ข้ามเวลาคือชะตาของอันเล่อ ยุค80

เฮียตง

"ขวดแรก น้ำสีทองเข้ม รสชาติหอมหวานคล้ายลูกอมที่ทำจากข้าวสาลี ช่วงท้ายจะได้กลิ่นผลไม้ผสมควันเปลือกไม้ ให้ความรู้สึกซับซ้อนนุ่มลึก แต่เพลิดเพลิน"

"..." อึก

เฮียตงหยิบแก้วเหล้าที่อันเล่อเทให้ขึ้นไปสูดดมก่อนจะชิมเข้าไปเพียงอึกเดียว ทว่าเจ้าตัวกลับไม่พูดอะไรและรอให้อันเล่อนำเสนอขวดต่อไป

"ขวดที่สอง โดดเด่นด้วยกลิ่นเครื่องเทศเผ็ดร้อนปะทะจมูก ให้ความรู้สึกสดชื่นแต่เร่าร้อน ส่วนมากจะนิยมนำไปผสมให้เป็นเครื่องดื่มจำพวกค็อกเทลที่ขายกันในไนต์คลับค่ะ"

"..."

คำพูดของอันเล่อทำให้คนฟังเริ่มแปลกใจ เหตุใดหญิงสาวคนนี้ถึงดูเหมือนรู้เรื่องเครื่องดื่มพวกนี้ไปเสียทุกอย่าง

"ขวดที่สาม บรั่นดี มีกลิ่นหอมของผลไม้ ดื่มเข้าไปความหวานจะเคลือบที่ปลายลิ้น และมีกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วปาก"

"..."

"ขวดที่สี่ เหล้ารัม เห็นใส ๆ แบบนี้อย่าได้ดูถูกเชียวนะคะ ใครคออ่อนผ่านได้เลย ดื่มเพียว ๆ ตามด้วยน้ำเปล่าจะได้รสชาติที่ถูกต้องที่สุด ร้อนแรงแซงทางโค้งเพราะเป็นเหล้า 90 ดีกรี"

"อาจง มาลองแก้วนี้ซิ"

"ครับเฮีย อึก..อึก อ๊าาา อู้ว ของเค้าดีจริง ๆ ครับเฮีย"

แค่กระดกเหล้ารัมเข้าไปแก้วเดียว อาจงถึงกับมึนหัวก่อนจะเดินไปประจำที่ของตัวเอง

"ต่อขวดที่ห้าเลยนะคะเฮีย รสชาติละเอียดอ่อนหอมหวาน คล้ายน้ำผึ้งผสมกับส้มมีกลิ่นเครื่องเทศเล็กน้อย รสชาติกลมกล่อม ราคาจับต้องได้ ส่วนขวดที่หก กลิ่นหอมรสชาติกลมกล่อมดื่มง่าย ราคาจับต้องได้เช่นกันค่ะ"

"ราคาล่ะ?"

"ขวดที่ 1-4 ฉันส่งให้เฮียได้ขวดละ 80 หยวนค่ะ ส่วนขวดที่ 5 กับ 6 ฉันส่งให้ขวดละ 60 หยวน ยังมีบุหรี่อีกนะคะ อันนี้ฉันเอามาให้เฮียทดลองด้วยตัวเองค่ะ 1 ห่อมี 10 ซอง ส่งห่อละ 50 หยวนค่ะ"

มือหนายื่นออกมารับบุหรี่ทั้ง 2 สีที่อันเล่อส่งให้ดู พอได้ลองทดสอบสินค้าด้วยตัวเองเฮียตงค่อนข้างพอใจกับคุณภาพของ เพียงแต่ใบหน้าไร้อารมณ์ของเจ้าตัวทำให้อันเล่อเกร็งจนทำอะไรไม่ถูก จึงได้แต่นั่งนิ่ง ๆ

"ก่อนหน้านี้เธอเคยขายของพวกนี้ให้ใครมาก่อนรึเปล่า?"

