ข้ามเวลาคือชะตาของอันเล่อ ยุค80

ถูกใจแต่ไม่มีเงิน

วันต่อมา

หลังจากจากฝนตกติดต่อกันมาหลายวัน คืนที่ผ่านมาอันเล่อภาวนาทั้งคืนขอให้ฝนหยุดตก เธอจะได้เข้าเมืองไปจัดการหาบ้านเช่า จากนั้นจะได้เริ่มทำการหาเงินและติดต่อเจ้านายของจือหยวนเพื่อถามความเป็นมาที่เขาได้รับอุบัติเหตุในครั้งนี้

วันนี้อันเล่อย้ายสามีเข้ามานอนที่ห้องของเธอในมิติ พร้อมกับหุงหาอาหารไว้ให้ลูก ๆ แต่เช้า ขนมนมเนยเธอจัดเตรียมไว้อย่างพร้อมสรรพ ของเล่น สมุดนิทาน สมุดระบายสีและสมุดวาดเขียน ทุกอย่างมีพร้อมให้เด็ก ๆ ใช้งาน

"ลูกทั้งสองคนต้องอยู่ในมิติกับพ่อ ช่วยแม่ดูแลพ่อรู้ไหม ถ้ามีอะไรก็เรียกหาแม่ได้ แม่จะได้ยินเสียงลูกเหมือนที่เราทดลองกันเมื่อเช้านี้ เข้าใจใช่ไหม"

"คับ"

"จือจือก็เข้าใจ ถ้าไปถึงในเมืองแล้วแม่ต้องพาจือจือออกไปดูด้วยนะคะ จือจืออยากเห็น"

หนูน้อยออดอ้อนมารดาอย่างน่าเอ็นดู จนคนที่ถูกอ้อนต้องใจอ่อนระทวยยินยอมทุกอย่างที่ลูกน้อยขอ

"ได้อยู่แล้ว แม่ต้องไปแล้วนะ เดี๋ยวจะไม่ทันรถ ถ้าหิวก็กินข้าวได้เลยนะลูก อย่ากินขนมเยอะเกินไปล่ะ"

"คับแม่ ใจ๋ใจ๋จะดูแลน้องเอง"

"เด็กดี"

อันเล่อรีบเดินออกจากบ้านพร้อมกับปิดล็อกประตูอย่างแน่นหนา วันนี้ชาวบ้านไปทำงานในแปลงนาจึงไม่มีคนอยู่ในหมู่บ้านสักเท่าไหร่ นอกจากบรรดาแม่ลูกอ่อนกับคนแก่ที่ทำงานไม่ไหวแล้ว

เดินมาเกือบ 15 นาทีจึงถึงท่ารถที่อยู่ปากทางเข้าหมู่บ้าน อันเล่อเดินขึ้นไปนั่งบนรถสองแถวสีส้มคันเก่า บนรถมีชาวบ้านอยู่ 4 คนเท่านั้น แต่รถคันนี้จะแวะรับผู้โดยสารระหว่างทางตามหมู่บ้านต่าง ๆ กว่าจะถึงในเมืองต้องใช้เวลาร่วม ๆ 1 ชั่วโมงทั้งที่ระยะทางเพียงแค่ 30 กิโลก็ถึงเมืองกุ้ยหยาง ซึ่งเป็นเมืองหลวงของ มณฑลกุ้ยโจว

ตลอดทางอันเล่อได้ยินเสียงของลูกน้อยที่พูดคุยหยอกล้อเล่นกันอย่างสนุกสนาน สายตาของเธอมองดูตึกรามบ้านช่องในยุคนี้ มันเหมือนกันมากกันภาพที่เธอได้เห็นจากวิดีโอที่ฉายเรื่องราวในยุคนี้ พอเข้าเขตเมืองก็มีผู้อาวุโสมานั่งเล่นหมากรุกหมากล้อมกันตามหน้าบ้าน

บางซอยที่เป็นที่พักก็มีเชือกระโยงระยางตากผ้าอยู่เต็มไปหมด พอรถวิ่งเข้ามาใจกลางเมืองก็เริ่มเห็นร้านค้าแต่ไม่เยอะสักเท่าไหร่ มีภัตตาคารอาหาร ร้านค้าสวัสดิการ ร้านขายยา แต่ทุกอย่างยังต้องใช้เงินและคูปองคู่กัน

