“งั้นเราหมั้นกันไว้ก่อนดีไหม!?”
“มะ...หมั้น?” เมื่อเขาพูดจบ ฉันก็หันขวับไปมองเขาในทันที ที่เขาพูดมันหมายความว่าไง เขาล้อฉันเล่นใช่ไหม ทำไมเขาถึงชอบคิดเองเออเองอยู่เรื่อยเลย
“ใช่! หมั้นกันไว้ก่อน ถ้าฉันกลับมาจากจีนเมื่อไหร่ เราจะแต่งงานกันทันที”
“......”
ฉันยังคงอึ้งในสิ่งที่เขาพูด เพราะไม่เคยคิดเคยฝันว่าเขาจะพูดประโยคนี้ออกมา ฉันไม่เคยนึกเลยด้วยซ้ำว่าจอมทัพจะคิดจริงจังกับฉันจนถึงขั้นอยากที่จะแต่งงานด้วย
“เธอไม่ติดขัดอะไรใช่ไหม ถ้าฉันอยากจะให้ผู้ใหญ่ไปสู่ขอหมั้นหมายกันไว้ก่อน”
“หนูว่ามันจะเร็วไปไหมคะ เราเพิ่งจะลองคบกันได้แค่ไม่เท่าไหร่เอง” ฉันพูดออกไปตามความรู้สึก เพราะฉันยังเด็กมาก แล้วอีกอย่างฉันกับเขาก็เพิ่งคบกันได้แค่ไม่เท่าไหร่
“จะเร็วหรือช้า เราก็ต้องแต่งกันอยู่ดี” เขามองหน้าฉันอยู่แบบนั้น เหมือนกำลังจะพยายามจะกดดันให้นั้นฉันพูดในสิ่งที่เขาต้องการ
“......”
“ฉันโทรบอกพ่อกับแม่
