"ไปไหนมา"
สิงหราชคุยกับอาซานไม่นานเขาก็เดินขึ้นห้องนอน แต่เขากลับไม่พบคนที่เขาให้รออยู่ในห้องจนต้องออกมาดูว่าเธอไปไหน
"กระต่ายลืมเก็บหนังสือเข้าชั้นนะคะ นึกขึ้นได้เลยรีบไปเก็บ"
ร่างบางที่เอาเสื้อของเขามาใส่แทนชุดนอนรีบเดินขึ้นมาหาเขาที่ยืนรออยู่ ไม่มีอิดออดชักช้าให้เขาต้องหงุดหงิดเพราะเธอนั้นรู้ตัวดีว่าออกไปจากห้องนอนของเขานานพอสมควร
"ลงโทษซะดีไหม"
ลำแขนกำยำโอบรอบเอวคอดกิ่วของชมจันทร์แล้วพาเธอเดินเข้าห้อง เขาไม่ได้มีอะไรจะลงโทษเธอหรอกเพราะเขาก็เห็นด้วยตาตัวเองว่าเธอเดินออกมาจากห้องหนังสือ แต่เขาเพียงต้องการจะอยู่กับเธอสองต่อสองเท่านั้น
"กระต่ายไม่ได้ดื้อซะหน่อย"
ชมจันทร์เถียงเขาเบาๆ ตามประสาของเธอ ยังไงเสียถึงจะรู้ว่าเขาเริ่มใจดีกับเธอมากขึ้นในทุกๆ วัน แต่เธอก็ยังกลัวเขามากกว่าใครๆ อยู่ดี
"เปิดก้นให้ฉันตีเดี๋ยวนี้"
เขานั่งลงบนเตียงนอนใหญ่ของตัวเองส่วนเธอนั่นเขาปล่อยให้ยืนอยู่ใกล้ๆ
