"แต่พี่หายแล้วนี่คะ มีแรงเยอะเลย หนูหวานเองก็เตรียมเสียงร้องครางเอาไว้ดี ๆ ก็แล้วกันค่ะ" สิ้นสุดคำพูดแรงกระแทกก็เพิ่มความรัวและเร็วใส่ไปในตัวของหญิงสาวทันทีชนิดที่ไม่มีคำว่าแผ่ว ทั้งเสียงเนื้อที่กระทบกัน ทั้งเสียงร้องครางหวาน ๆ ต่างดังผสมกันไปดังให้ลั่นทั่วห้อง แก้มหวานที่เป็นฝ่ายอยู่ข้างล่างนั้นตัวสั่นโยกไปหมด เธอไม่เข้าใจว่ารามนอนป่วยซึมอยู่บนเตียงตั้งสามวันแบบนั้นแล้วเขาไปกักเก็บแรงมาจากไหนนักหนา เล่นใส่แรงเอาเสียทั้งเสียวทั้งจุกไปหมด ไม่รู้ไปอดอยากอะไรมานักหนาถึงได้กระแทกกันไม่มีหยุดพักให้หายใจเลย
กระทั่งเวลาผ่านไปสักพักเสียงร้องติดงอแงของแก้มหวานก็เอ่ยถามขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
"พี่รามคะ รอบสุดท้ายแล้วหรือยังเนี่ย”
"โถ่คนดี พี่ยังกินไม่อิ่มเลยค่ะ ยังหิวอยู่เลย"
"พอแล้ว ไว้กินวันอื่นบ้างเถอะค่ะ แก้มหวานจะช้ำไปทั้งตัวแล้วนะ" แก้มหวานบอก เธอระบมไปขนาดนี้แล้วแต่พี่รามบอกว
