"แต่ชอบคนทำอย่างหนูหวานมากกว่า หนูหวานแค่นอนเฉย ๆ ก็อร่อยที่สุดแล้วค่ะ" รามว่า ก่อนจะหันหน้าหอมไปที่พวงแก้มนิ่มของหญิงสาว แก้มหวานเบะปากใส่อย่างหมั่นไส้ที่เมื่อเช้ากว่าจะปล่อยให้เธออาบน้ำลงมาทำขนมได้
"ตัวของหนูหวานนี่ ตรงไหนก็หวานอร่อยไปหมดซะทุกอย่างเลยนะคะพี่ราม" เธอประชด
"ใช่ค่ะ ตัวของหนูหวานว้านหวาน ไม่มีอะไรมาสู้ความหวานของหนูหวานได้อีกเลยค่ะ"
"คนหื่น" แก้มหวานส่ายหน้าไปมาให้กับชายหนุ่ม สมองของเขาตอนนี้คิดอยู่เรื่องเดียวคือจะจับเธอกิน
"ก็หนูหวานทั้งสวยทั้งน่ารัก และก็โคตรน่าเอ็นดูเลยนี่คะ รู้ไหมว่าพี่น่ะทั้งรักทั้งหลงหนูหวานจนหาทางออกไม่เจอแล้วค่ะ" รามบอกจากใจจริง ชีวิตนี้เขาคงไปไหนไม่ได้อีกแล้ว
"หนูหวานปิดทางออกไว้แล้วค่ะ ไม่ยอมให้พี่รามออกไปหรอก"
"พี่ก็ไม่เคยคิดที่จะออกไปจากหนูหวานอยู่แล้วค่ะ"
"พี่รามของหนูหวานน่ารักที่สุด !" แก้มหวานพูด พลางเขย่งตัวไปหอมแก้มสากทั้งสองข้างขอ
