ข้ามเวลาคือชะตาของอันเล่อ ยุค80

เงินก้อนแรกซื้อตึกใหม่

เช้าวันต่อมา

อันเล่อนั่งจ้องมองยอดเงินจากการส่งสินค้าในวันนี้ด้วยความดีใจ

เหล้า 4 ยี่ห้อ ยี่ห้อละ 10 ลัง 1 ลังมี 12 ขวด ขวดละ 100 หยวนเท่ากับลังละ 1,200 หยวน ยังมีอีก 2 ยี่ห้อ ยี่ห้อละ 10 ลังเช่นกัน แต่ราคาต่ำกว่า เหลือเพียงขวดละ 80 หยวนเท่ากับลังละ 960 หยวน ยังบุหรี่อีก 2 สี 100 ห่อ

40 x 1200 = 48,000 หยวน

20 x 960 = 19,200 หยวน

บุหรี่ 100 x 50 = 5,000 หยวน

รวม 72,200 หยวน

"โอ้แม่เจ้า นี่มันซื้อได้หลายห้องเลยนะเนี่ย"

พอได้สติกลับมาแล้วหันไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังห้อง อันเล่อก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลา 9 โมงครึ่งแล้ว เธอจึงเร่งเตรียมตัวเข้าไปบอกลูก ๆ ก่อนออกไปธุระ

"เสี้ยงใจ๋ เสี้ยงจือ เดี๋ยวแม่ต้องออกไปข้างนอกแล้วนะลูก ถ้าหิวก็พากันกินข้าวได้เลยนะ ไม่ต้องรอแม่ แล้วตอนเที่ยงแม่จะรีบกลับมาป้อนข้าวพ่อนะจ๊ะ"

"คับแม่"

"ค่า จือจีอสัญญาจะเป็นเด็กดี"

"คนเก่ง งั้นแม่ไปแล้วนะจ๊ะ ฉันไปนะพี่จือหยวน พี่อยู่กับลูกไปก่อนนะคะ เสร็จธุระแล้วฉันจะรีบกลับมา"

หลังจากบอกลาลูกกับสามีเสร็จ อันเล่อจึงเร่งมือออกจากมิติแล้วปั่นจักรยานตรงไปที่ตลาดมืดด้วยใบหน้าที่ชื่นมื่น วันนี้เธอวางแผนงานเอาไว้ยาวเหยียด ส่งของเสร็จเธอต้องรีบไปที่สำนักงานขายบ้านต่อ

"อ้าวน้องสาว มาพอดีเลย เฮียตงกำลังรออยู่ จักรยานแปลกดีนะ จอดไว้ตรงนี้แหละเดี๋ยวพวกเราดูแลให้เอง"

พออันเล่อปั่นจักรยานมาถึงหน้าตลาดมืด ยังไม่ทันได้จอดสนิทชายที่เป็นผู้คุมประตูก็รีบทักทายเธออย่างเป็นกันเอง

"ขอบคุณมากนะพี่ชาย ถ้าขายของรอบนี้ราบรื่น รอบหน้าฉันจะหาของติดไม้ติดมือมาฝากพี่ทุกคนนะจ๊ะ"

"ไม่เป็นไร เป็นหน้าที่ของพวกเราอยู่แล้ว รีบเข้าไปข้างในเถอะ วันนี้เฮียแกดูรีบ ๆ ไม่รู้จะต้องไปธุระที่ไหนอีกรึเปล่า"

"ได้จ้ะ"

เป็นเช่นครั้งก่อนที่จะมีผู้คุมคอยเดินนำหน้าแล้วพาเธอไปที่ห้องของเฮียตง พอไปถึงก็พบว่าเฮียตงยืนรออยู่ด้านหน้าด้วยท่าทางที่ร้อนรน

"สวัสดีค่ะเฮีย"

"นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว ตกลงเธอหาของได้ไหม?"

