยังตื่นเต้นอยู่อีกเหรอจ๋า แก้วก็พาไปแข่งบ่อยๆ” แก้วจับมือจ๋าไว้แน่น ก่อนจะพากันเดินไปขึ้นรถมอเตอร์ไซด์ของตัวเอง รถคันใหม่ที่แก้วเก็บเงินซื้อตลอดเวลา 2 ปี

ในการแข่งเธอจะใช้รถของโค้ชบาส แต่เวลาใช้ไปไหนมาไหน เธอจะขับรถคู่ใจไปกับจ๋า

ตั้งแต่วันนั้นเมื่อ2 ปีก่อน แก้วตั้งใจไว้ว่าจะไม่ทิ้งเพื่อนให้เจอเรื่องแย่ๆ อีก ต่อให้ลำบากแค่ไหนก็ตาม แล้วตลอด 2 ปีพวกเธอก็ไม่เคยทิ้งกันเลยจริงๆ

“ก็มันตื่นเต้นอ่า” จ๋าพูดยิ้มๆ ก่อนจะรับหมวกใบโตจากมือแก้ว

“เสียใจหรือเปล่าที่มากับแก้ว” แก้วจะถามทุกครั้งที่เธอพาจ๋ามาด้วย

“ไม่เคยเสียใจเลยสักครั้ง” จ๋ายิ้มให้แก้วภายใต้หมวกใบโต ก่อนจะขึ้นคร่อมรถบิ๊กไบร์ของแก้วไป

จ๋าไม่เคยเสียใจที่เลือกมากับแก้ว แม้นั่นจะทำให้เธอไม่ได้เรียนต่อมหาลัยที่เลือกก็ตาม แต่แก้วก็ไม่ได้ต่างกันนัก

เพราะแก้วต้องซ้อมและแข่งบ่อยๆ เธอเลยเลือกที่จะไม่เข้าเรียนในระดับมหาลัยแบบปกติ แต่เลือกเรียนมหาลัยที่ไปสอบเอาทีเดียวอย่าง มหาลัยรามคำแหง ที่อยู่ในกรุงเทพ และจ๋าที่เอนท์ติดมหาลัยชื่อดัง ก็ทิ้งที่นั่นแล้วตามแก้วไปเรียนแบบเดียวกัน

แก้วไม่เคยทิ้งเธอ เธอก็ไม่อยากทิ้งแก้ว แม้มหาลัยนั่นจะเป็นคณะที่เธออยากเรียน แต่มันจำเป็นแค่ไหนกับการเรียนในตำรา คนเรามีช่องทางเรียนรู้อีกมากมาย

จ๋าเรียนราม เพื่อเอาวุฒิเท่านั้น ส่วนสิ่งที่เธอชอบคือเสื้อผ้าเธอจึงเรียนเสริมในด้านนี้ทุกครั้งที่ว่าง ส่วนแก้วก็ไม่ต่างกัน แก้วรักรถ เธอก็เรียนเสริมในเรื่องรถเหมือนกัน

“จ๋า คืนนี้มีงานเลี้ยงนะ จัดให้เริ่ดเอาให้เกิดไปเลยนะ” แก้วพูดขณะจอดรถลงที่บ้านเช่าในกรุงเทพ เพราะเธอต้องมาแข่งในกรุงเทพบ่อยๆ และมาเรียนรามที่นี่กับจ๋า เธอเลยเลือกที่ย้ายเข้ามาเช่าบ้านอยู่กันสองคน ด้วยเงินที่ช่วยกันทำงาน และเงินจากการแข่ง เพื่อไม่ให้เดือดร้อนคนทางบ้าน

“ได้สิ แต่หาอะไรกินก่อนปะ โคตรหิวเลย” จ๋าลงจากรถ ก่อนจะเอาหมวกไปเก็บ แล้วเดินไปทำกับข้าว

“จ๋า ขอบคุณนะ” แก้วเดินมากอดจ๋าทางด้านหลังในขณะที่จ๋าง่วนกับการตอกไข่ใส่ชาม เพื่อทำไข่เจียว

“จ๋าก็ขอบคุณแก้ว ถ้าไม่มีแก้ว เด็กจนๆ แบบจ๋าจะมาได้ไกลขนาดนี้ไหม” จ๋าก็รู้สึกขอบคุณแก้วไม่ต่างกัน

“เราต้องไปได้ไกลกว่านี้แน่” แก้วบอกยิ้มๆ นี่แค่เริ่มต้น เธอมีตารางแข่งแน่นเอียด ซึ่งบางรายการเงินรางวัลเกือบล้านก็มี

ส่วนจ๋าก็เปิดร้านขายเสื้อผ้าออนไลน์ ด้วยการทำแบรนด์ของตัวเอง แม้จะไม่ได้ดังมาก แต่ยอดขายแต่ละเดือนก็มีส่งเสียทางบ้าน