"สุดทางแล้ว ลงมาจ่ายค่าโดยสารทางนี้เลยครับ"

อันเล่อเป็นคนสุดท้ายที่ลงจากรถเพราะเธอนั่งอยู่ข้างในสุด

"ของน้องสาวขึ้นจากหมู่บ้านอู๋เฌิ่นค่าโดยสาร 8 เหมา รถรอบสุดท้ายมีถึงบ่าย 3 โมงเท่านั้นนะ"

"จ้ะพี่ชาย นี่เงินค่าโดยสาร ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหมจ๊ะ"

"อะไรล่ะ?"

"แถวนี้พอจะมีตึกทำเลดีให้เช่าไหมพี่ชาย พอดีฉันอยากได้ทำเลที่ขายของได้"

"โอ้ ขายของเลยเหรอน้องสาว รอเดี๋ยวนะ ลุงชุนมานี่หน่อยเร็วเข้า น้องสาวเค้าอยากหาห้องเช่าที่สามารถเปิดร้านขายของได้ ลุงพอจะมีที่ไหนแนะนำไหม"

เจ้าของรถสองแถวรีบเรียกลุงขับสามล้อที่ตระเวนส่งลูกค้าในเมืองให้มาตอบคำถาม ดีไม่ดีลุงแกอาจจะต้องพาลูกค้าไปดูห้องเช่าด้วยก็เป็นได้

"มีหลายที่เลยละแม่หนู แต่ห้องที่อยู่ติดห้างกลางเมืองลุงแนะนำเป็นพิเศษ ถ้าหนูสามารถหาของมาขายได้จริงเช่าหรือซื้อร้านนั้นจะคุ้มมาก บนห้างมีโรงหนังที่เปิดจนถึง 5 ทุ่ม ขายน้ำขายขนมได้ถึง 3 ทุ่มเลยนะ แถมยังมีใบรับรองการค้าให้เรียบร้อย"

"จริงเหรอจ๊ะลุง งั้นฉันจ้างลุงพาฉันไปดูหน้าร้าน เสร็จแล้วพาฉันไปคุยกับเจ้าของห้องได้ไหมจ๊ะ"

อันเล่อตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินว่ามีทำเลทองรอเธออยู่ แต่ถึงอย่างนั้นปัญหาเรื่องเงินก็เป็นสิ่งที่ตามมาติด ๆ อย่างน้อยได้ถามให้รู้ราคา ส่วนเรื่องเงินเธอยังมีอีกที่หนึ่งที่คนในยุคนี้ชอบนำของไปขาย คิดว่าเธอเองคงต้องไปใช้บริการที่นั่นเช่นกัน

ลุงชุนชายขับสามล้อเครื่องพาอันเล่อมุ่งหน้าไปยังห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง ด้านข้างมีตึก 2 ชั้นซึ่งเป็นทำเลที่ดี มีผู้คนเดินผ่านอย่างพลุกพล่าน พอนั่งดูอยู่พักใหญ่อันเล่อจึงบอกให้ลุงชุนพาเธอไปคุยกับสำนักงานตามป้ายที่ติดอยู่หน้าร้าน

"สวัสดีค่ะ คุณลูกค้ากำลังมองหาบ้านหรือร้านค้าคะ ต้องการเช่าหรือซื้อเก็บไว้เป็นทรัพย์สินของตัวเองดีคะ"

พอเดินเข้าไปในสำนักงาน พนักงานขายหญิงวัย 30 ปี แต่งตัวด้วยชุดกระโปรงสีดำคู่กับเสื้อเชิ้ตสีขาว คลุมด้วยเสื้อสูทสีดำขนาดพอดีตัว เธอกล่าวต้องรับและรีบเข้ามาดูแลลูกค้าอย่างดี

"สวัสดีค่ะ พอดีฉันเห็นตึกข้างห้างว่างอยู่ ก็เลยอยากจะมาถามดูว่าราคาเท่าไหร่ แต่วันนี้เงินฉันยังไม่พร้อมนะคะ"

