บทที่ 3 ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว (2)
1258 คำ
“เลิฟพูดจริงค่ะ ใครสวยก็ว่าสวย ใครไม่ดีก็ว่าไม่ดี เลิฟเป็นคนจริงใจ” อัญชรินทร์พูดจากใจจริง แม้จะรู้ดีว่าเพื่อนของพี่ชายสวยได้เพราะมีดหมอ แต่เธอไม่มีปัญหา ถ้าทำแล้วสวยเธอก็สนับสนุนให้ทำ โชคดีที่เธอหน้าตาสะสวยมาตั้งแต่เกิดจึงไม่ต้องเสริมเติมแต่ง
“พี่ก็เป็นคนจริงใจ รักใครรักจริง” พลอยใสส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้เพื่อนชายที่นั่งมองประตูห้องทำงานอย่างใจจดใจจ่อ หาได้สนใจสายตาแปลก ๆ ของแขกสาวที่เพิ่งมาแม้แต่น้อย ทำให้พลอยใสหงุดหงิดขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ แต่ก่อนที่เธอจะทันได้อ้าปากพูดอะไร ประตูห้องทำงานก็ถูกเคาะแล้วค่อย ๆ เปิดเข้ามาจนกระทั่งปิดลง
เพิร์ลตกใจเล็กน้อยที่ได้เห็นแขกผู้มาใหม่ แต่ก็ไม่ได้แปลกใจมากเพราะตั้งแต่เจอกันวันนั้นที่ร้านอาหาร เธอก็รับรู้ได้แล้วว่าผู้หญิงคนนี้ต้องรู้สึกพิเศษกับอชิระแน่ ไม่อย่างนั้นคงไม่พูดจากระแทกแดกดันไข่มุกขนาดนั้นหรอก ยิ่งช่วงหลัง ๆ มานี้พลอยใสชอบมาหาอชิระที่บริษัทบ่อยจนบางครั้งเป็นเธอเองนี่แหละที่รำคาญ
“อ้าวพลอย มาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“เราเพิ่งมาเมื่อกี้เอง พอดีมาทำธุระแถวนี้ เลยซื้อขนมมาฝากรักกับมุก”
“ใจดีจังเนอะ ว่าแต่พลอยทำงานอะไรแล้วนะ เป็นนางแบบใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ พี่พลอยเป็นนางแบบ ใคร ๆ ก็รู้จักพี่พลอยทั้งนั้น หุ่นสวย หน้าตาดี บ้านรวย คือเป็นผู้หญิงครบเครื่องมาก มีแต่คนจีบ”
“น้องเลิฟก็ชมพี่เกินไป ไม่มีใครจีบทั้งนั้นแหละ ใครจะชอบผู้หญิงที่ดูร้าย ๆ อย่างพี่ ผู้ชายเขาชอบผู้หญิงเรียบร้อยอย่างมุก”
“ไม่เห็นรู้เลย อีกอย่าง ไม่มีใครมาจีบด้วย เราทำงานตัวติดกับรักทุกวัน ไม่เชื่อลองถามรักดูก็ได้ ใช่ไหมรัก”
“จริง ไม่มีใครจีบมุกเลยสักคน”
“สวย ๆ แบบนี้ไม่มีใครมาจีบเลยเหรอ เป็นไปได้ยังไงล่ะเนี่ย ก็นายแบบคนนั้นไง ที่มุกเคยลงรูปไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนด้วยกันเมื่อหลายเดือนก่อนน่ะ ถ้าเราจำไม่ผิด คนนั้นไม่ใช่แฟนหรือคนตามจีบเหรอ”
คำถามของพลอยใสทำเอาอชิระหน้าตึงขึ้นเล็กน้อย จากที่สนใจแต่ข้อมูลในคอมพิวเตอร์ก็หันมาสนใจเรื่องของสาว ๆ แทน โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น ยกเว้นก็แต่น้องสาวเพียงคนเดียวที่แอบยิ้มมุมปากกับพฤติกรรมของพี่ชาย
‘ชอบเขาแล้วสินะพี่รัก’ เธอคิด ก่อนจะพูดเสริมพลอยใส
“ใช่ค่ะ เลิฟว่าจะถามพี่มุกอยู่เหมือนกัน ตกลงผู้ชายคนนั้นเป็นใครเหรอคะ”
“คืองี้นะคะน้องเลิฟ หลายเดือนก่อนพี่บังเอิญไปช่วยผู้ชายคนหนึ่ง แล้วเขาอยากตอบแทนน้ำใจของพี่เลยชวนไปกินข้าว พี่ไม่รู้จะปฏิเสธยังไงก็เลยไป ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้นเลยค่ะ พอกินข้าวเสร็จก็ต่างคนต่างไป แล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก” หญิงสาวอธิบายตามความจริง
“แต่เธอลงรูปว่าไปกินข้าวกับเขานะมุก” พลอยใสค้าน แค่ไปกินข้าวทำไมต้องลงรูปด้วย มันต้องมีอะไรในกอไผ่สิ
“ก็อารมณ์ประมาณเจอดาราไง เลยขอถ่ายรูปแล้วลง IG ก็แค่นั้นเอง”
เพิร์ลคิดไม่ถึงว่าการลงรูปกับผู้ชายจะทำให้ตนเองต้องมานั่งตอบคำถามคนอื่นอย่างนี้ แค่ลงรูปคู่กับผู้ชาย ไม่เห็นจะมีอะไรน่าสนเลย ถ้าเธอลงรูปจูบกับผู้ชายค่อยมาสงสัยกัน อีกอย่างนี่มันยุคไหนสมัยไหนแล้ว การลงรูปคู่ไม่ได้หมายความว่ากำลังศึกษาดูใจกันเสมอไปเสียหน่อย
“แสดงว่าพี่มุกโสดดดดดด ใช่ไหมคะ” อัญชรินทร์ถามแทนพี่ชาย
และคำตอบที่ได้ก็ถูกใจเธอรวมไปถึงอชิระมากด้วย มุมปากของเขาถึงได้โค้งขึ้นมาเล็กน้อย
แม้จะรู้อยู่เต็มอก แต่เขาก็อยากฟังจากปากเธออยู่ดี พอได้ยินคำว่า โสด หัวใจก็ฟูฟ่องขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“โสดดดดด มากด้วย โสดแบบพร้อมมีผัว เอ๊ย มีสามีเลยแหละ”
“ถ้ามุกพร้อมขนาดนี้ เราแนะนำเพื่อน ๆ ที่ยังโสดให้เอาไหม รับรองมุกได้มีสามีสมใจแน่” พลอยใสเสนออย่างกระตือรือร้น
“เราว่า...”
