"ฟ้าเหลืองแน่กระต่ายป่า"
สิงหราชจับร่างบางของเธอส่งไปที่ด้านหลังรถ โดยไม่ให้เธอได้ออกไปนอกรถด้วยตัวเธอนั้นเล็กนิดเดียวขยับไปทางช่องว่างตรงกลาง
ส่วนเขาเปิดประตูเดินลงไปแบบโทงเทงชี้ฟ้าแบบนั้นอย่างไม่อายใคร ด้วยตรงนี้มันห่างไกลผู้คน และถนนก็อยู่ไกลออกไปเป็นกิโล
"อู้ยยยนายจ๋า ใจเย็นก่อน"
เขาเปิดประตูด้านหลังที่เธอนั่งอยู่ออกแต่เขาไม่ได้เข้ามาภายในรถกลับยืนอยู่ตรงแค่ประตูนั้น แล้วจับตัวเธอให้ขยับมาหาเขา กดท่อนเอ็นยักษ์กลับเข้าช่องทางคับแคบของเธอ
"อ้าส์"
สองมือหนาจับสองขาเรียวของเธอเอาไว้แน่น ส่งแรงกระแทกกระทั้นใส่เธอเต็มแรงเท่าที่มี เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นทุ่งกว้างแข่งกับเสียงแมลงที่กำลังร้องรับแสงจันทร์
"กรี๊ด"
ร่างบางเกร็งสะท้านไปทั้งร่างปลดปล่อยน้ำหวานไหลออกมาเลอะเทอะเบาะหนังราคาแพงของรถหรู เธอพ่ายแพ้แล้วต่อแรงกระแทกกระทั้นอันดุดันของเขา
"อ้าส์"
สิงหราชจับร่างบางขยับเข้ามาหาเขา
