ยั่วรักนักบิด

แสบไร้พ่าย

“เห็นพี่บาสว่างั้นอะ” แก้วยื่นหน้าไปตอบจ๋าที่ขับรถอยู่

ปี๊บบบๆๆ

“อีแม่อี๊แหก” อยู่ๆ ก็มีรถบิ๊กไบร์คันหรูขับมาตีคู่รถพวกเธอ ก่อนจะบีบแตรเสียงดังจนจ๋าตกใจ พ่นคำด่าไปทันที

แก้วหันไปมองรถคันที่อยู่ด้านขวาอย่างขุ่นเคือง รถไอ้พี่แสบ ส่วนจ๋าก็ยังต้องหน้าตั้งตาขับแม้ปากจะบ่นไม่หยุดก็ตาม

“จะไปไหนเหรอครับ น้องแก้ว” แสบชะลอรถก่อนจะเปิดหมวกกันน็อคถามแก้วที่นั่งซ้อนเพื่อนอยู่ ก่อนจะมองข้อมือข้างขวาเธอที่มันบวมอย่างเห็นได้ชัด

“ไปข้างหน้าไงพี่แสบ ไม่แหกตาดูเหรอว่ารถที่แก้วนั่งมันกำลังขับไปข้างหน้าอยู่” แก้วพูดยิ้มๆ เธอกับเขาไม่ได้แข่งกันแค่รถ แต่แข่งสกิวปากด้วยต่างหาก

“เห็นครับน้องแก้ว ตาพี่ไม่ได้หนวก” แสบเล่นมุกฝืดๆ เพราะเขาไม่สบอารมณ์กับข้อมือแดงๆ ของเด็กนี่

“ถ้าตาไม่ได้หนวกก็ขับดีๆ สิคะ รถพี่มันเบียดรถเพื่อนแก้วจนจะตกถนนอยู่แล้ว รถแรงก็แซงไปสักทีสิ” แก้วบ่นแสบอย่างหงุดหงิด เขาทำให้รถเพื่อนเธอส่ายไปมา จะตกข้างทางอยู่ร่อมร่อ

บรึ้น ๆๆ บรึ้นๆๆๆ บรึ้นนนนนนนนนน

แสบเบิ้นรถใส่อย่างกวนๆ ก่อนจะขับแซงรถเวฟไอของจ๋าไปอย่างเร็ว

“ใครวะแก้วหน้าคุ้นๆ” จ๋าคุ้นหน้าแสบจากที่ไหนกันนะ

“คนที่แก้วไม่เคยชนะนั่นแหละ เห็นแล้วหงุดหงิด แวะโลตัสนะ” แก้วบอกก่อนจะชวนจ๋าแวะโลตัส ทันทีที่พวกเธอขับมาถึงตัวเมือง

“แล้วสรุปคนนั้นเป็นใครอะ โคตรหล่อเลย แถวบ้านเราทำไมไม่มีแบบนี้วะ” จ๋ายังอาลัยอาวรณ์เรื่องแสบ

“ชื่อแสบ ฉายาแสบไร้พ่าย ผู้ไม่เคยยอมใครยกเว้นเมีย แต่แม่งไม่เห็นมีแฟนสักคน สกิวปากเยอะชิบหาย มีคนเอาก็แปลกละ” แก้วบ่น พลางนั่งลงที่เก้าอี้ในฟูดคอร์ดของโลตัส

“เหรอ ถ้าโสดทำไมแก้วไม่ลองจีบดูละ เผื่อพี่เขายอมให้ จะได้ชนะพี่เขาบ้างไง” จ๋าแนะนำเพื่อนอย่างอารมณ์ดี เธอไม่ได้สนใจแสบเท่าไหร่นัก ก็แค่เห็นว่าหล่อ แต่ให้จีบจ๋าก็คงไม่เอา เพราะเท่าที่ฟังแก้วเล่า สกิวปากคงเด็ดจริงๆ

“ห่ะ บ้าใครจะไปอยากได้คนแบบนั้นเป็นแฟน” แก้วเสมองไปทางอื่น ไม่รู้ว่ารู้สึกอย่างที่พูดจริงรึเปล่า

“แน่ใจ ทำไมถึงหน้าแดงห่ะ” จ๋าจับหน้าแก้วให้หันมาทางตัวเองก่อนยิ้มล้อเลียน

“พี่เขาไม่ชอบแก้วหรอก” แก้วบอกเสียงเบา เจอกันทีไรมีแต่โดนพี่แสบจิกกัด ทุกวันนี้ก็ยังสงสัยว่าเมื่อก่อนพี่เขาเกิดเป็นหมาหรือไก่ ทำไมเก่งเรื่องจิดกัดขนาดนี้