เฮียตงเอ่ยถามพร้อมกับเดินนำอันเล่อเข้ามานั่งที่เก้าอี้ด้านในร้าน แต่ครั้งนี้ไม่ได้เข้าไปด้านในห้องทำงานของเขา

"ได้มาครบจ้ะ นี่เป็นค่าสินค้าทั้งหมด ส่วนของอยู่ที่บ้านเช่าหลังโรงพยาบาล ห่างจากที่นี่ไป 3 ช่วงถนน"

กระดาษรายการสินค้าถูกเฮียตงดึงไปอ่านดูก่อนจะสั่งลูกน้องให้ไปนำเงินออกมา พร้อมกับเลื่อนเอกสารสัญญามาให้อันเล่อลงชื่อ

"ไปเอาเงินมา ส่วนนี่เป็นเอกสารที่เธอต้องลงชื่อ ลองอ่านดูก่อน ว่าแต่เธอมายังไง เดินมาหรือนั่งรถอะไรมา"

"ฉันปั่นจักรยานมาค่ะเฮีย ถ้าเฮียจะไปดูของด้วยตัวเอง ฉันยินดีนั่งรถไปกับเฮียนะคะ"

"หึ"

คนฟังค่อนข้างชอบใจในนิสัยกล้าได้กล้าเสียของเด็กสาวตรงหน้า หล่อนรู้ทันว่าเขาต้องการไปตรวจสอบการค้าครั้งแรกด้วยตัวเอง เพื่อไม่ให้เขาต้องเป็นฝ่ายพูดให้เสียหน้า หล่อนจึงรีบออกตัวก่อน

"ฉันลงชื่อเรียบร้อยแล้วค่ะ"

เอกสารถูกเลื่อนกลับมาให้เฮียตงอีกครั้ง เขาจึงทำการลงชื่อก่อนจะยื่นคืนให้เด็กสาวหนึ่งแผ่น

"เรียบร้อย เธอก็เก็บไว้ 1 แผ่น ส่วนนี่เป็นเงิน 72,200 หยวน เธอจะนับดูก่อนก็ได้นะ"

ธนบัตร 100 หยวนจำนวน 7 แหนบกับอีก 22 ใบถูกยื่นมาตรงหน้าของอันเล่อ เธอทำเพียงแค่เก็บใส่กระเป๋าผ้าใบที่เธอแขวนบ่ามาด้วย

"ไม่ดีกว่าค่ะ เราไปขนของกันเถอะค่ะเฮีย แต่รบกวนให้ลูกน้องของเฮียยกจักรยานของฉันขึ้นรถกระบะไปด้วยได้ไหมคะ ส่งของให้เฮียเสร็จฉันยังต้องไปติดต่อซื้อห้องอีก รอบหน้าถ้าเฮียต้องการของให้ลูกน้องไปบอกฉันที่ร้านขายของชำข้างห้างก็ได้ค่ะ"

"อืม"

เฮียตงปรายตาไปมองลูกน้องเพียงเล็กน้อย ก็มีคนรีบไปจัดการตามที่อันเล่อขอ ส่วนเธอก็เดินตามเฮียตงไปขึ้นรถที่อยู่อีกฟากของตลาด ซึ่งมีเพียงผู้ติดตามของเฮียตงเท่านั้นที่เข้าออกทางนี้ได้

ไม่นานรถของเฮียตงกับลูกน้องที่ขับตามหลังมาอีก 2 คันก็เคลื่อนมาจนถึงหน้าบ้านเช่าของอันเล่อ เธอจึงรีบเปิดประตูเข้าไปด้านในเพื่อให้รถกระบะถอยเข้าไปขึ้นของได้อย่างสะดวก โดยมีคนสนิทของเฮียตงเป็นคนตรวจสอบของทั้งหมดว่าครบหรือไม่

ช่วงจังหวะที่ทุกคนขนของกำลังจะเสร็จ อันเล่อจึงแอบเอาน้ำเปล่าขวดเล็กกับเครื่องดื่มชูกำลังออกมาให้ทุกคนอย่างละ 15 ขวด ถึงจะเกินจำนวนคนที่มาขนของ แต่เธอก็ยกให้ทั้งหมดเผื่อพวกเขาจะดื่มระหว่างทาง

"เฮียดื่มน้ำกับเครื่องดื่มชูกำลังก่อนสิคะ มันช่วยได้เยอะเลยนะ? ที่เหลือพี่ ๆ ก็เอาไว้ดื่มระหว่างทางได้นะ"

"เธอรู้ได้ยังไงว่าพวกเราจะเดินทาง?"