"ไม่เป็นไรค่ะคุณลูกค้า เลือกบ้านเป็นเรื่องใหญ่ คุณลูกค้าสามารถเลือกได้จนกว่าจะเจอหลังที่ถูกใจค่อยตัดสินใจซื้ออีกทีทางเราก็ไม่มีปัญหาค่ะ เดี๋ยวฉันจะหยิบข้อมูลตึกนั้นมาให้ดูนะคะ"

พูดจบพนักงานสาวก็รีบเดินไปหยิบแฟ้มข้อมูลที่ลูกค้านำตึกมาฝากขายและให้เช่าออกมาหาข้อมูลอย่างรวดเร็ว

"ตึกนั้นมี 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำค่ะ ราคาขายอยู่ที่ 15,000 หยวน ที่แพงเพราะเป็นที่กลางเมืองแถมยังอยู่ติดห้าง อีกอย่างมีใบขออนุญาตขายของชำให้ด้วยถ้าผู้ซื้อรายใหม่ต้องการ"

"โอว้ 15,000 หยวนเลยเหรอคะ แล้วที่อื่นมีตรงไหนบ้างคะพี่สาว รบกวนช่วยแนะนำฉันหน่อยได้ไหมคะ"

"ได้เลยค่ะ เชิญคุณลูกค้ามาดูผังเมืองกับดิฉันตรงนี้ได้เลยนะคะ" แถวนี้

เกือบ 1 ชั่วโมงที่อันเล่อดูร้านอื่น พร้อมกับราคาที่พนักงานขายป้อนข้อมูลมาให้ ที่อื่นราคาถูกลงกว่าร้านแรกมาก แต่ทำเลก็สู้ร้านแรกไม่ได้เช่นกัน เมื่อเป็นแบบนั้นอันเล่อจึงกลับออกจากสำนักงานขายบ้าน แล้วให้สามล้อที่รออยู่ไปส่งเธอที่ตลาดมืด จะทำยังไงได้เมื่อเธอถูกใจแต่ไม่มีเงิน ทางเดียวก็คือต้องหาเงินให้เพียงพอที่จะแก้ปัญหานี้ได้อย่างเร่งด่วน

"ค่าโดยสารเท่าไหร่จ๊ะลุง"

"ลุงคิด 2 หยวนก็พอแม่หนู"

"หนูให้ลุง 5 หยวน ลุงรอหนูตั้งนาน ขอบคุณมากนะจ๊ะ"

"มันเยอะไปลูก ไม่เอา ๆ"

"รับไปเถอะจ้ะ ฉันเต็มใจให้"

มือเรียวพยายามยัดเงิน 5 หยวนให้ลุงขับสามล้อ ลุงชุนมองว่ามันมากเกินไปจึงไม่กล้ารับ

"ขอบใจมากนะแม่หนู ถ้าจะเข้าไปในนั้นก็ระวังด้วย"

"จ้ะลุง"

หลังจากสามล้อเครื่องเคลื่อนตัวออกไป อันเล่อจึงรีบไปหลบมุมแล้วนำตะกร้าออกมา 1 ใบ พร้อมกับเหล้าอีกอีกหลายขวดโดยไม่ซ้ำยี่ห้อกัน พร้อมด้วยบุหรี่อีก 2 แพ็ก แน่นอนว่าร่างนี้เคยมาที่นี่ และเคยเห็นคนซื้อขายสิ่งเหล่านี้ในราคาที่สูงถึงขวดละ 70-80 หยวน

"เอาว่ะ นี่คงเป็นวิธีเดียวที่จะหาเงินได้เร็วขนาดนี้"

เมื่อได้ของครบตามที่ต้องการ อันเล่อจึงเดินกลับไปที่ประตูทางเข้าที่ต้องบอกรหัสให้กับผู่คุมได้อย่างถูกต้องก่อน ถึงจะเข้าไปทำการซื้อขายข้างในได้

"รหัส?"

"ที่มืดสู่ที่สว่าง"

"มาซื้อหรือมาขาย?"