“ลองดูไหม ไม่เสียหายนี่” จ๋ายกยิ้มอย่างชั่วร้าย เพื่อนเธอไม่เคยมีแฟนมาตลอดชีวิต มันเป็นโอกาศอันดี ที่เพื่อนเธอจะมีแฟน จะได้คุยเรื่องอื่นๆ ได้บ้าง ไม่ใช่คุยกันแต่เรื่องเรียน

“แก้วจะทำยังไงละ จีบใครไม่เป็นอะ แฟนก็ไม่เคยมี” แก้วบอกออกไปตรงๆ เธอจีบใครไม่เป็น

“ไม่ได้บอกให้จีบ บอกให้ยั่ว ยั่วเอามาเป็นแฟนเลย” จ๋าบอกวิธีที่เร็วที่สุด

“เห้ย มันไม่ดูแรดไปเหรอจ๋า” แก้วถามเพื่อนเสียงดังจนคนหันมามอง ยกเว้นผู้ชายที่ใส่หมวกนั่งหันหลังอยู่ใกล้ๆ พวกเธอ

“ไม่แรดหรอก ก็แค่อ่อย ไม่อร่อยค่อยเลิก” จ๋าพูดอย่างแก่แดด ทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่มีแฟนเหมือนกัน

“ยัยบ้า ฉันไม่ได้อยากจะกินเขาเหอะ” แก้วหน้าแดงกับคำพูดแก่แดดของเพื่อน

“ตามนั้นนะ ก่อนอื่นเปลี่ยนชุดเหอะ ไปแบบนี้นอกจากจะไม่ได้ยั่วใคร อาจจะไม่ได้เข้างานด้วยซ้ำ” จ๋าพูดจบก็เดินมาลากแก้วไปด้วย

โดยมีผู้ชายที่นั่งอยู่ใกล้ๆ หัวเราะเบาๆ ทันทีที่พวกเธอเดินจากไป เขาได้ยินเด็กสองคนนี้พูดทุกอย่าง ผู้ชายคนนั้นหยิบถุงพลาสติกที่มียานวดแก้บวมไปทันที ไม่สนใจข้าวที่กินได้แค่นิดเดียวเลยสักนิด

“ใส่ชุดนี้ได้เหรอจ๋า เราเพิ่ง17 นะ”

แก้วดึงชุดที่จ๋าซื้อให้ลงอยาางเขินอาย ปกติใส่แต่เสื้อแขนยาวกางเกงขายาวมาทั้งชีวิต มาใส่แบบนี้มันโล่งยังไงก็ไม่รู้

“ใส่แบบนี้แหละ เหมาะกับการอ่อยที่สุด” จ๋ายิ้มอย่างถูกใจกับชุดที่ตัวเองเลือกมาใส่คู่กันกับแก้ว

“เดี๋ยวแข่งรอบหน้า แก้วจะคืนเงินให้นะ” แก้วที่เห็นจ๋ายิ้มอย่างดีใจจึงได้แต่ยิ้มเจือนๆ

“จ๋าพร้อมแล้ว ครั้งนี้จ๋าให้แก้วนำไปก่อนนะ” จ๋าพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะพากันเดินไปขึ้นรถ เพื่อขับไปยังสถานที่จัดงานเลี้ยง

“จ๋า ชุดมันนั่งลำบากมากเลย จอดก่อนได้ปะ” แก้วบอกจ๋าที่ขับรถไปอย่างเร็ว จ๋าจึงชะลอแล้วจอดรถลงข้างทาง

“ใครบอกให้นั่งแบบนั้น โอ้ยคนเห็นกางเกงในหมดแล้ว” จ๋าจอดรถก่อนจะหันมามองแก้วที่นั่งซ้อนเธอด้วยท่าปกติ

“ก็เคยแต่นั่งคร่อมนี่หว่า” แก้วเปลี่ยนมานั่งห้อยขาด้านข้าง จ๋าจึงได้ออกรถอีกครั้ง

“พี่ค่ะ มางานรวมตัวนักแข่งเจ้าสนามค่ะ นี่บัตรเชิญ” แก้วยื่นบัตรให้พนักงานตรงทางเข้า ก่อนพวกเขาจะมองหน้าพวกเธออย่างสงสัย

“อายุเท่าไหร่ครับเนี้ย ในงานมีแอลกอฮอล์ เขาห้ามเด็กต่ำกว่า18 เข้านะ” แก้วกับจ๋ามองหน้ากันทันที พี่บาสไม่เห็นบอกเลย