เฮียตงมองอันเล่อด้วยความสงสัย เขามองหน้าเธอสลับกับเครื่องดื่มตรงหน้าทั้งยังไม่กล้าเปิดดื่ม เท่านั้นอันเล่อก็รู้แล้วว่าเขาคิดอะไร

"ครั้งก่อนเฮียบอกว่าของพวกนี้ต้องกระจายไปขายตามมณฑลอื่น ๆ แล้ววันนี้เฮียก็ดูรีบร้อนกว่าปกติ ฉันเลยคิดว่าเฮียจะต้องขนของวันนี้เลย เดียวฉันลองดื่มให้เฮียดูก็ได้จะ เอาขวดในมือเฮียก็ได้ ฉันไม่ได้ผสมอะไรลงไปในนั้นหรอก ทุกขวดยังไม่ถูกเปิดเลย เฮียลองฟังนี่นะคะ"

แกร๊ก

อันเล่อบิดเกลียวต่อหน้าเฮียตงเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ จากนั้นเธอก็กระดกเครื่องดื่มชูกำลังเข้าไปจนหมดขวด ตามด้วยน้ำเปล่าอีก 1 ขวด พอเห็นแบบนั้นทุกคนจึงเปิดดื่มได้อย่างหมดห่วง รวมไปถึงเฮียตงด้วย

สักพักต่อมา

"ของจัดขึ้นรถครบแล้วครับเฮีย"

"อื้อ เตรียมออกเดินทาง"

"ครับ"

"ฉันคงต้องไปก่อน อีก 2 สัปดาห์จะให้ลูกน้องไปหาเธอที่ห้องข้างห้างก็แล้วกัน ถ้ามีอะไรให้ช่วยหรือถูกใครรังแกก็ไปบอกคนของฉันที่ตลาด พวกเค้าจะช่วยเธอเอง"

เฮียตงหันมาพูดกับอันเล่อที่ยืนอยู่ข้าง ๆ

"ขอบคุณค่ะเฮีย เดินทางปลอดภัยนะคะ ขอให้ขายดีจนลูกค้าต้องแย่งกันซื้อ เฮง เฮง เฮงค่า"

"หึ"

ใบหน้าที่ไม่เคยยิ้ม กลับทำให้ลูกน้องหลายคนต้องเหลียวมอง แม้จะเป็นเพียงยิ้มมุมปากแต่ก็ทำให้ทุกคนแปลกใจไม่น้อย ด้วยว่าเจ้านายของพวกเขาไม่ค่อยชอบเข้าใกล้ผู้หญิง ทั้งยังไม่ชอบและออกจะรำคาญเสียด้วยซ้ำในยามที่มีหญิงสาวมาพูดเจื้อยแจ้วอยู่ใกล้ ๆ

หลังจากรถทั้ง 3 คันเคลื่อนออกจากหน้าบ้านเช่าของเธอไปแล้ว อันเล่อจึงรีบปั่นจักรยานมุ่งหน้าไปที่สำนักงานขายบ้านและที่ดินทันที ใช้เวลา 15 นาทีอันเล่อก็มาถึงหน้าสำนักงานในเวลาเพียง 11 โมงเช้า

"สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิงคนเมื่อวานใช่ไหมคะ ไม่ทราบว่าวันนี้มีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ"

"ฉันจะมาซื้อตึกที่ดูไว้เมื่อวานค่ะ ฉันจะขอใบอนุญาตทำการค้าด้วยนะคะ"

"ได้เลยค่ะ เชิญเข้ามาด้านในก่อนนะคะ ดิฉันรบกวนขอเอกสารของคุณลูกค้าเพื่อตรวจสอบเบื้องต้นก่อนได้ไหมคะ ถ้าครบถ้วนเราก็สามารถไปทำเรื่องโอนได้วันนี้เลย เพราะเจ้าของเดิมได้เซ็นมอบอำนาจให้เป็นสิทธิ์ขาดของสำนักงานแล้ว"

