บทที่ 15
“ท่านอ๋อง”
ท่าทางการทำความเคารพของเยว่ฉางที่มีให้กับอู่จางหมิ่นทำให้เฉิงเหยารู้สึกรำคาญใจ
“พี่ใหญ่จะไปไหนกันหรือเจ้าคะ”
แม้จะไม่อยากตอบแต่จะให้จางหมิ่นตอบคงไม่เหมาะเท่าไร แต่เหมือนแม่บ้านม่านเจียวที่เดินมาส่งถึงด้านหน้าพร้อมกับพ่อบ้านผิงจะเป็นคนที่จัดการเรื่องราวที่ดูน่าอึดอัดใจนี่ให้
“ท่านอ๋องกับพระชายาจะไปงานเลี้ยงของนายอำเภอ”
ดวงตาของปิงเยว่ฉางเป็นประกายขึ้นทันที
“งานเลี้ยงหรือเจ้าคะ หากท่านอ๋องจะกรุณาข้าแต่งตัวครู่เดียวเท่านั้น...”
“เหยาเหยาไปได้แล้ว”
อู่จางหมิ่นไม่ได้บอกอนุญาตหรือปฏิเสธ แต่เขากลับละทิ้งคำร้องขอของปิงเยว่ฉางไปเสียอย่างนั้น แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ได้ไม่ใส่ใจซะทีเดียว
“เยว่ฉางเจ้าก็ไปพักอยู่ในเรือนเถอะ” อู่จางหมิ่นบอกกับปิงเยว่ฉางและในสายตาของเฉิงเหยาหญิงสาวรู้สึกว่ามันมีความอ่อนโยน สายตาที่เขาเคยใช้มองนางตอนนี้กลับมองเยว่ฉาง อีกทั้งน้ำเสียงเมื่อครู่ท
