กริ๊งงงงงง!! เสียงออดดังขึ้น เมื่อยาหยียืนกดมันอยู่ที่หน้าบ้านของเพื่อนสาว หลังจากที่หนีจอมทัพออกมา คำพูดทุกอย่างยังคงลอยวนอยู่ในความคิดของเธอ ครอบครัวของเขาไม่ต้อนรับเธอและแม่ของเขาก็ดูจะรังเกียจเด็กบ้านๆอย่างเธอมากซะเหลือเกิน
“แกเป็นอะไร ร้องไห้ทำไมยาหยี?” ขนมเอ่ยถามเพื่อนสาวทันทีที่ที่เปิดประตูบ้านออกมา มันทำให้เธออดเป็นห่วงไม่ได้ ที่จู่ๆก็เห็นยาหยีมายืนร้องไห้ที่หน้าบ้านของเธออยู่ตามลำพัง
“ฮึกก ขะ...ขนมคือว่า”
“อย่าเพิ่งพูดอะไร เข้าบ้านก่อนนะ”
ขนมจูงแขนร่างบางให้เดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ของเธอ โดยที่มียาหยีคอยร้องไห้อยู่ตลอดเวลา ใบหน้าและดวงตาที่แดงก่ำ บ่งบอกได้ว่าเพื่อนสาวของเธอคงจะผ่านการร้องไห้มาแบบหนักหน่วงก่อนหน้านั้น
“แกเป็นอะไร ช่วยเล่าให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม?”
ยาหยีสะอื้นมองหน้าเพื่อนสาว เพราะเธอไม่รู้ว่าควรจะเริ่มจากตรงไหน ยิ่งคิดถึงเหตุการณ์นั้น มันยิ่งทำให้เธออยากร้องไห้อ
