"ดีขึ้นหรือยังคะเนี่ย" แก้มหวานขึ้นไปบนเตียงพลางวางมืออังไว้ที่หน้าผากของรามอย่างต้องการรู้อุณหภูมิร่างกายของเขา ชายหนุ่มนั้นป่วยมาสามวันแล้ว วันนี้ดูเหมือนว่าจะดีขึ้นมากกว่าเดิม ทว่าแก้มหวานก็บังคับให้เขาพักก่อน เธอรู้ว่าเขาน่ะชอบดื้อหักโหมทำงานหนักจนร่างกายรับไม่ไหว
"หายแล้วค่ะ หนูหวานจะยอมให้พี่ทำงานได้หรือยังคะ" รามดันตัวลุกขึ้นมานั่งและอ้าแขนเรียกให้แก้มหวานเข้ามา จากนั้นก็กอดเธอเอาไว้หลวม ๆ
"พรุ่งนี้นะคะ เมื่อเช้าหนูหวานก็ให้ทำงานแล้วด้วย" แก้มหวานตอบกลับ เขยิบตัวขึ้นไปนั่งบนหน้าขาของรามพลางกอดเขาแน่นและแนบหน้าลงไปที่แผ่นอกกว้าง
"แต่นั่นมันเอกสารสำคัญนี่คะ เอกสารส่วนอื่น ๆ พี่ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ"
"ไม่ดื้อสิคะ เพิ่งหายเองนะเดี๋ยวก็ป่วยอีกหรอกค่ะ" แก้มหวานยู่ปากให้ หายดีแล้วทำงานเลยแบบนี้คอยดูเถอะ เดี๋ยวก็ป่วยใหม่อีกรอบจนได้ หากเป็นแบบนั้นเธอจะสมน้ำหน้าให้ดูเลย
"น่าเบื่อสิคะอย่าง