“ไม่ต้องหรอก มุกยังไม่พร้อม ตอนนี้มุกกำลังเรียนรู้งาน ยังไม่พร้อมมีผัว เอ๊ย สามี ใช่ไหมมุก” อชิระเอ่ยแทรกราวกับไม่พอใจ น้ำเสียงของเขาถึงได้เย็นยะเยียบนัก
อัญชรินทร์ถึงกับต้องหันไปมองด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าตนเองจะได้เห็นพี่ชายในโหมดหึงหวงไม่รู้ตัว
เธอสาบาน เรื่องที่เกิดวันนี้ต้องถึงหูมารดาอันเป็นที่รักแน่ ๆ
“เอ่อ... ตามนั้นเลย ถ้าเราจะมีแฟน เราหาเองดีกว่า” เพิร์ลตอบแบบงง ๆ ไม่รู้ทำไมอยู่ ๆ ถึงรู้สึกถึงเย็นวาบ หลังจากได้สบตาคมของชายหนุ่มที่กำลังมองมาราวกับหึงหวงเธอก็ไม่ปาน มันจะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อเธอกับเขาเป็นแค่เพื่อนกัน
พลอยใสรู้สึกขัดใจไม่น้อยที่อชิระทำเหมือนไม่พอใจกับการที่ไข่มุกจะมีแฟน แต่ไม่อยากมีปัญหา จึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุย
“เอางั้นเหรอ อืม ก็ได้ เออใช่ เรามีอีกเรื่องจะถามรัก แล้วก็มุกด้วย สุดสัปดาห์นี้ว่าเราจะชวนไปเที่ยวทะเล เคตะกับพิพัฒน์ตกลงแล้ว เหลือแต่เธอสองคน ว่าไง สนใจไปกันไหม”
คราแรกหล่อนคิดจะไม่ชวนไข่มุกแต่ก็คงไม่ได้ หากไข่มุกไม่ไป อชิระก็อาจจะไม่ไป เธอเลยจำใจต้องชวนไข่มุกไปด้วย
“เลิฟขอไปด้วยคนสิ เลิฟไม่ได้ไปเที่ยวนานแล้ว”
น้องสาวตัวแสบของอชิระยกไม้ยกมือขึ้นมาขอราวกับเด็ก จริง ๆ เธอไม่ได้อยากไปเที่ยวนักหรอก แต่อยากไปสังเกตพฤติกรรมของพี่ชายที่มีต่อไข่มุกต่างหาก ในฐานะน้องสาวที่ดี เธอต้องมีส่วนร่วมในการเลือกพี่สะใภ้
“ตกลง เราก็อยากไป ไม่ได้ไปเที่ยวทะเลนานแล้วเหมือนกัน”
“รักว่าไง ไปไหม เพื่อนไปหมด น้องสาวก็ไป” พลอยใสหันไปถามชายหนุ่ม อดจะลุ้นกับคำตอบของเขาไม่ได้
แล้วใบหน้าของคนเจ้าแผนการก็มีรอยยิ้มประดับ ปากสีสวยฉีกยิ้มกว้างเมื่อได้ยินคำตอบถูกใจ
“ไปสิ ถ้าจะไปกันครบขนาดนี้จะขาดพบรักได้ยังไง”
แล้วหัวข้อการสนทนาก็เปลี่ยนเป็นเรื่องทริปท่องเที่ยวที่กำลังจะเกิดขึ้นในสุดสัปดาห์ โดยมีพลอยใสเป็นคนจัดการทุกอย่าง
เพิร์ลลอบยิ้มอยู่ในใจ ไปเที่ยวครั้งนี้ เธอต้องได้ข้อมูลเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน
ไม่ต่างจากคนจัดทริปที่ยิ้มอย่างเป็นต่อ คราวนี้แหละ เธอจะต้องรวบหัวรวบหางอชิระให้สำเร็จให้ได้
และจะต้องจัดการไข่มุกให้ไปพ้น ๆ ทางรักของตนเองเสียที
- ผู้เขียน
