บทที่ 13
เฉิงเหยาถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
"ข้าเพียงอยากให้เจ้ารู้ว่าความรักและความใส่ใจของจางหมิ่นไม่ได้ยั่งยืนเสมอไป เจ้าต้องเตรียมใจเผื่อวันหนึ่งที่เขาจะไม่ให้ความสำคัญกับเจ้าเช่นที่เจ้าคาดหวัง"
"ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าได้ดีไปกว่าข้า ข้าจะทำให้เจ้าเห็นว่าบุตรของอนุก็เป็นได้แค่บุตรของอนุไปจนวันตาย" เยว่ฉางเย้ยหยันราวกับตนถือหมากตัวสำคัญเอาไว้ในมือ การก้าวเข้ามาในจวนแห่งนี้ นางมิได้ลงแรงเลยสักนิด เป็นอู่อ๋องที่เชิญนางมาด้วยตนเอง นางหมุนตัวกลับเรือนรับรองโดยมีสาวใช้คนสนิทอย่างชิงชิงวิ่งตามหลังทิ้งพี่สาวต่างมารดาไว้ในความเงียบ
หากคุยกันดี ๆ ไม่ได้ ก็คงอยู่ร่วมกันมิได้อีกต่อไป
เฉิงเหยามองตามหลังน้องสาวไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย นางเพียงหวังว่าวันหนึ่งเยว่ฉางจะเข้าใจสิ่งที่นางพยายามเตือน ก่อนที่จะสายเกินไปหรือก่อนที่เยว่ฉางจะถลำลึกไปมากกว่านี้
เพียงบุรุษผู้เดียวกลับเลือกที่จะสังหารพี่น้อ