"ฉันมีของพวกนี้มาล็อตใหญ่ เลยอยากเอามานำเสนอให้กับเจ้านายของพวกพี่ ไม่ทราบว่าเฮียเค้าอยู่ไหมคะ"

อันเล่อรีบเปิดผ้าที่คลุมตะกร้าอยู่ออก เพื่อให้ผู้คุมได้เห็นสิ่งของที่เธอเตรียมมา ส่วนเฮียที่เธอหมายถึงก็คือผู้ดูแลของที่นี่เท่านั้น หากจะให้พบกับนายใหญ่จริง ๆ คงเป็นไปไม่ได้

"ตามมา!"

คนตัวเล็กจำต้องเดินตามหลังผู้คุมหน้าดุไปที่ร้านลับ ๆ ในตลาดมืดแห่งนี้ เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาไปไม่นานก็เจอร้านที่มีชายหน้าดุยืนเฝ้าอยู่อีกหลายคน

"อาซาน นายพาใครมา?"

"น้องสาวคนนี้มีของมาเสนอขาย ฉันได้ยินว่าเฮียหาของพวกนี้พอดีก็เลยพามา รีบเปิดให้พวกเค้าดูสิ"

"จ้ะ ๆ "

ประโยคชายคนที่เดินนำทางหันมาบอกอันเล่อ พร้อมกับพยักพเยิดหน้าไปที่ตะกร้าที่เธอกำลังถืออยู่ เมื่อผ้าคลุมถูกเปิดออก ผู้คุมที่ดูแลหน้าร้านต่างก็มองดูของแพงด้วยแววชื่นชม ด้วยสีและรูปแบบที่ดูแปลกใหม่พวกเขาจึงคาดว่ามันต้องสูงมากแน่ ๆ

"เฮียอยู่ข้างใน ตามเข้ามาสิ ว่าแต่มีของเท่านี้เองเหรอ เวลาเฮียตงสั่งซื้อแกสั่งที่ละเยอะเลยนะ"

"อันนี้เป็นแค่ของที่เอามาให้ชิมจ้ะพี่ชาย ส่วนของที่จะขายฉันมีมากพอเท่าที่ลูกค้าต้องการเลยจ้ะ ถ้าลูกค้าถูกใจในรสชาติ"

"ดี ๆ "

ชายคนที่นำทางเผลอยกมือลูบปากตัวเองเบา ๆ พร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อลาภลอยมาอยู่ตรงหน้า เห็นทีว่าวันนี้พวกเขาคงจะได้ทดลองชิมของดีแน่ ๆ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เฮียครับ มีคนเอาเหล้ามาเสนอขาย เธอบอกกว่ามีสินค้ามากเพียงพอต่อความต้องการ ถ้าเฮียพอในรสชาติครับ"

"ให้เข้ามา"

เมื่อได้รับอนุญาตจากเจ้าของห้อง อันเล่อจึงเดินตามชายหน้าดุเข้ามาด้านใน จึงได้พบเข้ากับชายวัยประมาณ 40 ปีที่มีรูปร่างหน้าตา รวมไปถึงการแต่งตัวดูภูมิฐานและน่าเชื่อถือ

"สวัสดีค่ะเฮีย ฉันชื่อหวังอันเล่อ ฉันมีเหล้าอยู่ 6 ยี่ห้อที่อยากนำมาเสนอเฮียวันนี้ และมีบุหรี่อีก 2 แบบมาให้เฮียลองด้วยค่ะ"

อันเล่อพูดไปก็นำเหล้าขึ้นไปวางเรียงบนโต๊ะทีละขวดจนครบ ตามด้วยบุหรี่ยี่ห้อดังอีก 2 แพ็กเพื่อให้เจ้าของห้องดูอย่างเต็มตา เฮียตงกระดิกมือเพียงเล็กน้อย ลูกน้องก็รีบนำแก้วมาให้ครบตามจำนวนขวดเหล้า เห็นแบบนั้นอันเล่อจึงรีบแกะฝาแล้วเทใส่แก้ว พร้อมกับอธิบายว่าขวดไหนเหมาะที่จะกินยังไง