"ได้ค่ะ นี่ค่ะเอกสารของฉัน ส่วนนี่เป็นเงิน 15,000 หยวน"

อันเล่อหยิบเอกสารที่อยู่ในกระเป๋าออกมาให้พนักงานขาย ตามด้วยธนบัตร 100 หยวน จำนวน 150 ใบ พอเห็นแบบนั้นพนักงานสาวจึงรีบไปเรียกผู้จัดการออกมาตรวจสอบเงินกับลูกค้า พร้อมกับเตรียมตัวไปสำนักงานที่ดินทันที

"สวัสดีครับคุณอันเล่อ อีกเดี๋ยวผมจะพาคุณไปที่สำนักงานที่ดินเพื่อทำการโอนตึก ต้องเรียนแจ้งก่อนว่าจะมีค่าธรรมเนียมการโอนเพิ่มเติมอีกประมาณ 100 หยวน ทางเราจะออกให้ 50 หยวน ลูกค้าต้องออกเองอีก 50 หยวนนะครับ ส่วนใบอนุญาตทำการค้าจะได้หลังจากนี้อีก 2 วัน ทางเราจะนำไปมอบให้ถึงที่ร้านเลยครับ"

"ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา แต่ฉันอยากขอให้เป็นธุระเรื่องการขอติดตั้งโทรศัพท์บ้านให้หน่อยได้ไหมคะ ฉันยังไม่สะดวกไปเอง ส่วนค่าใช้จ่ายฉันยินดีจ่ายเองทั้งหมด พร้อมกับค่าเสียเวลาของพวกคุณด้วยค่ะ"

อันเล่อบอกความต้องการของเธอออกไปทั้งหมด เธอค่อนข้างจะชอบการบริการของที่นี่มากพอสมควร พวกเขาไม่ดูถูกเธอทั้งที่เธอบอกว่าไม่มีเงิน แต่ก็ได้รับการบริการเป็นอย่างดี

"เรื่องนั้นไม่มีปัญหาครับ เดี๋ยวผมจะให้อาอิ๋งไปจัดการให้ตอนนี้เลย ส่วนค่าใช้จ่ายในการขอติดตั้งจะอยู่ที่ 300 หยวนครับ ทางสำนักงานชุมสายจะมีโทรศัพท์ให้เรา 1 เครื่อง ค่าบริการรายเดือนจะอยู่ที่เดือนละ 10 หยวน สามารถโทรหาปลายทางในมณฑลได้ตลอดเวลา จะคิดเพิ่มเฉพาะโทรต่างมณฑลเท่านั้นครับ"

"ถ้าอย่างนั้นอันนี้เป็นค่าธรรมเนียมในการยื่นคำขอ 300 หยวนค่ะ อันนี้เป็นค่าธรรมเนียมการโอนตึก 50 หยวน ส่วน 200 หยวนนี้ฉันให้พวกคุณเป็นพิเศษ ขอบคุณที่เป็นธุระให้นะคะ พอดีฉันยังมีผู้ป่วยติดเตียงกับลูกเล็กอีก 2 คน จึงไม่สะดวกที่จะออกไปไหนบ่อย ๆ"

"ได้ครับได้ พวกเราจะจัดการทุกอย่างให้เองครับ อาอิ๋งเธอรีบไปจัดการเรื่องโทรศัพท์นะ ส่วนพวกเราเข้าไปดูตึกก่อน แต่ผมให้คนงานเข้าไปทำความสะอาดและดูแลอยู่เป็นประจำอยู่แล้วครับ ถ้าคุณอันเล่อไม่ติดขัดอะไรเราค่อยตรงไปที่สำนักงานที่ดินกันอีกที"

"ตกลงค่ะ"