“แต่หนูเป็นนักแข่งนะคะ” แก้วยื่นบัตรนักแข่งให้ดูทันที

“งั้นเข้าได้แค่คนเดียวครับ อีกคน18 รึยัง” พนักงานตรวจบัตรยังคงพูดต่อ

“18 แล้วค่ะ / พวกเธอมากับผมครับ” คนที่อยู่ด้านหลังสองสาวพูดขึ้น

“อ่างั้นเข้าได้ครับ เชิญครับ” สองสาวเดินตามร่างสูงเข้าไปอย่างดีใจที่เข้ามาได้ทั้งคู่

“ของคุณมากนะคะ” จ๋าเป็นคนพูดในขณะที่แก้วมองหาแต่ของกิน เธอยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เที่ยง เพราะตื่นเต้นกับการแข่ง

“18 จริงเหรอ ดูยังไงก็ไม่น่าถึง” ผู้ชายคนนั้นถามจ๋าเสียงดังเพราะเสียงเพลงในงาน แม้สถานที่จะเป็นร้านอาหารกึ่งผับไม่ใหญ่นักแต่ก็ถูกจัดเป็นโซนอย่างดี มีทั้งดนตรีสดและผับด้านใน

“ถึงแล้วจริงๆ” จ๋าพูดยิ้มๆ คนตรงหน้าคือใครหว่า แต่ถูกใจจ๋าชะมัด

“โกหกไม่เนียนครับ ไปเรียนให้จบ ห้ามกินเหล้านะครับ เพราะงานนี่พี่เป็นเจ้าของงาน อย่าทำให้งานพี่มีปัญหา” พูดจบร่างสูงสง่าก็เดินจากไป ส่วนจ๋าก็ได้แต่เคลิ้มไปกับแผ่นหลังนั่น

“จ๋าาาา มากินไอ้นี่กัน” แก้วใช้มือซ้ายถือจานใส่ของกินส่วนมือขวาถือขวดน้ำเปล่า ทั้งที่ใจอยากถือของกินมาเยอะกว่านี้ แต่มือไม่อำนวยเลย

“แก้วตั้งใจมากินจริงดิ” จ๋าส่ายหน้าให้เพื่อนสาว ที่กินไส้กรอกชีสอย่างเอร็ดอร่อย

“จะให้มาทำอะไรละ นี่ตั้งใจมากินล้วนๆ” แก้วยิ้มให้จ๋าทั้งยังยัดขนมเข้าปากอีกสองชิ้นพร้อมกัน

“แก้วขี้ลืมอะ แก้วต้องยั่วพี่คนนั้นไง พี่แสบอะ” จ๋าเตือนความจำเพื่อน ที่ทำท่าว่าจะลืมทุกอย่างทันทีที่เห็นของกิน

“จะยั่วยังไงละ ไม่รู้พี่เขาจะมารึเปล่า” แก้วพูดเบาๆ อย่างกลัวคนได้ยินแผนพวกเธอ

“นั่นไงพี่เขานั่งอยู่คนเดียวตรงนั้น” จ๋าชี้ไปทางศาลาแบบกระท่อมมุงหญ้าคา ทางพื้นที่เอ้าดอร์ของร้านอาหารกึ่งผับนี่ เห็นพี่แสบนั่งพิมอะไรยุกยิกลงในโทรศัพท์

“อ่าส์ แก้วเปลื่ยนใจแล้วอะ ช่างพี่เขาเหอะ” แก้วมองภาพพี่แสบที่มีใบหน้าเคร่งเครียดอย่างนึกกลัว ปกติพี่เขาจะกวนเธอตลอดวันนี้ทำไมดูน่ากลัว

“แก้ว! จ๋าจ่ายค่าชุดเป็นพันเพื่องานนี้เลยนะเว้ย ถ้าอิ่มแล้วก็ไป จ๋าว่า จ๋าก็นึกอยากจะยั่วใครสักคนเหมือนกัน” จ๋าพูดจบก็ดึงจานที่ใส่อาหารของแก้วมาถือ ก่อนจะลุกเดินไปทางผู้ชายที่พาพวกเธอเข้ามาในงาน

“เอ้าจ๋า อย่าเทแก้วแบบนี้ดิ” แก้วยืนเคว้งอยู่คนเดียว เธอไม่รู้จักใครเลย นักแข่งในนี้ก็ด้วย เพราะทุกทีที่แข่ง ก็แข่งอย่างเดียว แข่งจบก็กลับ มีคนเดียวที่เธอรู้จักคือพี่เแสบ