บทที่ 16
เฉิงเหยาเดินตามสวามีของตนกลับมาตรงที่นั่งที่นายอำเภอเตรียมเอาไว้ให้ แต่บรรยากาศรอบตัวของอู่จางหมิ่นตอนนี้กลับเย็นชายิ่งกว่าเดิม นางไม่แน่ใจว่าเพราะเหตุใด แต่ความรู้สึกที่รับรู้ทำให้นางรู้สึกอึดอัดใจขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
เรื่องเก่าก็ยังไม่ได้จัดการพูดคุยกันให้รู้เรื่อง ยังมามีเรื่องนี้อีก เฉิงเหยาคิดแล้วก็มองไปยังอู่จางหมิ่น แต่เมื่อสายตาของนางประสานกับอีกฝ่าย ต่างคนก็ต่างมองคล้ายจะมีคำถามในใจและละสายตาไปทางอื่นแทบจะพร้อมกัน
อู่จางหมิ่นไม่พูดอะไรมากเขาเพียงแค่มองไปทั่ว ๆ งานเลี้ยงและหยิบจอกสุราตรงหน้าขึ้นมาดื่ม ก่อนจะวางมันลงอย่างแผ่วเบา เสียงถ้วยกระทบโต๊ะดังเพียงแค่เบา ๆ แต่กลับดังก้องในใจของเฉิงเหยามาก เมื่อตอนนี้นางเกิดความรู้สึกไม่พอใจ
และแม้ว่าจะลังเล แต่ในที่สุดเฉิงเหยาก็ตัดสินใจเปิดปากถามออกไปเพราะภายในใจของนางมีแต่ความไม่สบายใจ ยิ่งเห็นท่าทางของสวามีก็ยิ่งรู้สึกสงสัยหนั
