"เร็วสิ"
สิงหราชปรับเบาะรถให้ถอยหลังไปจนสุดเพื่อให้ระหว่างเขากับพวงมาลัยมีช่องว่างเพิ่มมากขึ้น มือหนาข้างที่ว่างก็ตบบนตักของตัวเองเพื่อเรียกเธอ
"แบบนี้จะขับได้เหรอคะ"
ชมจันทร์ถอดรองเท้าแล้วคลานข้ามฝั่งมาหาเขา ขึ้นนั่งบนตักเขาตามที่เขาเชื้อเชิญเพราะไม่กล้าขัดเขา ทั้งที่เกิดมาเธอยังไม่เคยเห็นใครเขาขับรถกันทีเดียวสองคนแบบนี้เลย
"ได้สิ"
เขาขโมยหอบแก้มเธออีกหนึ่งฟอดใหญ่ สองแขนแกร่งก็โอบรัดเธอแทนเข็มขัดนิรภัยเอาไว้แน่น ชื่นใจจนไม่อยากขยับไปไหนเลย
"นายแกล้งกระต่ายอีกแล้ว"
ผ่านไปจะเกือบสิบนาทีรถคันหรูก็ยังจอดอยู่ตรงที่เดิม และเขายังไม่หยุดหอมแก้มหอมผมเธอเลย จนเธอต้องร้องท้วงไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ยอมหยุด
"จะเอาคืนไหม"
เขาหยุดที่จะตักตวงความหอมจากเธอ และแทนที่ด้วยการยื่นหน้าไปข้างหน้าแทน แถมด้วยเอาลมใส่แก้มจนพองออกมา
"ทีเดียวพอนะคะ"
ปลายจมูกโด่งเล็กๆ ของชมจันทร์กดลงหาแก้มสากที่พองลมรอเธออยู