ผู้จัดการสำนักงานขายบ้านพาอันเล่อเข้าไปตรวจดูบ้านทุกซอกทุกมุม และเธอก็ค่อนข้างพอใจกับแปลนตึกมาก ปกติตึก 2 ชั้นจะชอบเอาห้องน้ำมาไว้กลางบ้าน แต่ตึกนี้ปล่อยโล่งให้ลูกค้าสามารถใช้พื้นที่ได้อย่างเต็มที่ แล้วเอาห้องน้ำไปไว้ด้านหลังที่อยู่ติดกับครัว ทั้งยังมีลานซักล้างที่เป็นสัดส่วน

ดูบ้านเสร็จทั้งคู่จึงมุ่งหน้าไปที่สำนักงานที่ดินต่อ เป็นไปตามที่อันเล่อคิดไว้ไม่ผิด สำนักงานขายบ้านย่อมต้องมีความสัมพันธ์อันดีกับสำนักงานที่ดิน อันเล่อใช้เวลาเพียงไม่ถึง 1 ชั่วโมงเธอก็ได้โฉนดห้องแถวข้างห้างมาครอบครองไว้ในมือ ก่อนที่ผู้จัดการสำนักงานขายบ้านจะพาเธอไปส่งที่ตึกด้วยตัวเอง

"นี่เป็นกุญแจตึก ถ้าคุณอันเล่อต้องการเปลี่ยนใหม่จะมีร้านอยู่ตรงหัวมุมข้างหน้านะครับ ขอบคุณที่ใช้บริการสำนักงานของเรา"

"เช่นกันค่ะ ถ้ามีทำเลดี ๆ ที่เค้าจะขายอีก ทั้งตึกทั้งที่ดินมาบอกฉันได้นะคะ ฉันอยากซื้อเก็บไว้เหมือนกันค่ะ"

"ได้เลยครับ ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่ง"

"ผู้จัดการค่ะ"

ระหว่างที่อันเล่อกำลังคุยกับผู้จัดการสำนักงานขายบ้านอยู่ เสียงของจางอิ๋งพนักงานขายก็ดังขึ้นเมื่อเธอพึ่งมาถึง

"จางอิ๋งเธอมาพอดี เรื่องขอติดตั้งโทรศัพท์เป็นยังไงบ้าง"

"พรุ่งนี้เจ้าหน้าที่จะออกมาติดตั้งให้ค่ะ นี่เป็นใบเสร็จค่าใช้จ่ายในการขอติดตั้งค่ะคุณอันเล่อ"

"ขอบคุณมากนะคะพี่สาว งั้นวันนี้ฉันคงต้องขอตัวไปทำความสะอาดบ้านก่อน พอดีคืนนี้จะย้ายของเข้ามาเลยค่ะ"

"ได้ครับได้ งั้นพวกเราขอตัวกลับก่อนนะครับ"

"ลานะคะคุณอันเล่อ"

"ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ"

หลังจากส่งแขกเสร็จอันเล่อจึงมองดูห้องข้าง ๆ เธอที่มีอยู่อีก 2 ห้อง ถัดไปเป็นซอยที่เลี้ยวเข้าไปยังโรงเรียนประจำที่มีทั้งโรงเรียนชายและโรงเรียนหญิงตั้งอยู่ตรงข้ามกัน ยังมีโรงเรียนอนุบาลก่อนวัยเรียนและโรงเรียนชั้นประถมอีก 2 แห่ง เรื่องนี้อันเล่อรู้ในตอนที่ลุงขับสามล้อเครื่องพาเธอขับรถตระเวนดูห้องเช่า

ส่วนร้านที่อยู่ข้างร้านเธอเป็นร้านเสริมสวยที่ค่อนข้างมีลูกค้าเข้าออกอยู่ตลอด เห็นแล้วเธอก็อดนึกถึงอาชีพเก่าของเธอไม่ได้ บางครั้งอันเล่อก็ครุ่นคิดถึงสิ่งของที่เธอจะนำมาขายในร้าน หากจะขายของชำที่มีของเหมือนกันกับในห้างคงไม่มีอะไรน่าสนใจ นอกจากจะขายของที่เด็ก ๆ ชื่นชอบเหมือนร้านสะดวกซื้อในยุคที่เธอจากมา แน่นอนว่าเธอมีของพร้อมอยู่ในมิติ