"ไม่เคยค่ะเฮีย ฉันเพิ่งทำการค้าเป็นครั้งแรก ของเหล่านี้ฉันมั่นใจว่าฉันเป็นคนแรกที่นำเข้ามาขาย ทุกยี่ห้อล้วนเป็นของที่มาจากต่างประเทศค่ะ"

เฮียตงพินิจมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยความสงสัย การที่หล่อนนำของมาเสนอขายให้เขาเป็นคนแรกย่อมเป็นเรื่องดี แต่ใครกันที่เป็นคนหนุนหลังหล่อนอยู่ ไม่เช่นนั้นหญิงสาวชาวบ้านธรรมดาจะมีเงินทุนจากที่ไหนมานำเข้าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จากต่างประเทศเช่นนี้

"ทุกยี่ห้อฉันสามารถเพิ่มให้เธออีกขวดละ 20 หยวน แต่มีข้อแม้อยู่ว่าภายใน 2 ปีเธอต้องทำสัญญาผูกขาด ส่งของเหล่านี้ให้ฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น ถ้าเธอผิดสัญญาเธอคงรู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง ต่อให้เธอหลบอยู่ที่ไหนฉันก็จะลากตัวเธอมาจัดการให้ได้"

อันเล่อไม่ได้กลัวคำขู่ของเฮียตงเลยสักนิด เธอค่อนข้างคุ้นชินกับมุมมืดเหล่านี้ในตอนที่เธอยังเป็นเพียงเด็กชงเหล้าอยู่ในผับ อีกอย่างเธอเองก็ไม่ได้มีเจตนาจะมาหลอกลวง ดีเสียอีกที่ได้ทำการค้ากับผู้ดูแลตลาดมืด เธอจะได้มีเส้นสายให้พึ่งพา

"ฉันตกลงรับข้อเสนอของเฮียค่ะ บอกตามตรงว่ากำไลที่ได้จากการค้าในครั้งนี้ฉันตั้งใจจะซื้อตึกข้างห้างใจกลางเมืองเพื่อทำร้านขายของชำเล็ก ๆ อยู่กับลูก ๆ กับสามี แน่นอนว่าฉันจะไม่ขายของที่ส่งให้เฮีย"

"อือ ดี! ภายในพรุ่งนี้ฉันต้องการของอย่างละ 10 ลัง บุหรี่ทั้ง 2 สีเอาอย่างละ 50 ห่อ เธอมีของพร้อมส่งใช่ไหม?"

"พร้อมค่ะ พรุ่งนี้ถ้าเตรียมของเสร็จฉันจะมาแจ้งว่าให้ไปรับของได้ที่ไหน"

"ได้ ฉันจะเตรียมเงินกับเอกสารสัญญาการค้าเอาไว้ สินค้าที่สั่งมาฉันต้องกระจายไปมณฑลอื่นด้วย ถ้าผลตอบรับดีภายใน 2 สัปดาห์เธอต้องเตรียมของให้พร้อมเพื่อคำสั่งซื้อรอบต่อไป"

"ได้ค่ะเฮีย งั้นวันนี้ฉันขอตัวก่อนนะคะ"

"เชิญ"

อันเล่อเดินกลับออกจากห้องของเฮียตงด้วยรอยยิ้ม ตอนที่ได้ยินคำสั่งซื้อเธอดีใจจนอยากลุกขึ้นกรีดร้องออกมาดัง ๆ แต่จำเป็นต้องสงวนท่าทีเอาไว้ก่อน

"ตามมาทางนี้เลยน้องสาว เดี๋ยวฉันจะพาออกไปส่งที่ประตู"

"ขอบคุณมากนะพี่ชาย"