มันมาไกลมากสำหรับเด็กบ้านๆ ที่บ้านจนแบบพวกเธอ

ทั้งสองสาวรีบพากันกินข้าวด้วยความหิวโหย ก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน เพื่อเตรียมตัวไปงานเลี้ยงคืนนี้

“แก้วววว! จ๋าเอาชุดมาให้ คืนนี้แก้วใส่ชุดนี้นะ” จ๋าเดินเข้ามาในห้องแก้ว ก่อนจะวางชุดที่ตัวเองตัดเย็บไว้เพื่องานนี้โดยเฉพาะ

“เราแต่งตัวออกไปกันเลยไหมอะ แก้วไม่รู้ทางด้วยเผื่อหลง” แก้วบอกจ๋าที่นั่งลงข้างเธอ

แม้จะมาอยู่กรุงเทพ 1 ปีแล้วหลังจากจบม.6 แต่เพราะทั้งคู่ทำแต่งานและไปแค่สนามแข่ง เลยไม่เคยไปเที่ยวไหนเลย ยกเว้นโลตัสกับห้างที่อยู่ห่างออกไปนิดหน่อย ที่เป็นที่ประจำของสองสาว

“โอเคร เจอกันอีกหนึ่งชั่วโมง ว่าแต่แก้วดูอะไรตั้งแต่เมื่อกี้แล้วอะ” จ๋ามองแก้วที่กำโทรศัพท์แน่น

“คนนั้นเขาก็ได้แชมป์อีกแล้วอะ สนามหน้าอาจจะได้แข่งด้วยกัน เพราะมันเป็นแบบฟรีสไตร์” แก้วหมายถึงการแข่งที่ลงได้ทั้งผู้หญิงผู้ชาย เป็นการแข่งแบบชิงเงินรางวัล ใครที่มีเงินลงสมัครก็แข่งได้ทุกเพศทุกวัย เพื่อหวังเงินที่มากกว่าเงินค่าสมัครหลายเท่าตัวนั่น

“แล้วแก้วจะเอาไง เลี่ยงมาได้ตั้งสองปีแล้วนะ ถ้าเจอกันอีกจะทำยังไง” จ๋ารู้ว่าคนๆ นั้นที่แก้วพูดถึงคือใคร

“ก็ไม่ทำยังไง ก็คงมีแค่เอาชนะให้ได้ทุกงานเท่านั้น” แก้วยกยิ้ม

เธอซ้อมอย่างหนักมาตลอด เธอต้องชนะแน่ เพราะดูเหมือนคนๆ นั้นจะห่างสนามไปพักใหญ่ๆ แล้ว แต่ข่าวที่เธอติดตามมาช่วงสองเดือนนี้ เขากลับมากวาดรางวัลไปได้เยอะเหมือนกัน แม้จะไม่ชนะทุกงานแต่ก็ชนะเกือบหมด

แล้วสองสาวก็พากันแยกย้ายไปแต่งตัว ก่อนจะมาพร้อมกันที่หน้าบ้าน แม้ชุดที่ใส่จะดูเหมาะกับการนั่งรถยนต์ แต่สองสาวก็เลือกใช้รถมอไซด์ของแก้วในการเดินทางไปที่งานอยู่ดี

‘น้องแก้วยินดีด้วยนะ

ยินดีด้วยครับ

ยินดีด้วยครับแชมป์’

ทันทีที่แก้วกับจ๋ามาถึงงาน เธอก็ได้ยินแต่ประโยคแสดงความยินดี แก้วเพียงแต่ก้มหัวกับคำๆ นั้นอย่างมีมารยาท

“จ๋าตื่นเต้นอีกแล้วเหรอ” แก้วเห็นจ๋ายืนนิ่งมาสักพักแล้ว ตั้งแต่มาถึง เพื่อนเธอตื่นเต้นแน่ๆ เลย

“จ๋าเห็นคนๆ นั้นอะ” จ๋าหมายถึงผู้ชายที่แฟนเขาสร้างบาดแผลในใจให้เธอ วันนั้นเขาเอาแต่ยืนมองแฟนตัวเองด่าเธอนิ่งๆ ไม่ได้คิดจะช่วยห้ามแฟนตัวเองสักนิด

“ก็ต้องเจอเข้าสักวันแหละ ก็เขาเป็นคนจัดงานนี้ แก้วบอกจ๋าแล้วว่าเขาจัดงานเลี้ยงให้นักแข่ง จ๋าไหวไหม” แก้วอธิบายให้เพื่อนฟังอีกครั้ง

“อื้อ จ๋าว่าจ๋าไหว ตอนนี้จ๋าไม่ใช่เด็กบ้านนอกคนนั้นแล้ว ต่อให้แฟนเขามาด่า จ๋าก็ไม่กลัว” จ๋าพูดยิ้มๆ เธอไม่ได้กลัวผู้ชายคนนั้น แต่กลัวแฟนเขามาด่าเธอต่อหน้าคนอื่นให้เธออับอายต่างหาก แต่ตอนนี้เธอไม่กลัวแล้ว