พอออกจากตลาดมืดมาได้อันเล่อจึงรีบเดินหาบ้านเช่าต่อ แต่มันไม่ง่ายเลยสำหรับคนต่างถิ่นที่ไม่รู้จักใครแบบเธอ หญิงสาวเดินผ่านตึกรามบ้านช่องมา 2 ช่วงถนนแล้วแต่ก็ยังไม่เห็นบ้านเช่า อีกทั้งเส้นทางที่เธอเดินก็อยู่คนละฟากเมืองกับตึกที่เธอต้องการซื้อ

กระทั่งเดินมาเจอเข้ากับร้านขายน้ำหวานเธอจึงเข้าไปสั่งเครื่องดื่มหวาน ๆ เพื่อดับกระหาย แต่นัยน์หนึ่งก็เพื่อจะถามไถ่ถึงบ้านเช่าที่เธอกำลังมองหา

"อาแปะจ๊ะ เอานมชมพูแก้วนึงจ้ะ ขอแบบหวานเย็นชื่นใจเลยนะ"

"ได้ ๆ นั่งก่อนแม่หนู ไปยังไงมายังไงถึงเดินฝ่าแดดร้อนขนาดนี้มาได้ล่ะ"

ชายสูงวัยรูปร่างผอม แต่ยังคงหยิบจับทำงานในร้านได้อย่างคล่องแคล่วเอ่ยถามอันเล่อที่เป็นลูกค้า ด้วยว่าเป็นจังหวะที่ไม่ค่อยมีคนจึงพอมีเวลาถามไถ่กันได้บ้าง

"ฉันมาเดินหาบ้านเช่าจ้ะอาแปะ ว่าจะเช่าอยู่สัก 1 เดือน อาแปะพอจะมีที่ไหนแนะนำไหมจ๊ะ"

"ถามถูกคนแล้วแม่หนู แถวนี้เป็นแหล่งที่อยู่อาศัย ในซอยนี้จะมีแต่ห้องพักเล็ก ๆ แต่ถ้าต้องการเช่าบ้านเป็นหลังต้องเดินไปอีกหนึ่งซอย ด้านหน้าจะเป็นโรงพยาบาล ด้านหลังเค้าทำบ้านเป็นหลังไว้ให้เช่าหลายหลังเลยล่ะ ลองไปดูนะ"

"ได้จ้ะอาแปะ งั้นน้ำของฉันขอเปลี่ยนเป็นแบบใส่ถุงได้ไหมจ๊ะ ฉันจะได้รีบเดินไปดูบ้าน"

"ได้ ๆ ถ้ามีจักรยานปั่นไปก็คงไม่เหนื่อยเท่าเดินตากแดดหรอกเนอะ อะนี่ได้แล้ว นมชมพูหวานเย็นชื่นใจในราคาเพียง 2 เหมา"

"นี่จ้ะ ขอบคุณมากนะอาแปะ แล้วฉันจะมาอุดหนุนอีกนะจ๊ะ"

อันเล่อรีบควักเงินค่าน้ำออกมาจ่าย แต่ในหัวของเธอกลับฉุกคิดแต่เรื่องจักรยานที่อาแปะพูดถึง ใช่แล้ว! ในตึกของเธอก็มีจักรยานของแม่บ้าน ซ้ำยังมีเบาะนั่งสำหรับเด็กอีกด้วย

"ยัยบ๊องเอ๊ย! ถ้าคิดได้เร็วกว่านี้คงไม่ต้องเดินจนขาลาก"

คิดได้แบบนั้นอันเล่อก็รีบหาที่หลบมุมก่อนจะนำจักรยานออกมา เธอดื่มนมชมพูจนพร่องไปครึ่งถุงเพื่อดับกระหายแล้วปั่นจักรยานมุ่งหน้าไปที่ซอยหลังโรงพยาบาลตามที่อาแปะขายน้ำบอกมา

พอปั่นจักรยานเข้ามาในซอยข้างโรงพยาบาลแล้วเลี้ยวขวาเข้าไปในซอยด้านหลัง อันเล่อก็พบเข้ากับบ้านเช่าหลายหลังที่สร้างเรียงรายอยู่โดยมีเนื้อที่แยกเป็นบ้านเดี่ยวประมาณ 10 หลัง และเป็นหอพัก 2 ชั้นอีกหลายสิบห้อง

"พี่สาวจ๊ะ ฉันจะมาถามเกี่ยวกับบ้านเช่า ยังพอมีว่างสักหลังไหมจ๊ะ"

เห็นป้ายติดต่อสอบถามห้องเช่า ติดอยู่ที่หน้าบ้านหลังแรก อันเล่อจึงรีบจอดจักรยานแล้วเข้าไปถามรายละเอียด

"ถ้าเป็นบ้านมีอยู่หลังนึงจ้ะ แต่อยู่ข้างในสุดเลยนะ ว่าแต่น้องสาวจะเช่าระยะยาวหรือแค่มาเฝ้าผู้ป่วยในโรงพยาบาลล่ะ"

"ฉันจะเช่า 1 เดือนจ้ะ ว่าแต่ลูกค้าของที่นี่ส่วนมากจะเป็นญาติผู้ป่วยเหรอจ๊ะพี่"

"ใช่น่ะสิ บางคนบ้านอยู่ไกลก็ไม่สะดวกที่จะเทียวไปกลับทุกวัน ถ้าอยู่กันคนสองคนก็เช่าห้อง แต่ถ้าหลายคนก็เช่าบ้านเป็นหลัง มันมีเนื้อที่ให้ซักผ้าตากผ้าสะดวกกว่าเยอะ"

"งั้นช่วยพาฉันไปดูบ้านหน่อยได้ไหมจ๊ะ ว่าแต่พี่สาวใช้เช่าเดือนละเท่าไหร่"

"เดือนละ 20 หยวนมัดจำอีก 10 หยวน ถ้าตอนย้ายออกไม่มีอะไรเสียหายพี่จะคืนค่ามัดจำให้ ตามมาทางนี้เลย"

หญิงสาวเจ้าของห้องพักรีบหันไปหยิบกุญแจ ก่อนจะปิดล็อกสำนักงานของตัวเองแล้วปั่นจักรยานนำทางอันเล่อไปที่บ้านเช่าหลังสุดท้าย

ประตูเลื่อนหน้าบ้านหลังสุดท้ายถูกเปิดออก อันเล่อค่อนข้างพอใจกับบ้านเช่าหลังนี้อยู่ไม่น้อย เมื่อได้เห็นด้านในที่มี 2 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ มีเตียงนอน โซฟา โต๊ะกินข้าว พัดลม ทั้งยังมีลานซักล้างอย่างเป็นสัดส่วน เธอจึงตัดสินใจได้อย่างง่ายดาย

"เป็นยังไง ชอบไหม?"

"ชอบค่ะ ตกลงฉันเช่าบ้านหลังนี้เป็นเวลา 1 เดือน นี่เป็นเงินค่าเช่า 20 หยวนกับค่ามัดจำอีก 10 หยวนจ้ะ"

"ขอบใจมากนะน้องสาว น้ำไฟที่นี่ใช้ได้ตลอดทั้งวันทั้งคืน ถ้ามีอะไรให้ไปแจ้งที่สำนักงานได้เลยนะ ว่าแต่น้องสาวมาอยู่คนเดียวเหรอ?"

"เดี๋ยวลูก ๆ กับสามีฉันก็ตามมาจ้ะ"

"ได้ ๆ งั้นกุญแจนี่ก็เก็บไว้ใช้เลยนะ ค่อยคืนวันส่งคืนบ้าน"

"จ้ะพี่สาว"

อันเล่อเดินออกไปปิดประตูบ้านอย่างมิดชิด ก่อนจะเข้ามาในบ้านแล้วเปิดหน้าต่างให้โล่ง พร้อมกับเปิดพัดลมเพดานไล่กลิ่นอับชื้นที่มีในบ้าน จากขั้นจึงกลับเข้าไปในมิติเพื่อไปหาลูกกับสามีที่รออยู่